Last Wishes

Chapter 17

Kanya-kanyang pagdarasal pero iisang lang ang panalangin, na para sa kanilang kaibigan. They glances sometimes at Shinnel who's silently praying, nakapikit ang mga mata at nakasalikop ang mga kamay. Taimtim na nagdarasal upang ito'y dinggin ng panginoong maykapal.

"Lord, give me time. That's what all I wanted. Give me strength for tomorrow. Whatever happens please take care of my Mom, my Tita Jane, Kuya Kent and her Mom, my friends; Ariana, Ivy, Alliyah and Ral, especially Red po. Ikaw na po ang bahala sa kanila when that time comes. Thank you for giving me this life. Amen," Shinnel silently prayed.

Nagsimula ang misa na wala ni isa sa kanila ang umiimik. That was the first time, na seryoso silang nakikinig sa misa lalo na sa Homily ng pari sa harap. The priest talks about the value of life and friendship, that Shinnel and her friends can relate.

Aminin niyo nagawa niyo ng hindi makinig sa sinasabi ng pari during his homily. When the mass ended, Shinnel break their silenced by spitting some facts and joke.

"That was the first time we didn't talked during a mass."

"I didn't know, I can stay quiet that long when I'm with you, girls," Ivy stated, still laughing.

"Well, baka may bumulong sa atin na dapat tayong makinig sa misa kahit isang beses lang," Ariana jokingly said.

"Anyways, where is our second destination, Shinnel?" Alliyah asked.

"Uhm.. secret," Shinnel said and winked that made them more curious.

Tumakbo naman si Shinnel papunta sa kanyang sasakyan na sinundan ng mga kaibigan niya. Na bahala ang mga ito nang pumasok siya sa driver seat na ipinagbabawala ng kanyang ina dahil hindi pa maayos ang kanyang lagay.

Ariana knocked on the window.

"Hey Shinnel! Ba't ka magmamaneho? Mapapagalitan tayo ni Tita," Ariana worriedly asked.

Binuksan ni Shinnel ang bintana at sinilip ang mga kaibigan.

"Wala namang mapapagalitan kung walang magsusumbong kaya tara na! Alam niyo ba kung saan pupunta?" pilosopo niyang saad sa kaibigan na ine-expect namang sagot ng mga ito.

They know Shinnel very well, kapag makulit ito kahit seryoso ang kausap ay magiging pilosopo siya.

Sumakay na lamang sila at hindi na nakipagtalo sa kaibigan dahil wala silang laban dito kapag pilosopo itong kausap.

Pinaandar na ni Shinnel ang sasakyan at nagulat sila nang mapansin na pamilyar sa kanila ang daan. To their surprised, Shinnel brought them to their childhood playground.

Mula nang mag-high school sila ay hindi na sila gumagawi rito. Sa paglipas din ng panahon, ang dating playground lamang ng mga bata ay naging pasyalan ng mga magkakapamilya.

They shed a tears, they never think na dito sa lugar na ito sila dadalhin ni Shinnel.

"Welcome back," mahinang sambit ni Shinnel at agad namang napayakap ang mga ito sa kanilang kaibigan.

Unang kumalas sa yakap si Ariana. "Pinapaiyak mo na naman kami, Shinnel." Ariana pouted, natawa naman si Shinnel sa reaction ng kaibigan.

"I didn't told you to cry," pilosopong sagot naman nito kaya humiwalay na rin ang dalawa sa kanilang yakap.

"Si Shinnel ang panira ng moment!" Ivy complained.

"Anyway, saan tayo? Let's eat muna. I'm already hungry," singit muli ni Ariana habang hawak ang tiyan nitong nagwawala na sa gutom.

"Okay Ariana's little monster, we will eat but first let's wait for someone," Shinnel said specifically to Ariana's tummy like there's someone in there.