Psi-Komik ☆düzenleniyor☆

7B*

İlk Ölüm

Medyada ki şarkı Alan Walker Ignite şarkısıdır. Bölümün arasındayken şarkıyı açmanızı tavsiye ederim.

Bölümü beğenmeniz dileği ile💫

İyi okumalar.

*****

"Bir yere mi gidiyordun Safir?" dedi ürkütücü sesi ile. Şu an da, yemin ediyorum ki kalp atışlarım kliniğin dışından duyuluyordur.

Burnunu boyun girintime doğru yaklaştırırken nefesimi tuttum. "Gül kurusu... Kokun değişmiş Safir."

"N-ne?"

"Sana ne anlattı?" diye sordu derinden gelen sesiyle. Soluk alıp verişim artmıştı. "Korkma Safir. Sana zarar vermeyeceğim. Tabii bana sorduğum soruyu cevaplarsan."

"K-kim ne anlattı?"

Kahretsin! Kekeledim. Geriye çekilip yüzüme baktığında dudakları sinsice iki yana kıvrılmıştı.

"Sana ne anlattı diye sordum Derin Kılıç Uluğ. Kimden bahsettiğimi gayet iyi anladın."

Kılıç!

"Sen bunu nereden biliyorsun?" diye sordum şaşkınlıkla. "Annemin soy ismini nerden biliyorsun?"

"Sorduğum..." durdu ve ellerini boğazıma yaklaştırdı. "Soruya... Cevap ver!"

"Bir şey anlatmadı," dedim korkuyla. Tüm gücümü kullanıp onu üzerimden yan tarafa attım. Hızlı davranıp kapıya yöneldiğimde tekrar kolumdan yakaladı.

"Yalan söyleme Safir. Şimdi bana doğruyu söyle. Deniz sana ne anlattı?"

"Bana..."

Kapı açıldı ve içeriye elinde iğneyle bir hemşire girdi. Kolumdaki sıkılaşan parmakları fark ettiğimde Efkar' a döndüm. "Söyle," diye tısladı.

"Senin oğlun olduğunu söyledi..."

Ben konuştuktan sonra yüz ifadesi bir an da değişti. "N-ne?" Kekeledi. Sert yapıya sahip olan Efkar Atas kekeledi. "N-ne dedi? Sana başka ne dedi?"

"Hayır. Söylemeyeceğim."

Nazlı benim yanıma gelip Efkar' ı benden uzaklaştırdığında, Efkar ondan ve diğer görevlilerden kurtulmaya çalıştı. Sakinleştiriciyi koluna enjekte ettiklerinde hareketleri yavaşlamaya başladı.

"Elbet... Sana söyleteceğim Derin Kılıç Uluğ. Elbet... Söyleyeceksin." Gözlerini kapatıp, kendisini serbest bıraktığında hemen onu yatağa yatırdılar.

Nazlı endişeyle bana yaklaştı. "Bir şeyin var mı Derin? Bir yerini acıttı mı? Canın yanıyor mu?"

"Yok... Yok ben iyiyim." Baygın Efkar' a baktım tekrar. "Hayır Efkar," diye mırıldandım kendi kendime. "Sana hiçbir zaman küçük Deniz ile konuşmalarımı söylemeyeceğim."

İçimden bir ses küçük Deniz' i daha çok göreceğimi söylüyordu.

***

"Elbise sana ait olan odan da Safir. Sen hazırlanırken ben aşağıda bekliyor olacağım."

Söylediklerini onaylayarak Karan' ın evinde ki, bana ait olan odaya gittim. En son geldiğimden bu yana odam değişmemişti. Aynıydı. Kırmızı ve siyah tonları.

Karan' ın evinde bana ve Ulus' a ait özel iki oda vardı.

Bunun sebebi ise...

Biz üçümüz ve ölen arkadaşımız diğerlerinden daha önceden beri tanışıyorduk. Ölen arkadaşımızı ise diğerleri tanımıyordu. Kendimize ait evlerimiz olsa bile kalmazdık. Çünkü kalacak olursak eğer Karan' ın evinde kalırdık. Diğer iki evi şu an da evsiz iki aileye kiraya vermiştik.