İntikam

1.9

"Ben çıkıyorum!" diye bağırırken aynada kendime bakarak saçımı düzelttim.

Kimseden ses çıkmamasını umursamadan kapıyı açmamla kolumdan tutuldum ve sertçe duvara çarparken acıyla inledim.

"Yavaş be!" diye bağırırken öfkeyle bana bakan abimi itekledim. "Git belanı başkasından bul."

Eli boğazıma sarıldı. Gözlerim şaşkınlıkla açılırken can havliyle ellerimi ellerinin üzerine koydum.

"Sen ne orospusun!" diye kükredi suratıma doğru. "Kızın babasına nasıl söylersin."

"Ne?" diye solurken elini boğazımdan çekmeye çalıştım. "Ne-nefes alamıyorum."

Beni itekleyerek boğazını çekerken ciğerlerim parçalanana kadar öksürürken yere oturdum.

Öksürmekten dolan gözlerimi tepemde bana bakan abime diktim. "Geri zekalı mısın sen? Ölüyordum!" diye bağırdım.

Bana doğru eğilirken, "Ayağını denk al, Işık. Git o yediğin boku nasıl düzeltiyorsan düzelt."

Omzundan itekleyerek ayağa kalktım. "Sağır mısın? Ben bir şey yapmadım!"

Sinirle güldü. "Banu ile ilişkimizi kim babasına yetiştirdi? Ebem mi?"

Başımı iki yana sallarken şaşkınlıkla suratına baktım. "Ne zaman öğrendi?"

"Siktir git, Işık." dedi tükürürcesine ve yüzüme bile bakmadan eve girmesiyle elim tekrardan boğazıma giderken derin bir nefes aldım.

Telefonumu çantamdan çıkartarak mesajlara girdim.

Işık: Salak!

Işık: Senin yüzünden ölüyordum!

Işık: Ablanın başını yakacak kadar kör olduğunu düşünmemiştim

Işık: Sanırım başladık.

•••

Işık sadece blöf yapmıştı ama Acar direkt ablasını harcadı...