PROLOGUE

45 20 1
                                    

"40 Centimeters"

Ito yung Distanya patungo sa First Love ko. Ang Distansya na namamagitan saming dalawa.

Balang araw, makakamit ko din ito at mapupuno ng masasayang alaala.

Subalit, nung mismong araw na yun. Naging imposible ang lahat.
Tinapon na parang papel at iniwan na parang walang nanyari.

"Break na tayo." Ani niya ng bigla niyang binitawan ang kamay ko.

"Huh? Bakit?" Nanlalaki yung mga mata ko at unti-unting nahuhulog yung mga luha ko.

"This isn't right okay?" Sambit niya at ng tumalikod.

"Ano ba ang kulang sakin? May naggawa ba akong mali? Please wag naman ganito oh." Napayakap ako sa likod niya at umiyak.

Hindi siya umimik at pilit niyang inalis ang kamay ko na nakabalot sa kaniya saka umalis ng kusa.

Ito ba talaga ang Pag-ibig?

Masasaktan ka ng dahil sa kaniya,

Iiyak ka ng dahil sa kaniya

At magpapakamatay ng dahil sa kaniya.

Hindi talaga natin maiiwasan na masaktan sa taong mahal mo dahil normal lang yun. Pero ang iwan ka, hindi na talaga pwede yun.

Bakit? papaano mo naman iiwan yung taong seryoso  sayo, nagsusuporta sayo at yung taong nagmamahal ng wagas sayo.

Pero tanggapin na natin ang katotohanan

Hindi mo naman maipipilit na ibabalik pa siya sayo

Kailangan mo ng dumistansya at iwasang magparamdam dahil diyan mo na lang malalaman kung sino ang maiiwan at magmamahal sayo ng pangabangbuhay.


Daneen

When a Mobster Play | Meets The PlayerDonde viven las historias. Descúbrelo ahora