Тэхён жонгүгийн өрөөний үүдэнд ирэн хаалгыг тогшиж эхлэв.
"Жонгүг...."
"...."
"Миний күүки?"
"..."
"Туулайхан минь?"
"..."
"Хайрт минь?"
"..."
"Ханиа?"
"ЯВ!...КИМ ТЭХЁН! ЧАМАЙГ...үзэн ядаж байна..."
"Яагаад уурлаад байгаа юм бэ? Хаалгаа тайлахгүй бол илүү түлхүүр авчираад орно шүү?"
"..."
Тэхён доош буун илүү түлхүүр хайн явсаар дээш гаран түгжээтэй хаалгыг зөөлөн онгойлголоо. Жонгүг бүх биеээрээ хөнжилөө нөмрөн хэвтэх ажээ.
"Уучлаарай...өөр юу хийж өгөх ёстой юм бэ?"
"Зүгээр л ..миний нүднээс далд ор!"
"Энэ тийм уурлахаар хэрэг гэж үү?"
"Чи...чи миний оронд байсан бол яах байсан аа бодсон уу? Магадгүй шууд л намайг цохих байсан биз! Тиймээс боль!"
"Ойлгож байна. Дахиж хэзээ ч тэгэхгүй? Намайг уучилчих??" Гэсээр жонгүгийг үнсэж эхлэлээ.
Эндээс цааш + зүйл болох учир гоё зураг үзье^^