Val dood! (completed)

Grote fout

Ik werd wakker met een warm gevoel. Het was een heerlijke dag, de zon scheen en de wereld was weer verlost van een slecht iemand. Ik stapte uit bed, deed mijn kleurlenzen in en liep naar de deur. Ik kocht een koffie bij een kraampje, en ik vond een krant van vandaag die ik rustig op een bankje las.

Ik spuugde mijn koffie bijna uit, maar ik kon me inhouden. Snel liep ik weg van het bankje zonder dat ik opviel. Toen ik weer veilig thuis was las ik pas verder.

Vordering voor politie,

Eindelijk heeft de politie meer succes wat de zaak moordenaar betreft. De politie heeft opnames van de moordenares en dna. Ze hopen spoedig de moordenares te zien of ze hopen dat ze dna overeenkomst hebben zodat ze op zoek kunnen gaan naar het huis waar zij verblijft. Er word geadviseerd om s'nachts niet alleen op straat te lopen, en liever ook niet overdag.

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, zometeen wisten ze wie ik was, en dan was het alleen nog maar een kwestie van tijd voor ze me hadden. Ik liep meteen naar het station met al mijn spullen en nam de trein naar Limburg zonder dat ik een kaartje had gekocht. Gelukkig werd er niet gecontroleerd. Zodra ik was aangekomen zocht ik een drogist en kocht haarspoeling. Nu alleen nog op zoek naar een leegstaand huis, wat niet al te moeilijk was aangezien er vele huizen te koop stonden, en de tijd slecht was om huizen te verkopen. Ik liep het eerste en beste huis in dat ik zag. Ik sloeg een raam in aan de achterkant van het huis en klom naar binnen. Meteen ging ik een goede verstopplek zoeken. Het was de perfecte plek, je kent vast wel van die kasten die achter de muur zitten en je die deur bijna niet ziet omdat ze met behang eroverheen zijn gegaan? Nou dit was zo'n kast, hij was best groot en er lag nog een matras. Er was zelfs een sleutel voor de kast. Ik legde al mijn spullen erneer zodat het er best gezellig uitzag.

Ik liep de straat weer op en ging op zoek naar een openbaar toilet. Al snel vond ik er één. Ik had 3 lege flessen meegenomen en die vulde ik met water. Ik ging weer terug naar het huis en zocht de wasbak op. Ik las de gebruiksaanwijzing op de verpakking goed en deed het spul in mijn haar. Ik had er niet heel goed opgelet welke kleur het was zolang het maar niet mijn haarkleur was, of iets dat er op leek. Toen ik daarna een spiegel vond en keek hoe het was geworden keek ik mijn ogen uit. Het was de mooiste kleur die ik ooit had gezien. Het was donkerbloedrood, het paste perfect bij mij. Het deed me denken aan het bloed van de pedofiel, en dat was geweldig. Toen ik dat tegen mezelf zei werd ik weer herinnerd aan mijn missie. Ik besloot om bij een café te gaan zoeken naar een pedofiel of zoiets dergelijks.

Ik kwam bij café het zwarte zwaantje, het zag er precies zo uit zoals ik zocht. En er was een steegje achter waar toevallig één man stond. Het was het verkeerde type, ongeschoren man met veel littekens, zwart haar en zwarte kleren. Ik wist gewoon zeker dat hij slecht was. Ik voelde het mes op mijn been branden. Ik verlangde ernaar om die keel door te snijden, en misschien nog wat extra wondjes erbij te maken, gewoon zodat hij boette.

Ik had gelijk, zodra ik mijn liefste lach op zette en zogenaamd vroeg waar de Dorpsstraat was pakte hij me vast, zodat hij iets bij me kon doen. Mijn handen waren sneller dan de zijne. Mijn mes hakte letterlijk zijn hoofd eraf. Ik stopte het buisje in zijn nek tot die vol was met zijn bloed. Ik beroofde hem ook nog van zijn portomonnee en toen sleepte ik hem naar een goede verstopplek onder de bosjes, waar het wel een maand of zoiets zou duren voor hij werd gevonden.

Ik liep zelfvoldaan naar huis en likte mijn vingers nog even af die onder zijn bloed zaten. Best lekker vond ik. Ik klom weer naar binnen via het raam en liep naar mijn kast. Ik deed het open en zette zijn buisjes bij de anderen, ik vond zijn naam in zijn portomonnee, Bartomelis van Houten. Ik schreef het op zijn buisje met daarachter pedofiel, dat paste ik ook nog even aan bij de twee pestkoppen, gewoon even erachter zetten dat ze pestkoppen waren, zo kon ik het nog even herinneren.