İntikam

2.6

Başımın ağrısından dolayı inleyerek gözlerimi araladım. Yoğun toz kokusu ciğerlerime dolarken öksürmeden edemedim.

Gözlerimi açmamla arkası dönük bir adamı görmemle irkildim. Pantalonu giyen adam uyandığımı hissetmiş gibi bana doğru döndü. Yabancı yüze kaşımı çatarak baktım.

Elindeki kağıdı bana doğru uzattı. "Eve kendin dönersin." dedi ve yerdeki tişörtünü alıp giyerken açılmayan zihnimden dolayı algılayamıyordum.

Elimdeki kağıdı yanıma koyarken yattığım yerden kalkmamla bir şeylerin eksiğini hissettim. Kafamı eğip üzerime bakmamla donup kaldım. Kıyafetlerim yoktu! Gözlerim irice açıldı.

"Ne yaptık biz?" diye bağırırken, adam omuz silkeledi.

"Güzel bir geceydi. Kafalar biraz dağınık olsa da." derken üzerini düzeltti ve odadan çıktı. Arkasından bakakaldım.

Ne yapmıştım ben?

Gözlerim dolarken, inşaatın herhangi bir odasında çırılçıplak kaldım.

Bana verdiği kağıdı hızla elime alarak açmamla dolan gözlerim yerini hıçkırarak ağlamaya bırakmıştı.

"Ağır oyna dedin, bu yeterince ağır oldu mu? Endişelenme bu senin için ilk değildi ne de olsa. Bir daha bara gittiğinde fazla içmemeye çalış.

- Acar."

Bir küfür mırıldanıp kağıdı tam bir köşeye atacaktım ki arkasında yazanı görmemle duraksadım.

"Ben o kadar iğrenç bir adam değilim, Işık. Anlık olsa bile canın yansın istedim. Sadece hâlâ sarhoşken çeneni tutamıyorsun. Neler öğrendiğimi asla bilemeyeceksin ve hazırlıksız yakalanacaksın :)"

Kağıdı buruşturup odanın bir köşesine atarken öfkeyle inledim.

"Şerefsiz." diye soludum. "Seni doğduğuna pişman edeceğim."

•••

Acar ne öğrenmiş olabilir?

Artık sırlar açılmaya başlayacak.