Sexting (complete)

Κεφαλαιο 19

"Χευυυ αν θέλετε αφήστε ένα αστεράκι και ένα σχόλιο για στήριξη. Θενκιου"
( Instagram account @pasagianni_m)

(Παιδιά αυτό το τραγούδι είναι απλά καυλωτικο ΑΙ ΚΕΝΤ ΦΑΚΙΝ ΧΑΝΤΛ ΙΤ)

"Σκέφτεσαι στα αλήθεια να τον συγχωρέσεις;"

"Δεν ξέρω"

"Μαρία μπορεί να μην είμαι ειδικός ή τίποτα τέτοιο Μα ξέρω ότι όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον είσαι εκεί στις δύσκολες στιγμές του. Δεν είσαι αυτός που τις προκαλεί."

::::

Ξυπνάω από τον ήχο του ξυπνητηριού στο κομοδίνο μου και βλέπω τον Αλεξ να κοιμάται δίπλα μου στο διπλό κρεβάτι μου. Έχει πάρει όλο το πάπλωμα για εκείνον και μου άφησε μια γωνία με αποτέλεσμα να έχω παγώσει όλο το βράδυ. Ή τουλάχιστον τις ελάχιστες ώρες που κοιμηθήκαμε.

Τον σκουντάω ελαφρά και αυτός μουρμουρίζει κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω.

"Ελα ρε Αλεξ πρέπει να πάμε σχολείο"

"Τι έχεις πρώτη ωρα Μωρε Ελα να κάνουμε κοπάνα να περάσουμε λίγο παραπάνω χρόνο παρέα."

"Ρε Αλεξ είσαι Τρίτη λυκείου και έχεις ήδη πόσες απουσίες. Και είναι ακόμα Δεκέμβριος τι θα κάνεις μέχρι τον Μάιο; θα μείνεις και.."

"Σου έχω πει ότι δεν είναι ανάγκη να μιλάς πάντα τόσο πολύ;"

Σκύβει και αφήνει τα απαλά του χείλη να αγγίξουν τα δικά μου διστακτικά. Αποτραβιεμαι βιαστικά.

"Συγνώμη εγώ.."

Η φωνή του βγαίνει με δυσκολία.

"Δεν..δεν πειράζει απλά εγώ και ο Άγγελος μόλις χωρίσαμε και δεν μπορώ ..όχι ακόμα"

Ένα κύμα βαθιάς θλίψης με κατακλύζει σκεφτόμενη για ακόμα μια φορά τις αναμνησεις που φτιάξαμε με τον άνθρωπο που είχε την δύναμη να με πληγώσει.

Ή μάλλον λάθος. Δεν είχε την δύναμη να το κάνει εξαρχής. Εγώ του την έδωσα. Δίνοντας του σώμα και ψυχή του έδωσα αυτόματα την άδεια να με καταδικάσει στην θλίψη που θα έφερνε η φυγή του. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που κάποιος φεύγει από δίπλα μου. Κυρίως ψυχικά. Αλλά είναι αυτή που έγινε περισσότερο αισθητή από οποιαδήποτε προηγούμενη.