Deja Vu

flashback

''Τρέχα όσο πιο γρήγορα μπορείς και μην κοιτάξεις πίσω!'', 

''Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω, οχι εδώ, οχι σήμερα'' , ουρλιάζω καθώς τον τραβάω απο το χέρι μα μένει ακίνητος.

Τα γαλανά του μάτια έχουν μετατραπεί σε σκούρο μπλέ. Σταματάει να μιλάει για λίγα δευτερόλεπτα και κλείνει τα μάτια του προσπαθώντας να βρει την ανάσα του.

''Γαμώτο Άλεξ δεν θα τους αφήσεις να μας νικήσουν, ξέρω πως δεν θα το έκανες, μην τα παρατάς!'' ,τοποθετώ τα χέρια μου στον λαιμό του και τον παίρνω αγκαλιά.

Αμέσως μετά παίρνω το όπλο απο τα χέρια του και τον στοχεύω στο κούτελο,

''Μην τολμήσεις γαμώτο να με αφήσεις'',  νιώθω την φωνή μου να σπάει ξέροντας πως σε λίγα λεπτά από τώρα θα είμαστε και οι δύο νεκροί.

''Είσαι στ' αλήθεια τρελή μωρό μου'', λέει επιτέλους, γελάει και μου παίρνει αμέσως το όπλο στοχεύοντας στο κενό και πυροβολεί.

''Φύγε και θα έρθω, γαμώτο τρέξε''

Νίωθω τα δάκρυα να με πνίγουν και αρχίζω να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Βγαίνω έξω απο το κτήριο όπως είχαμε συμφωνήσει και περιμένω υπομονετικά να ακολουθήσει κι εκείνος.

Δεν θα τους άφηνα να νικήσουν, αυτό ήταν σίγουρο, αυτή ήταν η υπόσχεσή μας.

Ακούω πυροβολισμούς από μέσα και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. Δεν ήταν αυτός, όχι.

Είναι ζωντανός. Ξέρω πως δεν θα με άφηνε μόνη.

Βγάζω το μαχαίρι απο το παπούτσι και μπαίνω ξανά στο κτήριο με αργά βήματα.

Μέσα σε δευτερόλεπτα νιώθω ένα χέρι στο στόμα μου .

γριλίζω και γυρίζω προς την μεριά του σηκώνοντας το χέρι μου για να πληγώσω αυτόν τον κάποιον με το μαχαίρι. 

Ηρεμώ όταν συναντώ τα γαλάζια του μάτια μέσα απο την μάσκα. 

''Σαγαπάω'' ,ψιθυρίζω στο αυτί του ενώ εκείνος με αγκαλιάζει.