Piggy: Leger van Bijzondere Vechters

Ontsnappingsplan

De volgende dag zijn Franklin, Brock en Crystal al vroeg op. Franklin begint aan het ontbijt. Brock en Crystal gaan meteen naar het trainingsveld bij hun verblijf. "Oké, Brock. In Slovenië had je beginnersgeluk, maar nu moet je leren om met je hand-kristal te schieten." "Crystal, ik ben gewend op met een MG42 te schieten." Hij richt op het eerste doelwit. Een lichtstraal raakt de buitenste cirkel van de schietschijf. "Inderdaad, een machinegeweer. Waarbij je niet precies hoeft te mikken, omdat je 20 kogels per seconde afvuurt en je dus altijd wel iets raakt." Brock mompelt iets in de richting van dat hij gewoon moet inkomen en schiet nog een paar keer. Na zeven pogingen raakt hij de schietschijf eindelijk in het midden. "Eten is klaar, jongens! Tosti's met kaas en tomaat en ontbijtspek voor wie wil." Tijdens het eten vertelt Crystal over de schietpogingen van Brock. "Begrijp me niet verkeerd, ik vind dit kristal geweldig, maar ik mis mijn eigen hand ook heel erg." Daarna praat Super Soldier zijn team bij over de komst van de grote leider en de ontsnapping van een soldaat. "Dus het kan. Ontsnappen." "Ja, Franklin. En we hebben geluk, want Liston heeft onze voorganger geholpen." Iedereen kijkt Liston verbaasd aan. "Wat? Jij? Je durft nooit wat en dan help je iemand ontsnappen?" Het is Mila die dit zegt. "Ja. Wat zal ik zeggen. Als er vrijheid in het spel is, wil ik wel wat risico nemen," antwoordt Liston. "Maar waarom hem? Waarom niet één van ons?" Liston haalt zijn schouders op. "Als test, denk ik. Als het mislukte wilde ik niet dat één van jullie in de problemen zou komen." "Het is oké, Liston. Zolang je ons nu maar helpt vrij te komen," reageert Brock. "Ja, we gaan dus ontsnappen, voordat Snail Face komt," neemt Super Soldier het gesprek weer in handen, "maar eerst moet er het één en ander gebeuren. Liston en ik zijn op een nu nog geheim project aan het werken. Brock en Crystal, jullie zorgen voor genoeg drinken om een week mee door te komen en zorg ervoor dat Brock raak kan schieten." "Ja, meneer." "Lyra, jij en Mila zorgen ervoor dat er wapens gereed liggen om ons mee te beschermen, stel dat ze achter ons aan komen, dat gaan ze doen, dan kunnen we ons verdedigen." "Komt goed." "Franklin, jij zorgt voor het eten. Vergeet het vlees niet, ouwe vegetariër. Wij houden wel van een goed stuk vlees." "Oké... Maar geen varken." "Dan is het geregeld. Over vijf dagen ontsnappen we."

Die avond praten Lyra en Super Soldier nog even over het plan. "Wat ben je van plan, schat? Een geheim wapen?" "Ja, een pak. Niet verder vertellen, hoor. Maar hoe gaat het met de wapens? Ligt er al het één en ander klaar?" "Voor ons twee wel, maar Mila helpt niet mee, dus het gaat niet zo snel. Ze moest bijpraten met wat vrienden of zoiets." "We hebben nog vier dagen, rustig maar. Alleen... Hoe aardig ik het ook vind dat je wapens voor me gereed hebt gemaakt, ik ga nog even langs de muur met bijzondere wapens om er een paar mee te nemen. Maar leg gerust mijn lieveling neer." Lyra lacht. "Je revolver ligt klaar, hoor." "Alfa Steel 3561." "Ja, je revolver." Super Soldier zucht. "Lyra... Het is een Alfa Steel 3561. Je weet dat ik er niet tegen kan als je het een revolver noemt." "Oh? Weet ik dat? Ik dacht toch echt dat het een revolver was..." Lyra schenkt hem een flirterig lachje. "Lyra..." "Maak ik je boos? Krijg ik nu straf?" Er verschijnt een zuinig glimlachje op Super Soldiers gezicht. "Ja. Kom mee jij." Lyra laat zich gewillig meetrekken naar de kamer van Super Soldier.

De volgende nacht kan Brock niet slapen. Als hij naar de keuken loopt, ziet hij de kamer van Lyra en Mila open staan. Brock kijkt naar binnen en ziet alleen Mila slapen. Lyra's jas is ook weg. Brock haalt zijn schouders op en vervolgt zijn weg. Als hij bij de koelkast is, hoort hij stemmen. Super Soldier en Liston. Hij sluipt op het geluid af. "Het werkt!" "Ja, Super Soldier. Doordat we de vezels zo negatief hebben geladen, worden de atomen van het voorwerp dat er door omringd wordt zo in elkaar geduwd dat het voorwerp verkleint. Één meter wordt zo'n vijf milimeter. Dat betekent dat het nog niet optimaal verkleind wordt, dan zou één meter zo'n 39 micrometer worden, maar goed genoeg. We hebben alleen zoveel vezels nodig dat de zakken te groot worden. Zo wordt het graaien naar een enkele naald in een zak voor een kilo meel." "Oké... Vreemde uitspraak, maar goed. Kunnen we, in plaats van zo veel zakken, geen pak maken?" "En zelf klein worden met al die wapens?" "Nee, nee. Ik ben Super Soldier, niet Bug-man, of iets in die richting. Alleen de wapens worden verkleind. Een pak met kleine zakken erop. Ik onthoud in welke zak welk wapen zit en ze zijn meteen dicht bij me." "Hmm... Ja... Ja, dat moet kunnen. Alleen moeten we iets aan de binnenkant van dat pak doen, anders wordt je zelf ook verkleint..." Liston loopt naar de tafel, waar alle experimenten uit de vroegere Sovjet Unie die ze bemachtigd hebben, liggen uitgestald. In de tussentijd komt Brock dichterbij. "Verkleinen? Die Liston zit vol verrassingen." Liston zoekt nog even, totdat... "Hier! Een wetenschappelijk experiment, gebaseerd op de experimenten van ene E.C., die menselijk materiaal veranderde in gesteenten en andersom. Ze wilden ervoor zorgen dat soldaten in water veranderd konden worden en ze dan bevriezen, zodat ze zouden uitzetten. Een unieke eigenschap van water. Daarna zouden ze weer mensen worden en iets groter zijn. Dan herhaalden ze dit experiment een paar keer per persoon, zodat ze reusachtige soldaten zouden krijgen. De groei zou per keer sneller gaan. Helaas heeft dit experiment niet gewerkt en na 5 doden, gaven ze het op. Twee overleden tijdens de eerste transformatie, een andere verdampte, vanwege een te warme zomerdag, eentje kreeg een letterlijke brain-freeze in de ijskast en de laatste had een zeer ruim vel gekregen na de transformatie terug naar mens. Alleen zijn huid was uitgezet." "Klinkt niet optimaal. En hoe gaat dat helpen om niet klein te worden?" "We laten water door je pak stromen. Dit zou het effect van verkleining moeten opheffen. Tenminste, als we er achter komen hoe we menselijk materiaal kunnen veranderen in een andere stof." "Maar... Krijg ik dan een waterhuid of zoiets? Kunnen we dan niet beter staal gebruiken? Dan ben ik bijna onverwoestbaar." "Nee! Ten eerste moet het vloeibaar of in gasvorm zijn, wil je dat met staal bereiken kook je jezelf levend. Ten tweede, het ging om de eigenschap om uit te zetten als vaste stof. Alleen water is mogelijk. Ook makkelijk, stel dat er iets kapot gaat krijg je koud water over je heen in plaats van gloeiend heet metaal en het is makkelijk bij te vullen na reparatie. Dus, gaan we het doen?" "Ja," antwoordt Super Soldier zonder twijfel. "Mooi zo," reageert Liston. "Brock, kom maar hier! Ik heb je nodig." Langzaam komt Brock achter zijn schuilplaats vandaan. "Je zit hier lang genoeg om het plan te begrijpen, dus kom maar mee." Brock loopt gehoorzaam achter Liston aan naar Listons kamer. Deze kamer is ingericht als een laboratorium, maar dan wel eentje die gebruikt wordt als back-up voor een back-up lab. "Ga hier maar liggen." Brock gaat gehoorzaam liggen. Liston plaatst een scanner boven Brock, die aan een lamp bij de tandarts doet denken. "Nu verander je zo snel mogelijk je huid in steen en dan weer in organisch materiaal, todat ik zeg dat je mag stoppen." Brock verandert om de seconde in steen en weer terug. Liston kijkt naar een kastje die aan de scanner is aangesloten. Hij beweegt handmatig de scanner over Brock heen. Terwijl hij dit doet maakt hij goedkeurende geluiden. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren, haalt Liston de scanner van Brock af. "E-en? I-is het ge-gelukt? Heb je wat je nodig had?" Liston kijkt hem ernstig aan. Na vijf lange seconden antwoordt hij: "Ja." Brock kijkt verrast. "Ja?" "Ja, Brock. Het is gelukt. Ik heb wat ik nodig heb."