Άνοιξα τα ματια μου και προσπάθησα να καταλάβω που ειμαι . Συνειδητοποιήσα οτι ημουν στο δωμάτιο της Μαριαλλενας . Ξαφνικά μου ηρθαν στο μυαλο ολα όσα εγιναν . Γιατι το έκανε αυτο ; Δε σκέφτηκε πως θα ενιωθα ; Γιατι ; Γιατι ; Ολα αυτα σκεφτομουν και έβαλα τα κλάματα . Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μεσα η Μαριαλλενα .
" πόσο με τρομάξες; Πως εισαι ; Ήρθες εχθές σπίτι μου και λιποθυμισες στη πόρτα μου . "
" χαλια , δε το πιστεύω αυτο που έκανε ;"
" τι έγινε ; "
" ο Μαξ έβαλε εκείνο τον άντρα να μπει στο σπίτι μου . Τον άκουσα οταν τον πηρε στο σπίτι και του ζητούσε λεφτα . Γιατι ρε Μαριαλλενα να μου το κανει αυτο ; "
" ειναι μαλακας . Αν τον πιάσω στα χέρια μου θα τον σκοτώσω. "
" δε μπορω Μαριαλλενα , δε θέλω να τον ξαναδώ μπροστα μου . "
" θα κανω οτι μπορω να σε βοηθήσω , αλλα δε ξέρω αν θα σε αφήσει ήσυχη "
" θα φύγω , θα παω στο Μάρκο . Πρεπει να φύγω , δε μπορω να τον δω "
" ελα ηρεμήσε , θα τα κανονίσω ολα εγω , θα σου κλείσω εισιτήρια και θα πάρω το Μάρκο τηλεφωνο "
" σε ευχαριστω πολυ "
" ελα ξάπλωσε , θα σου φέρω κατι να φας "
Μισή ωρα μετα η Μαριαλλενα τα ειχε κανονίσει ολα . Ειχε μιλησει με το Μάρκο και μου ειχε κλεισει να φύγω σε τρεις ωρες .
" θα σου δώσω κάποια ρούχα εγω και οτι χρειαστείς θα στο στείλω "
" ευχαριστω , δε θέλω να παω απο το σπίτι μήπως ειναι εκει και με περιμένει ."
Καθώς μιλούσαμε άρχισε να χτυπαει δυνατά η πόρτα .
" Σαντρα άνοιξε μου , θέλω να σου μιλήσω "
Ηταν ο Μαξ .
" Μαριαλλενα δεν θέλω να τον δω . Σε παρακαλώ διωξτο τον "
" μην ανησυχείς , μεινε εσυ εδω και αστό πανω μου "
Εκλεισα τη πόρτα απο το δωμάτιο και περίμενα . Άρχισα να ακούω φωνές .
" ξέρω οτι ειναι εδω , αν δεν βγει θα αρχίσω να ψάχνω ολα τα δωμάτια "
" αν δεν φύγεις θα φωνάξω την αστυνομία "
" θέλω να της εξηγήσω "
" τι να εξηγήσεις ; Παράτα της ήσυχη "
" Σαντρα !!!"
" δεν ειναι εδω "
" δε σε πιστεύω "
" η Σαντρα εφυγε , την πήγα στο αεροδρόμιο"
" που πήγε ;"
" δε ξέρω δεν μου ειπε , ειπε απλά οτι επρεπε να φύγει "
" αν μου λες ψέματα ..."
" δε σου λέω "
" μη νομίζεις οτι δε θα τη βρω "
Μετα άκουσα μια πόρτα να κλείνει . Βγήκα σιγα σιγα απο το δωμάτιο .
" εφυγε ;"
" ναι , ελα "
" θα με βρει "
" μόλις φύγεις θα πω στο Νίκο οτι πηγές Ιταλία για να του το πει . Αστον να πιστεύει οτι πηγές εκει . Ελα παμε να ετοιμαστείς "
Δυο ωρες μετα είμασταν στο αεροδρόμιο . Κοιτουσα συνέχεια πίσω μου γιατι φοβόμουν μήπως εμφανιζόταν απο κάπου .
" να προσεχεις και να με πάρεις οταν φτάσεις "
" ευχαριστω για ολα "
" ολα θα πανε καλα . Μη στεναχωριεσαι . Προσπάθησε να ηρεμήσεις . Αν χρειαστεί θα έρθω μα σε δω εκει "
" ευχαριστω και παλι "
Μεχρι να μπω στο αεροπλάνο η καρδια μου χτυπούσε συνέχεια . Οταν πλέον καθησα στο θέση μου και έκλεισαν οι πόρτες ένιωσα μια ανακούφιση .
Δε κατάλαβα ποτε φτάσαμε . Πηρα γρήγορα τις βαλίτσες μου και βγήκα έξω για να συναντήσω το Μάρκο . Οταν τον ειδα να με περιμένει έτρεξα στην αγκαλιά του και άρχισα να κλαίω .
" ελα ηρεμήσε , ολα θα φτιάξουν , τωρα εισαι εδω . Να δεις που γρήγορα θα τα ξεχάσεις ολα "
" σε ευχαριστω που δέχτηκε να με φιλοξενισεις "
" ελα παμε σπίτι να γνωρίσεις και την αρραβωνιαστικια μου . Σε περιμένει , αφού έχει ακούσει τόσα για σένα "
@ σε λίγες μέρες τελειωνω με τις δουλειές που εχω και θα μπορω να ανεβάζω πιο συχνά . Ελπιζω να σας αρέσει το κεφάλαιο . Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε και να σχολιάζετε @
