Psi-Komik ☆düzenleniyor☆

8B*

Hırsla ayağa kalktığımda o da benimle birlikte kalktı. Adımlarımı cesede yöneltip tam yanına çökecekken kolumdan tutup beni kendisine çekti.

"Bırak beni! Kalk! Kalk Semra ve bize iyi olduğunu göster. Kalk ve bize gülümse. Bana gülümse! Efkan bırak beni!" Kollarını daha çok bedenime sararken kulaklarıma uğultular dolmaya başladı. Hareketlerim yavaşladı.

Yaklaşıyordu...

Bunu hissediyordum.

"Sakin ol Derin." Kulağıma dolan fısıltıyla kendimi serbest bıraktım. Bedenimin yerle buluşmasına ramak kala beni yakalayıp kucağına aldı. "Derin! Derin bana bak! Ben buradayım. Aç gözlerini. Bayılamazsın."

Onun sözleri ile çelişen hareketlerim ve güçsüz nefesim bana yaklaştığını ve hatta yakalamak üzere olduğunu daha çok fark ettirdi. Korkuyordum. Bu olmamalıydı. Tekrardan bu olmamalıydı.

Direndim.

Yemin ederim sonuna kadar direndim.

"Derin!!!"

Ama başaramadım...

"Derin aç gözlerini. Bu kadar kolay yakalanamazsın," diye birisi kükredi bilincim kapanmadan hemen önce.

***
5 yıl önce...

"Yorgunum Ceyda, bırak artık peşimi." Sıkıntıyla oflayarak dans edenlere baktım.

"Hayır. İstesen de bırakmam. Bu oyun oy-na-lı-na-cak!" Kelimenin her hecesine bastıra bastıra söyleyince başka bir yol olmadığını fark ettim.

"Ama içki yok," dedim kesin bir dille.

"Yok."

"Ayyaşlar oyuna katılmayacak. Katıldıkları an çıkarım."

"Katılmayacak. Çıkarsın."

"Canım istediği an oyundan çıkarım."

"Çıkacaksın."

"Ne naz yaptın ya Derin." dedi Olgun gülümseyerek. "Gel de oynayalım işte. Zaten bu son günlerimiz."

"Of taaamaaam," dedim uzatarak ve oluşan çemberin bir köşesine geçtim. Birisi ortada ki şişeyi çevirdiği zaman şansıma tükürdüm. Soru kısmı Hülya' ya, cevap kısmı ise bana gelmişti. O sormadan cevapladım.

"Doğruluk."

"Hımmm," yaptı ve biraz bekledi. Kesin saçma bir soru soracak. "Şimdi sen psikolog olmak istiyorsun ya Derin, sana gelen ilk hastanın adının ne olmasını isterdin?" Al işte saçma bir soru. Ama yani bu saçma soruyu ben düşünmüştüm. Saçmalamak doğal olarak benim işimdi çünkü.

"Bilmem. Hiç düşünmedim."

Yalan! Hem de çok pis yalan. Kafamda dönüp dolaşan bir isim vardı ve bu ismi ne zaman aklımdan çıkarmaya çalışsam içime bir sıkıntı giriyordu. Daralıyordum. Aynı şimdi olduğu gibi.