Тэхён нулимсаа арчисаар хаалгаар гарлаа. Одоо хүртэл бүгд чимээгүй байх ч цаанаа л нэг хүйтэн хөндий байх ажээ. Жонгүг ийн аав ээж аль хэдийн гаран явсан байлаа
Тэр гүйж очисоор тэхёныг чанга тэврэн "Би...баяртай байна. Юу ч болж байсан...тэд явчихсан. Тэд биднийг зөвшөөрсөн тийм үү?"
Тэхён хөмсөгөө зангидахийг хичээж түүнийг өөрөөсөө чанга түлхэн газар унагаагаад,
"Н-Надаас холд! Хоёулаа дууссан. Чамаас бүх зүйл болж байгаа юм!!!! Ү-үзэн...ү-зэн ядаж байна!"
Түүний нулимс хариугүй гойжих төхсөн бөгөөд хаалгаар хурдан гарахыг хичээж байлаа. Тэрээр газар хэвтэх нөхөрөө хараад өөрийн эрхгүй түүний нулимс хяналтгүй гойжино.
Жонгүг уйлагнасаар түүний гараас зууран "Т-тэхён~аа яагаад байгаа юм бэ? Намайг битгий айлгаад байл даа? Чи тоглож байгаа биз дээ? "Гэсээр уйлж эхлэхэд Тэхён гараа хүчтэй татан хаалга руу зүглэхэд Жонгүг ихэр татан уйлсаар "Бидний хүүхэд----"гэхэд Тэхён өөрийгөө арай л гэж барин "Надад хамаагүй!!"
Гэсээр хаалга саван гарлаа.
Тэднийг харсан ах нар тэхёны араас гаран гүйлээ.
