Berceste

Bölüm 2

İşte karşımdaydı. Beni görmemişti daha etrafta volta atıyordu. Eskiden olduğu gibi.

Çok özlemişim salağı ya. En son 3 ay önce beraberdik. İzmir'de 1 hafta onlarda kalmıştım.

Beni daha görmedi. Gözlerim doldu,adım atamadım. Sadece 'Hazar' diyebildim. Bunu bekliyormuş gibi hemen bana döndü. Ağlamaya başladı,bana doğru yürümeye başladı. Yavaş yavaş ayaklarım açıldı,koşmaya başladım.

"Çilli tavuğuuummmmm. Gerizekalı gel buraya."

Burnunu çekerek gülüyordu şapşik.

En sonunda kollarımız buluştuğunda 3 dakika boyunca hasret giderdik.

Hazar annemlerle de sarıldıktan sonra Hazar'ın arkadan sırtına atladım ve tabiki yere yapıştık. Kahkaha atarak oturuyorduk,babam bizi ayağa kaldırdı.

Kolunu omzuma attı,bavulumu götürmeye başladı. Bizi bekleyen ubere binip yeni evimize doğru yola çıktık.

Evimiz babamın tanıdığı ve ünlü olan bir iç mimar tarafından düzenlendi. Yani biz eve hazır olarak gidecektik bir şey almamıza gerek yoktu. Bu da demek oluyor ki Hazar'la bolca vakit geçirecektik.

"Gözde teyzeciğim bugün Buket bizde kalsa olur mu? Beraber zaman geçirelim."

"Olur tabi güzelim hatta isterseniz bizde de kalabilirsin."

"Oluur hatta daha güzel olur ev hakkında felan da konuşuruz."

"Tamam o zaman bugün bizdesin."

"Aynen."

Hazar'a baktığımda maviş gözlerinin içi parlıyordu.

Bütün yol boyunca konuştuk,gülüştük,sarıldık ama yetmedi işte sanki yine 1 hafta kalacakmışım gibi hissediyordum. Alışamadım daha sindiremedim.

Eve vardığımızda ilk önce Hazar'ın anne ve babasının yanına gittim. Bizi kapının önünde bekliyorlardı.

"Tamer amcacığım,Banu teyzeciğim sizi ne kadar özlemişim öyle. Burnumda tütmüşsünüz."

"Bizde seni çok özledik tatlım ama bak artık hep bizimlesiniz hiç ayrılmayacağız."

Ben Hazar'la annem de Banu teyzeyle hasret giderirken Tamer amca ve babam boş durmamış yemek yapmışlardı. Fırında somon,bol yeşillikli salata,elma dilimi patates,kabak spagetti ve sufle. Abi çok iyiydi,karnımız çok acıkmıştı çünkü.

Yemeği yedikten sonra beraber odama çıktık.

Birlikte çok mutluyduk biz. İyi ki babamın işi yüzünden taşınmak zorunda kalmışız iyi ki.

Yarının programını yaptık: Önce sabah kalkıp beraber havuza gidecektik. Ordan sonra alışveriş yapıp yemek yiyecektik. Akşama doğru bolca aburcubur alıp evde dizi gecesi yapacaktık.

Bakalım plana ne kadar sadık kalacaktık.

"Kızım bu oda çok güzel. Bayıldım resmen. Yarın alışverişten sonra bi defile düzenleriz."

"Evet ben de bayıldım ya. Her şeye yeniden başlamış gibi hissediyorum. Bi de şey kanka hani mobilyaları ve kıyafetlerimizin çoğunu ihtiyacı olanlara bağışladık ya kıyafet almam lazım bolca. Bu durumda da geleceğin kıyafet tasarımcısı olan senden yardım alacağım tabiki. Beraber seçeceğiz."

"Tabikide çilli tavuğum benim. Aksini düşünmemiştim zaten."

Beraber uzun bir süre gülüştük. Hala inanamıyorum rüya gibiydi. İyi ki İstanbul da kalmamı...