çoban yıldızı I taekook {tamamlandı}

bu sonsuz ses

200618
'Okul gösterisinde görev alacak mısın?'

'Şarkıyı ben söyleyeceğim haberin yok mu?'

'Oh, hyung ciddi misin?'

'Evet ve seninle okulda ilk kez yanyana geleceğiz.'

'Pek de yanyana sayılmaz.'

'Maddesel olarak evet yanyana olmayacağız.'

'Birkaç kişi yeterince iyi olmadığımı söyledi.'

'Bazen kendini kanıtlamaya çalışmak, kendine bir hakarettir.'

Jungkook'un endişeli olduğunu gösteren mimiklerinden eser kalmamıştı. Gevşemiş ve rahatlamıştı.

Taehyung, meleksi sesiyle birlikte sahne aldıklarında söyleyeceği şarkının bir kısmını söylemeye başladı.

'Dreams are like angels
They keep bad at bay, bad at bay
Love is the light
Scaring darkness away, yeah

I'm so in love with you
Purge the soul
Make love your goal...'

Bu sonsuz ses Jungkook'un ruhunu kutsamıştı.
Bu sonsuz ses, Jungkook'un küçük kalbinin teklemesine sebep olmuştu.
Bu sonsuz sesle Jungkook, kapılmıştı o'na..
Bu sonsuz ses, evrende sonsuza dek yankılanmak üzere yola çıkmıştı.

***
Jungkook, korkuyordu....ona güvenmeyen insanlardan korkuyordu...hata yapmaktan korkuyordu...

Her şey hazırdı, Jungkook dışında.

'Jeon Jungkook, sahne almana az kaldı giyinmedin mi hala?'

Jungkook bir türlü soyunma odasından çıkamıyordu. Yanakları yanıyordu, elleri üşüyordu, bacakları titriyordu ve delicesine ağlamak istiyordu.

Taehyung, Jungkook'un ortalıkta olmadığını anlamıştı. Kalabalığa bir soru yöneltti.

'Jeon Jungkook nerede?'

'En son soyunma odasındaydı, bir sorun çıktı sanırım.'

'Ben ona bakayım.'

Taehyung, soyunma odasının kapısını tıklattı. 'Jungkook...Jungkook, benim Taehyung.'

Kapı hafifçe açıldığında, Taehyung içeriye girdi.

'T-Taehyung.'

'Bak maddesel olarak yanyana geldik.'

Jungkook, başını yerden kaldıramıyordu.

'Rahatla biraz.'

'Sen gelince heyecanım iki katına çıktı.....Ben çok korkuyorum, gerçekten yapamayacağım.'

Taehyung, işaret parmağını Jungkook'un dudaklarına koydu.

'Şşşşt..düşünceler gerçeğe dönüşür Jungkook, kendine kötü olanı çekme.'

Jungkook'un, gözlerindeki yaşlar boşanmaya başlamıştı.

'Ayağa kalkabilir misin Jungkook?'

Jungkook, ona uzanan güzel ellere baktı. Şimdi elleri o ellerle kenetlenmişti.

'Neye ihtiyacın olduğunu biliyorum ben.'

'Sen her şeyi biliyorsun hyung.'

Taehyung, hafif bir tebessümle elini Jungkook'un kalbine koydu ardından yavaşça kalbin yanına.

'Şimdi buradaki boşluğu dolduracağım ve sen tamamlanacaksın anlaştık mı?'

Taehyung, yavaşça Jungkook'u kendisine çekti ve kollarını küçüğünün gövdesine doladı.

Fısıldadı..'En az 30 dakikamız var. Beynin sadece olabilecek kötü şeylere karşı seni uyarıyor. Düşüncelerinin uçup gitmesine izin ver, sana zarar veremezler...sen şu an ulaşılmazsın......'

'Her seferinde nasıl yapıyorsun?'

'Neyi?'

'Bana harika hissettiriyorsun.'

'JEON JUNGKOOK, KİM TAEHYUNG NEREDESİNİZ? 5 DAKİKA SONRA SİZİN SIRANIZ.'

'30 dakikamız var sanıyordum.'

'Sadece küçük bir yalan.'

'Taehyung!!!'

Taehyung, önden çıkarak. 'Hadi hakkımızda dedikodular çıkmadan, gidelim.'

'Taehyung, ben...'

'Jungkook, Ütopyama gelmek ister misin?'

....