Once A Love Story - #Wattys2018 Winner

Chapter Thirty-One

"Naku, ayos lang ho Aling Matilde, kahit paano nga makasasalo kami ngayong gabi sa kaarawan ni sir Caleb." Nakangiting ganti ni Miradel.

"May mga nagluluto sa likuran, pwede bang makitulong na lang kayo sa paghahanda ng mga pagkain, o kahit anong maitutulong ninyo?"

"Oho naman. Sige ho't kami na ang bahala rito." Hinawakan ni Miradel ang kanyang kamay, nagpaalam sila sa matanda at tinunton ang likuran.

Naging maayos naman ang paghahanda, natapos ang lahat bago pa man pumatak ang ika-pito ng gabi sa pagsisimula ng pagtitipon. With the Guerrier's wealth, Caleb could have just hired a caterer to prepare the food or a planner to do everything. Ngunit sa kanyang nasaksihan sa paghahanda, tila bawat isa ay isang pamilya at kahit gaano kaabala ang bawat isa, nagawa pa rin ng mga ito ang magbiruan, tumawa at magsaya. It reminded her how she loved this place, and the people of Del Rio.

Abot tanaw niya ang pamilya ni Caleb, kung paano ito awitan ng birthday song at batiin. She even saw Alvaro, his wife, Kaylee and Augustus. Mula nang dumating siya sa Del Rio, hindi niya kailanman nasilayan si Marie, gusto niya iyong ipagpasalamat dahil batid niyang malulunod lamang siya sa matinding selos, ngunit naroon pa rin ang pagtataka kung bakit wala ito sa mahalagang araw ng asawa.

Napadiretso siya sa pagkakatayo nang masilayan ang isang babaeng humalik sa pisngi ni Caleb. Matangkad ang babae, maputi, mahaba ang itimang buhok at maganda. Isang matamis na ngiti naman ang iginanti ni Caleb sabay dampi ng kamay sa baywang nito.

Her heart sank. Her eyes stung with tears. She was enveloped with jealousy.

"M-Miradel!" Hinablot niya ang braso ng katabi, kapareho niyang nakasilip mula sa halamanang nakatago mula sa mga bisita.

"Bakit, Ms. Erina?"

"S-sino iyong..." Napalunok siya. "katabing babae ni Cale-Mr. Guerrier?"

"A, si Ms. Lorena, kasintahan ni sir Caleb.

"K-kasintahan?" Pakiramdam niya'y lalong bumigat ang kanyang dibdib. "B-bakit? May asawa na siya, hindi ba?"

"Ha? Ay, hindi pa ba ho ninyo alam na biyudo na si Sir? Mga apat na taon na din magmula nang bawian ng buhay ang asawa niya sa panganganak dahil sa sakit sa puso. Bago lang sina Sir at Ms. Lorena."

Nanginginig ang buong katawan na napatitig siya kay Caleb. Halos magbaga ang kanyang damdamin sa tinitimping sakit sa nakikitang pagkakalapit ng katawan ng mga ito. At tila naman sinasadya, dumako ang nakangiting mga mata ni Caleb sa kanya, at nasaksihan nito ang pagtulo ng kanyang mga luha.

Hindi na niya nakayanan pa't mabilis siyang tumalikod, tumakbo kung hanggang saan madadala ng mga paa. Tumigil siya, umupo sa mga paa, itinakip ang mga kamay sa mukha at doon umiyak. Wala siyang karapatang magselos, ni ang masaktan. Kahit wala na si Marie, wala pa rin siyang dahilan upang umamot ng pagmamahal nito. Alam niya iyon, alam niya ngunit...bakit nasasaktan pa rin siya ng ganito? Nagkatunog ang kanyang pag-iyak.

"Bakit, Erina? Anong ibig sabihin ng pag-iyak mo?" tinig ni Caleb na nagpatayo sa kanya.

Kaswal lang ang suot nito, magaang asul na kulay ng polo shirt na nakapaloob sa dark slack pants nito. Bagong gupit din ito, clean cut at kaaahit ng bigote't balbas. Lalo siyang nakadama ng hinanakit sa isiping sadyang pinaghandaan nito ang gabi para sa kasintahan. Muling nagkasunod-sunod ang pagtulo ng kanyang mga luha kaya naman tinakpan niya ng mga kamay ang mukha.

Caleb grabbed her arms to expose her face. Napalapit siya rito, napatingala sa mukha nito. Nalanghap niya ang hinaluang amoy alak nitong hininga. "Ano sabi ang iniiiyak mo?" Magkasalubong ang mga kilay nito.