"Taragis. Sino kaya 'yung kupal na 'yon?"
Alam mo 'yung pakiramdam na may gusto kang sapakin pero hindi mo alam kung sino ang sasapakin mo?
"Vela! O, gising ka na pala, e!" Lumapit si Terry sa akin. Oo nga pala, nagpapagising ako sa kanya para sa next class sa Psychology. "Dapat pumunta ka na sa room!"
Parang siya 'yung gusto kong sapakin. Naiinis na nga ako sa panaginip ko, e.
"Mag-ayos ka nga kahit kaunti!" utos niya. "Mukha kang minolestiya, 'Te! Ano ba 'yan?"
Ayokong nag-aayos ng sarili, sorry siya. Second year college kami sa Jesham at si Terry lang ang madalas kong utusang bulabugin ako sa puwesto ko 'pag gusto kong matulog.
Tambay ako ng library ng school kasi dito lang tahimik at pwedeng matulog nang hindi sinisita kapag maganda ang pagkakatago sa librarian. Ang kaso, nakakahalata na ako kasi parang paulit-ulit ang panaginip ko.
March 3, Monday
Alas dos ng hapon ang huling tingin ko sa oras bago ako nakaidlip. Pitong libro pa naman ang kinuha ko sa fiction section pero ilan lang ang nabasa ko. May ugali pa naman akong kapag inaantok, sumasandal agad sa upuan sabay tapal sa mukha ng libro para hindi ako masinag ng ilaw habang nakatingala.
Matagal ko naman na itong ginagawa. Ang kakaiba nga lang e ang nangyari sa panaginip ko.
Ang weird ng nangyari, kasi ang panaginip ko no'ng time na 'yon e hinahabol ako ng lalaking kamukha ni Freddy Krueger para patayin. Madilim ang paligid, nakikita ko ang masukal na daan pauwi sa amin kahit na sa isip-isip ko, nakatira naman kasi sa subdivision.
Papalubog ang araw, wala akong ibang inisip kundi gusto ko nang umuwi. Panay lang ang takbo ko, hinahabol ko ang kakaunting liwanag ng araw.
Mga panaginip kong hindi ko maintindihan kung bakit paulit-ulit na lang.
Bangungot na nga yata 'yon, ang kaso biglang nawala 'yung mala-Freddie Krueger na lalaki at biglang lumiwanag ang paligid.
Ayos na sana, e. Inisip kong nakaligtas na ako sa nakaka-badtrip na panaginip na 'yon, pero may biglang sumulpot mula sa liwanag—isang lalaking malabo ang rehistro ng mukha ang humalik sa akin.
At wag ka! Sa lips! Yuck, taragis!
Hindi ko nakita 'yung mukha niya kasi bigla akong nagising.
Pakiramdam ko tuloy, mas malala pa ang nangyaring halikan na 'yon kaysa paghabol sa akin ng nauna kong bangungot.
...............................................................................
Hindi ko alam kung ano'ng meron sa labas ng bintana ng classroom at ang sarap na lang tumulala. Alam ko na 'yung iisipin ng mga classmate kong mahaharot; lutang na naman si Vela. Kung alam lang nila kung gaano kadalas kong ini-imagine na mina-massacre ko sila isa-isa.
Hindi talaga sa tabi ng bintana ang upuan ko noon dito sa klase namin ng Soc. Sci. 2, pero gusto ko kasi sa pwede akong mag-space out kaya ninenok ko 'tong puwesto roon sa irregular student na mukhang parrot.
"Hi, Russ!"
Ay, eto na ho siya. Sino nga ba'ng hindi bumabati sa taong 'to? Parang lahat yata ng babae at bakla sa year namin, at mas lalo na sa iba't ibang bahagi ng campus, kilala siya e. Lalo pa, last year lang e siya ang inilaban ng BA Department sa school pageant. Tinatawag siyang Nick ng mga baklang mahihilig sa daks at borta, sa Nick Batman? Baitman? A, ewan. Kahawig daw niya. Di ko naman kilala 'yung taong 'yon, pero pinapalit nila sa pangalan niya. Wala namang lahi 'tong taong 'to pero taga-Zamboanga at nalahian daw ni McArthur ang descent, malay ko, pero parang ganoon. Siya lang ang kilala kong rugged look na hindi mukhang taong grasa.
