ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၂) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၂)

စာစဥ္ ၆ ( ၇ )

အဲဒီ "ဗံုး" အေၾကာငး္ကိုပင္ လံုး၀ေမ့ေနမိသည္အထိ။

"နင္ ဘာလို့ မအိပ္ေသးတာလဲ?" ရီ၀မ္၀မ္။

ခါတိုင္းလိုပင္ ပံုမွန္အတိုင္းေမးလုိုက္ၿခင္းပါတည္း။

"အင္း။ မင္းအေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာနဲ့ အိပ္လုိ့မရဘူး"

"...." ဆြံ့အသြားရေတာ့သည့္ ရီ၀မ္၀မ္။

"၀မ္၀မ္...." ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးရဲ့ အသံတိုးတိုးညင္းညင္းကေလး သူမေလးနားဆီ ပ်ံ့၀ဲလာေခ်မွ။

"ဟမ္? ဘာလဲ?"

ရီ၀မ္၀မ္။ စိတ္နဲ့ကိုယ္နဲ့ ကပ္သြားရၿခငး္ပါတည္း။

"မင္းေရာဘာလို့ မအိပ္ေသးတာလဲ? ငါ့ကိုေစာင့္ေနတာမွတ္လား?" ေမးလာေလသည့္ သူ၏မ်က္လံုးတို့မွာလူေတြကိုလမ္းမွားသြားေအာင္ ၿပဳစားပစ္နုိင္သည့္ ဒီမြန္းတစ္ေကာင္နွယ္ သစ္ရြက္ၾကားေလးကေန ဆမ္းက်လာသည့္လေရာင္ၿခည္တုိ့ အေရာင္ဟပ္လုိ့ ေနေလလ်က္။

ရီ၀မ္၀မ္ : "...!!!"

သူ ငါ့ကိုအေနွာင့္အယွက္မေပးဘဲနဲ့ ၿငိမ္ေနတာ ရက္ပိုင္း ေလးပဲရွိေသးတယ္! ဘာလို့ ထေဖာက္လာရၿပန္တာလဲ?!

ငါ့ရဲ့ဘ၀ေလးက ရွည္လ်ားလြန္းၿပီး ပ်င္းစရာ

ေကာင္းလြန္းေနတယ္လုိ့မ်ားသူထင္ေနလို့လား?

ရီ၀မ္၀မ္ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ကိုခံစားေနမိသည္ကား။

ငါ ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနလို့ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခ်က္ထဲနဲ့ သူ့ကို

အၿမဲတမ္းခြာခ်ပစ္နုိင္ဖို့ နည္းလမ္းတစ္ခု ၿမန္ၿမန္ရွာေတြ့မွ ၿဖစ္မယ္။

ရီ၀မ္၀မ္။ အသက္ကိုခပ္ၿပင္းၿပင္း ရွဴရိႈက္လုိက္ေတာ့ၿပီး။ သူမကိုယ္သူမတည္ၿငိမ္သြားေအာင္ လုပ္ယူလိုက္ကာ။ ဒီေနာက္။ ေၿဖးေၿဖးခ်င္းစီ ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ကား။

"ဟုတ္တာေပါ့။ ငါ နင့္ကိုေစာင့္ေနတာ!"

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလုိပင္။ သူ့ရဲ့မ်က္လံုးတုိ့ ၀င္းပသြားေတာ့ေခ်ၿပီ။

မယံုမၾကည္နုိင္ေသာသံသယအနည္းငယ္နွင့္။

"တကယ္လား....?"