Psi-Komik ☆düzenleniyor☆

12B*

(Yazardan Not: Bu bölüm kontrol edilmeden atılmıştır. Yazım ve noktalama hatası olursa affola🌸)

Yazarın Anlatımından...

Genç adam ortaya çıkarmış olduğu kargaşadan hoşnut bir şekilde içten içe kahkahalar atıyordu. Kimse bilmiyordu bu felaketlerin sebebinin o olduğunu. Kimse ondan hiç bir şekilde şüphelenmiyordu da. Özellikle de Derin...

Derin ve Derin'in ailesi genç adamın ailesine hep zarar vermiş ve genç adamın ailesinin ölmesine sebep olmuştu. Kin doluydu Derin'e. Kin doluydu Derin'in ablasına ve iğrenç herifin teki olan ağabeyine. Onların sevdiklerini tek tek elinden almak istiyordu ama işini sadece Derin üzerinden yapıyordu.

Derin'i acı çekerken görmek, onun ruhuna huzur ve sevinç dolduruyordu. Öldürmeyecekti Derin'i ama öldürmekten bin beter edecekti. Onun ruhunu çökertecek, onu içten içe bitirecekti. Tüketecekti onu. Yerle bir edecekti ve de kendisinden ölüm dilemesini sağlayacaktı.

Her şey bittiği zaman rahatlıkla ortaya çıkacak ve Derin'in karşısına geçecekti. O acı çekerken ona tek tek yaptıklarını en baştan zevkle anlatacaktı. Yeniden onun darbe yiyişini, ruhunun çöküşünü kendi gözleri ile görecekti.

Ama şimdi hiç bir şey yokmuş, olmamış gibi ona yakın olmaya devam edecek ve destekçilerinden biri gibi görünecekti.

Efkan'ın Anlatımından Devam...
Hepsi üst üste geliyordu. Önce Semra'nın psikopatça öldürülmesi, daha sonra da kesilmiş Kiraz'ın elleri. Kiraz öldü mü, yaşıyor mu bilmiyorduk. Kutu içinde el ve de onun kızıl saçlarının gelmesinin ardından üç gün geçmişti. Polislere ve de ailesine haber verilmiş ve her yerde onun cesedini ya da canlı bedenini arıyorduk.

Kaylin'in çığlıkları ile bakışlarımı korkuyla merdivene çıkardım. Herkes benim evimdeydi. Derin ile Ceyda Kaylin'i sakinleştirmeye çalışıyordu sabahtan beri. Dün gece sakinleştirici iğne vurulmuş ama iğnenin etkisi uzun sürmemişti.

"Kiraz." diye hıçkırarak ağlamaya başladı Kaylin yine. "Kiraz." Bu sefer çığlık atmıştı. "Kardeşim öldü."

Ağlaması ve de çığlıkları arttıkça içim daralıyordu. Çok kötü oluyordum. Derin'in ve de diğerlerinin de benden farkı yoktu.

Hani bir yakınını kaybetmek nasıl bir duygu daha önce yaşamamış olsamda, bu çığlıklar her şeyi anlatıyordu.

"Kaylin, Kaylin kendine gel." Ceyda birden yere yığılan Kaylin'i sarsıyordu. "Bayıldı." Aceleyle yerinden kalkıp kolonya almaya gittiği zaman, Karan Kaylin'i kucaklayıp koltuğa yatırdı. Uzun bir süre ayılması için uğraştıktan sonra Kaylin uyandığı gibi yine ağlamaya başladı.

Dayanamıyordum artık bu çığlıklara. Bu yüzden balkona çıktım. En azından biraz daha uzak kalıyor olurdum.

Ne zor bir şeymiş bir yakınını, sevdiğini, aileni kaybetmek. Ne kadar acı vericiymiş. Kim neden bunu onlara yapıyordu anlamıyordum. Ne suçları vardı bu insanların? Suçları  olsa bile çok canice bir davranıştı. Çok canice bir hareketti.

"Efkan."

Derin'in yakından gelen sesiyle arkama dönüp ona baktım. Sevdiğim deniz mavileri sanki artık kızıla çalıyordu. Göz altları çökmüş ve bana yorgun bakıyordu. O paket geldiği zaman, bayıldığında ilk kez beş dakika içinde uyanmıştı. Bu uyanma çok acı verici olmuştu. Çünkü bir sürü ataklar geçirmiş ve şoktan bir türlü çıkamamıştı.

Onu öyle görmek beni de hırpalamıştı. İnsan sevdiğini o hâlde görünce nasıl hissederdi? Ne yapabilirdi? Ben şok olmuştum. Yerimde donakalmış ve hiç bir şey yapamadan ona bakakalmıştım. Kendini saatlerce hırpalamıştı. Saatlerce bir türlü kendine gelememişti. Daha sonra birden suskunlaşmış ve olduğu yere çöküp, elindeki kızıl saçlar ile ağlamasını sürdürmüştü.