Kumalma Ka O' Puso

Utang na loob, kumalma ka o' puso!
Isa lang akong haksaeng;
At siya'y aking seonsaengnim;
Pero ewan ko ba kung anong meaning;
Sa nararamdaman ko tuwing nagtatama ang aming paningin.

It all started sa orientation ng Korean Language Training;
Doon ko sya unang napansin at na-met ang kanyang tingin;
He shared about his experiences in working at Korea;
Ako nama'y napahanga ng malamang ang bata nya pa nung sa exam ay nakapasa.

Ako'y nakaupo sa may unahan;
At kayraming queries para maliwanagan;
Pero bes! Di ako makapagconcentrate, sheyt!
Pag nagsasalita sya sakin lang natitig kahit kayrami namin, bakit?!

I enrolled at the learning center;
Nasa isip ang mga dreams para sa future;
All I thought ay isa lang syang guest speaker;
Never did it cross my mind na siya pala'y aming magiging teacher.

Wala paring nagbago, pag nag lecture siya natingin parin sakin;
Sa paglipas ng mga araw, I felt weird coz it makes my heart flutter;
Seonsaengnim, please tell me what is this feeling?
Or masyado ko lang talaga itong binibigyan ng meaning?

Lagi kong nahuhuli mga titig mo sakin;
Lalong-lalo na nung mag night-out sa gabi ng graduation namin;
Na kunwari nalang hindi ko napansin;
Hays, please wag kang ganyan seonsaengnim;
Hindi mo alam ang dulot nyan sa akin.

Kay tagal na nang huli ko tong maramdaman;
Sa sobrang tagal, hindi ko na ma-define;
I don't understand myself, I felt like missing you;
I wanna send you message sayin bogoshipeoyo!

Weird, kasi pag may mga untold words ako, I'm into writing stories;
Pero ehto ako ngayon, I end up composing poems.
You showed concern not just to me but to my classmates;
But I still felt like I'm special from the rest.

Hayss.. Utang na loob kumalma ka o' puso!
You're just his haksaeng, his your seonsaengnim;
Not possible, wag kag assuming! 💔