The contract

Ποιός είσαι;

Elizabeth POV

Οι μέρες περνούν κι εγώ έχω αποδεχτεί την κληρονομιά του Alex... Σήμερα ήρθα στην εταιρία του μαζί με τον Paul για να δω πως είναι η κατάσταση... Σιγά σιγά πρέπει να εξοικειωθώ με την καινούρια μου ζωή... Αλλά μου είναι ακόμα τόσο δύσκολο

Στέκομαι στο γραφείο του δίπλα από την δερμάτινη καρέκλα και ασυναίσθητα περνάω τα δάχτυλα μου από την πλάτη της... Σκεπτόμενη πως κάποτε ήταν αυτός εδώ... Ξεφυσάω... Γιατί να μην είσαι εδώ;... Ξαφνικά ακούγεται ένα χτύπημα από την πόρτα
(παρακαλώ)
Λέω και η γραμματέας μπαίνει μέσα
(κυρία Knights... Ένας κύριος ήρθε να σας δει)
Λέει και κατζουφιάζω
(πες του να περάσει)
Αποκρίνομαι και εκείνη κουνάει το κεφάλι θετικά... Ύστερα επεκτείνει το χέρι της και ένας ψηλός νέος άντρας μπαίνει μέσα... Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου και παρατηρώ τα χείλη του να μισανοίγουν... Τα μαλλιά του είναι καστανά και κοντά κουρεμένα... Τα μάτια του είναι επίσης καστανά και τα γένια των λίγων ημερών τον κάνουν να φαίνεται πιο μεγάλος από όσο δείχνει
(καλησπέρα)
Λέει με την ευγενική βαριά φωνή του και με πλησιάζει ενώ η γραμματέας φεύγει και κλείνει την πόρτας πίσω της
(καλησπέρα σας)
(Joseph Salvatore)
Λέει ενώ απλώνει το χέρι του προς το μέρος μου... Σηκώνω κι εγώ το δικό μου και ανταλλάσουμε μια δυνατή χειραψία
(χάρηκα κύριε Salvatore... Αλλά δεν νομίζω πως σας έχω ξανά δει)
(καταλαβαίνω... Ξέρετε πρόσφατα έμαθα για τον θάνατο του Alexander και θα ήθελα να σας ευχηθώ συλλυπητήρια)
Λέει με ευγενικό τόνο ενώ σκύβει και αφήνει ένα απαλό φιλί στην ανατροφή της παλάμης μου
(σας ευχαριστώ... Μήπως θα θέλατε κάτι;)
(όχι σας ευχαριστώ... Θα είμαι σύντομος)
Χμμ περίεργο
(καθίστε)
Λέω ενώ του δείχνω την καρέκλα απέναντι μου... Γνέφει και καθόμαστε ταυτόχρονα
(σας ακούω λοιπόν)
(κοιτάξτε εγώ είχα αφήσει μια δουλειά στην μέση με τον Alexander... Τώρα που έφυγε πρέπει κάπως να το κανονίσουμε ώστε να ξέρω τι θα κάνω κι εγώ)
Πολύ παράξενο... Συνεργασία;... Δεν ήξερα τίποτα απολύτως... Βασικά δεν ήξερα τίποτα όσο πρόκειται για τις δουλειές του Alex... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Βλέμμα στο βλέμμα
(η δουλειά σας θα πραγματοποιηθεί κύριε Salvatore... Μην ανησυχείτε... Πλέον εγώ εκπροσωπώ την εταιρία Knights)
Λέω και χαμογελάει στραβά ενώ περνάει σκεπτικός τα δάχτυλα από το κάτω χείλος του... Το βλέμμα του είναι τόσο άγριο... Και για κάποιον λόγο  μου φαίνεται κάπως οικείο... Σαν να έχω ξανά δει κάτι παρόμοιο... Ίσως
(ωραία... Τότε θα προχωρήσουμε τις διαδικασίες)
(ακριβώς)
(ωραία... Θα μπορούσαμε να κανονίσουμε ώστε να ξέρω πότε θα είστε έτοιμοι για να ξεκινήσουμε... Ξέρετε χαρτιά, υπογραφές)
(φυσικά... Τι θα λέγατε για αύριο... Για να μην το καθυστερούμε κιόλας)
Λέω και τα φρύδια του ανασηκώνονται από την έκπληξη
(φυσικά... Όπως θέλετε)
Ωραία... Κανονίστηκε και αυτό... Αμέσως σηκώνομαι και απλώνω το χέρι μου προς το μέρος του
(ελπίζω να τα πάμε καλά εμείς οι δύο κύριε Salvatore)
Λέω και χαμογελάει στραβά... Ύστερα σηκώνεται και πιάνει το χέρι μου
(εγώ είμαι σίγουρος κυρία Knights)
Αποκρίνεται με χαμηλό τόνο ενώ φέρνει το χέρι μου στα χείλη του και αφήνει ένα φιλί στην αναστροφή της παλάμης μου
(επιτρέψτε μου να σας κάνω το τραπέζι απόψε)
Προσθέτει ενώ το βλέμμα του ανεβαίνει στο δικό μου και ξεροκαταπίνω
(με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν γίνεται)
(μα γιατί όχι... Θα ήταν μεγάλη μου τιμή κυρία Knights)
(νομίζω πως καταλαβαίνεται πόσο λεπτή είμαι η θέση μου κύριε Salvatore)
Λέω και αμέσως το πρόσωπο του σοβαρεύει
(ω μα... Συγγνώμη... Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να)
(δεν πειράζει κύριε Salvatore)
(όχι πειράζει... Δεν την έκανα πονηρά την πρόταση... Δείτε το σαν επαγγελματικό δείπνο)
Λέει αλλά γνέφω αρνητικά... Ότι και να πει δεν με πείθει
(συγγνώμη κύριε Salvatore... Δεν θέλω να σας προσβάλω αλλά δεν γίνεται)
(μάλιστα)
Λέει ενώ αφήνει το χέρι μου και με κοιτάζει σκεπτικός μέσα στα μάτια... Αυτό το βλέμμα... Γιατί μου είναι τόσο οικείο;
(όπως θέλετε κυρία Knights... Πάντως αν χρειαστείτε το οτιδήποτε... ορίστε)
Λέει και μου δίνει μια κάρτα με το όνομα του
(μπορείτε να μου τηλεφωνήσετε όποια ώρα και στιγμή θελήσετε)
Συνεχίζει με σοβαρό αλλά χαμηλό τόνο... Κουνάω καταφατικά το κεφάλι ενώ του χαρίζω ένα στραβό χαμόγελο
(εντάξει κύριε Salvatore... Θα επικοινωνήσουμε αύριο)
(καλή σας ημέρα κυρία Knights και σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας)
Λέει ενώ μου χαρίζει ένα πονηρό χαμόγελο... Ύστερα κάνει μεταβολή και βγαίνει από το γραφείο... Χριστέ μου τι ήταν τώρα αυτό;... Κουνάω το κεφάλι... Πρέπει να μιλήσω με τον Paul για αυτόν τον τύπο... Τέλος πάντων... Παίρνω τα πράγματα μου και βγαίνω από το γραφείο... Πρέπει να κοιτάξω και άλλα θέματα...