The contract

Συνάντηση

Elizabeth POV

Καθόμαστε στο σαλόνι με την Evelyn ενώ πίνουμε ζεστή σοκολάτα... Σήμερα βρέχει και για κάποιον λόγο νιώθω σαν να έχω ένα μεγάλο βάρος στο στήθος... Ο Alex έχει φύγει εδώ και μισή ώρα... Είναι ακόμα πολύ επιφυλακτικός μαζί μου... Αλλά χρειάζεται υπομονή και προσπάθεια
(Liz με ακούς;)
Η φωνή της με βγάζει από τον ειρμό των σκέψεων μου και στρέφω το κεφάλι για να την κοιτάξω
(συγγνώμη τι είπες;)
(είσαι πολύ χαμένη... Τι συμβαίνει;)
Πφφ από που να αρχίσω και από που να τελειώσω... Όλα είναι πολύ μπερδεμένα
(είναι πολλά Evelyn)
(ε τότε μίλα μου... Γιαυτό είναι οι φίλες)
(ξέρω απλώς... Όλα είναι πολύ παράξενα... Η ζωή μου έχει αλλάξει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα... Γνώρισα τον Alex... Έμαθα πολλά μυστικά όπου κρατούσε ο πατέρας μου και τώρα... Ζω σε μια συνεχή ανασφάλεια... Με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ευχαριστηθώ τον έρωτα μου με τον Alex... Απο εκεί που λύνουμε ένα πρόβλημα εμφανίζεται ένα άλλο)
(σκέφτεσαι να τα παρατήσεις;)
Αυτή η πρόταση μου ακούγεται τόσο ωμή... Δεν μπορείς να παρατήσεις κάποιον που αγαπάς
(όχι... Απλώς φοβάμαι ότι όλο αυτό... Θα στοιχήσει για εμάς... Και πολύ άσχημα μάλιστα)
(όχι μην σκέφτεσαι έτσι... Όλα καλά θα πάνε... Θα δεις)
Μακάρι... Αν και συνεχίζω να φοβάμαι αλλά... Πρέπει να έχω υπομονή... Ο χρόνος θα δείξει...

Alex POV

Στέκομαι μπροστά από το παράθυρο του γραφείου μου ενώ κοιτάζω έξω... Πραγματικά η βροχή είναι πολύ χαλαρωτική... Αν και θα ήθελα να είναι μαζί της αυτήν την ώρα πάρα εδώ... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και στρέφω το κεφάλι για να δω την γραμματέα μου
(κύριε Knights... Ο κύριος Morgan βρίσκεται έξω και σας περιμένει)
(να περάσει)
Αποκρίνομαι και γνέφει με το κεφάλι ενώ κάνει χώρο για να περάσει εκείνος
(φίλε μου Knights... Ειλικρινά δεν πίστευα ποτέ ότι θα το ζούσα αυτό)
Λέει με το συνηθισμένο ειρωνικό ύφος του... Κουνάω το κεφάλι και του κάνω νόημα να καθίσει
(καλά καλά... Ένα αστείο ήταν)
(βρήκα την κατοικία της)
Λέω ενώ κάθομαι στην καρέκλα μου και εκείνος με ατενίζει με γουρλωμένα μάτια
(πλάκα κάνεις;)
Ρωτάει δύσπιστος και γνέφω αρνητικά
(και τώρα;)
(τώρα την παρακολουθώ στενά... Πρέπει επιτέλους να την βρούμε και να καταλάβουμε ποιός είναι ο πραγματικός της ρόλος)
(το ελπίζω... Αλλά είναι σίγουρο αυτό που λες;)
(φυσικά)
Ξαφνικά ακούγεται ένα χτύπημα από την πόρτα
(ναι)
Λέω και η γραμματέας μπαίνει μέσα
(συγγνώμη για την ενόχληση αλλά μια κυρία είναι εδώ και ζητά να σας δει... Είναι επείγον)
Κυρία;... Παράξενο
(ας περάσει)
Αποκρίνομαι και κουνάει το κεφάλι ενώ κάνει ένα βήμα πίσω...Ύστερα παρατηρώ μια ψηλή γυναίκα με ξανθά μακριά μαλλιά και σκούρα γαλανά μάτια να μπαίνει μέσα και να μας ατενίζει έκπληκτη
(καλησπέρα)
Λέει ενώ μας πλησιάζει με αργά βήματα... Ο Leonardo στρέφεται και την κοιτάζει
(τιμή μου που γνωρίζω μια τόσο όμορφη κυρία)
Λέει ενώ σηκώνεται και την πλησιάζει... Εκείνη πάλι χαμογελάει ενώ κατεβάζει το κεφάλι
(επιτέλους... Σας βρίσκω)
Ορίστε;... Αμέσως σηκώνομαι από την θέση μου και τους πλησιάζω
(ποια είστε;)
Ρωτάω με αυστηρό ύφος ενώ την κοιτάζω κατάματα... Ξαφνικά ένα μικρό γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη τις ενώ κατεβάζει το κεφάλι... Δεν ξέρω γιατί αλλά το πρόσωπο της κάτι μου θυμίζει... Ξαφνικά τραβάει το χέρι της και βγάζει ένα όπλο μέσα από την μικρή της τσάντα σημαδεύοντας μας... Γαμώτο τι γίνεται εδώ;