" နာရာ တကယ္ပဲထြက္သြားေတာ့မလို႔လား "
" နာရာ ဂြၽန္ေဆာနဲ႔ ခဏေလးပဲ ေဝးသြားတာပါ...နာရာ မၾကာခင္ ဂြၽန္ေဆာဆီ ေသခ်ာေပါက္ျပန္လာခဲ့မယ္...."
" နာရာ....နာရာ....မသြားနဲ႔......"
ဂြၽန္ေဆာ အိပ္ေနရာမွ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ဒီအပ္မက္တကယ္မျဖစ္ပါေစတဲ့လို႔ပင္ ဂြၽန္ေဆာဆုေတာင္းေနမိသည္။
ေဆးရံုကုတင္ေဘးက ထိုင္ခံုေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာနာရာကို ဂြၽန္ေဆာေတြ႔လိုက္ရသည္။
ဂြၽန္ေဆာ အိပ္ရာမွထၿပီး နာရာကို ေဆာင္ျခံဳေပးလိုက္သည္။
" ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခုအခ်ိန္အထိ အတူတူ႐ွိေနတာပဲ ထပ္ေဝးဖို႔ေတာ့အေၾကာင္းမ႐ွိေလာက္ေတာ့ပါဘူး " ဂြၽန္ေဆာ စိတ္ထဲကပင္ေတြးလိုက္မိသည္။
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
" နာရာ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကို ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ေလ "
" ဟင္...ဂြၽန္ေဆာ တကယ္ေျပာတာလား...."
" ကိုယ္လဲလိုက္မွာေပါ့ "
"ဟာ..ေျပာျပန္ၿပီ ဒီစကားပဲ...ဂြၽန္ေဆာလိုက္လို႔ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုေနမွ..."
" နာရာ အခုဆံုးျဖတ္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီေနာ္....ဒီတစ္ခါအခြင့္အေရးက နာရာ နဲ႔ ကိုယ္ မေဝးရေတာ့မဲ့ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးပဲ "
" ဒါေပမဲ့ ဂြၽန္ေဆာရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္ကေရာ"
" မဟုတ္လဲကိုယ္သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္ကို ၿငီးေငြ႔ေနပါၿပီ....နာရာ"
နာရာ ေခတၱၿငိမ္သက္သြားသည္။
" ဒါဆိုရင္ ဂြၽန္ေဆာေရာ နာရာနဲ႔အတူ ဘယ္လိုအခက္အခဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္လား "
" ကိုယ္ နာရာနဲ႔အတူဆိုရင္ အခက္ခဲေတြကိုေတာင္ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါတယ္ "
နာရာ ဂြၽန္ေဆာကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ နာရာ ထင္ထားသလို ေဝးရမယ့္ရက္ဆိုတာ နာရာ နဲ႔ ဂြၽန္ေဆာ ရဲ႕ အခ်စ္စစ္ေတြေၾကာင့္ တစ္ျဖည္းျဖည္းေျပာက္ကြယ္စျပဳေနၿပီ ဆိုတာ နာရာ သိလိုက္ရပါသည္။
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဟန္ျမစ္ကိုျဖတ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဂြၽန္ေဆာ နဲ႔ နာရာ တို႔၏ ေပ်ာ္စရာဘဝကေလးသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာၿပီဟု ခံစားလာရသည္။ ဂြၽန္ေဆာ ကားေမာင္းေနရင္းက နာရာ့၏ လက္ကေလးကို ကိုင္ထားမိသည္။
" နာရာရဲ႕မိဘေတြက ကိုယ္နဲ႔သေဘာတူပါ့မလား....နာရာမွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြေရာမ်ားလား....သူတို႔ကေရာ ကိုယ့္ကိုသေဘာက်ပါ့မလား...."
" ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ ဂြၽန္ေဆာရယ္
...ဂ်ယ္ဂ်ဴးေရာက္ရင္အကုန္လံုးကိုသိရမွာေပါ့.."
နာရာ ဂြၽန္ေဆာရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္မႈေတြကိုေတြ႔ေနရသည္။ " ခစ္...."
" ဟင္...နာရာ..ဘာလို႔ရယ္တာလဲ..."
" မဟုတ္ပါဘူး ဂြၽန္ေဆာက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ပါ..."
နာရာ ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဂြၽန္ေဆာ၏ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးတစ္ပြင့္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
" စိတ္မပူပါနဲ႔ ဂြၽန္ေဆာရဲ႕.....ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္သူကမွ နာရာတို႔ကို ခြဲလို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဂြၽန္ေဆာေျပာခဲ့တယ္ေလ....အဲ့ဒီ့လိုပဲျဖစ္လာမွာပါ"
" ကိုယ္ယံုပါတယ္...."
ဂြၽန္ေဆာနဲ႔နာရာတို႔၏ ကားကေလးသည္ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္းသို႔သာ ဦးတည္လ်က္......
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
နာရာ ႏွင့္ ဂြၽန္ေဆာ တို႔ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္းသို႔ေရာက္ဖို႔ရန္ သေဘာၤျဖင့္လည္းတစ္ဆင့္ကူးရသည္။
သာယာလွပေသာ ေရျပင္က်ယ္ကို ဂြၽန္ေဆာတို႔ေတြ႔ၾကရသည္။
" ဟို...စာေရးဆရာမ နာရာလားမသိဘူး"
" ႐ွင္...ဟုတ္...ဟုတ္ပါတယ္႐ွင့္ "
" ဟာ...ကြၽန္ေတာ္က နာရာရဲ႕ ပရိတ္သတ္ပါ...လက္မွတ္ေလးထိုးေပးလို႔ရမလား"
" ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္႐ွင့္ "
သေဘာၤေပၚတြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးမ်ားက နာရာ့ နားလာၿပီးစကားေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ ဂြၽန္ေဆာက ေဘးနားမွ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနသည္။
" ဟို...အမနာရာက ႐ုပ္႐ွင္မင္းသား ကင္ဂြၽန္ေဆာနဲ႔ လံုးဝလမ္းခြဲလိုက္ၿပီလား "
" ႐ွင္....ဟို....မဟုတ္"
" လံုးဝကို လမ္းမခြဲပါဘူး ...."
ဂြၽန္ေဆာက နာရာ့ ပခံုးကိုဖက္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးမ်ားကိုေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားက ႐ုပ္႐ွင္မင္းသား ကင္ဂြၽန္ေဆာ လား "
ဂြၽန္ေဆာက ေနကာမ်က္မွန္ကို ခြၽတ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
" မဟုတ္ပါဘူး စာေရးဆရာမ ဂ်န္နာရာ ရဲ႕ခ်စ္သူ ကင္ဂြၽန္ေဆာပါ...."
ေကာင္ေလးမ်ား မ်က္လံုးျပဴး၍ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ကာျပန္သြားၾကသည္။ ေဘးနားကလူမ်ားကလည္း ဂြၽန္ေဆာတို႔ကိုၾကည့္ကာ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္။
" ဘာလို႔သူတို႔ကိုေျပာလိုက္တာလဲ ေဘးကလူေတြ ၾကည့္ေနၾကၿပီ "
" ၾကည့္ပါေစေပါ့ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္"
နာရာ့၏ မ်က္ေစာင္းကိုေတာ့ဂြၽန္ေဆာ လက္ခံရ႐ွိလိုက္ေပသည္။
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဂြၽန္ေဆာႏွင့္ နာရာတို႔ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္းသို႔ေရာက္႐ွိလာခဲ့ၾကသည္။
ဆိပ္ကမ္းမွ ဆင္းကတည္းက ေလက ထူးထူးျခားျခား ေကာင္းမြန္သန္႔႐ွင္းလာသည္။ ဂြၽန္ေဆာမွာေတာ့ နာရာ့မိဘေတြကိုေတြ႔ရမည့္အတြက္ အလြန္ပင္ စိတ္လႈပ္႐ွားေနမိသည္။
နာရာ ဂြၽန္ေဆာလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ " သူတို႔ ဂြၽန္ေဆာကိုသေဘာက်ေလာက္မွာပါ....."
ဂြၽန္ေဆာႏွင့္ နာရာတို႔ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကိုလာခဲ့ၾကသည္။ ကားက မနက္ျဖန္မွ ဆိပ္ကမ္းသို႔ေရာက္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...။
ဂြၽန္ေဆာ ႏွင့္ နာရာတို႔ ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္ခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ယ္ဂ်ဴး၏ ရွုခင္းမ်ားကားအလြန္ပင္လွပ၏။ " နာရာမွတ္မိလား ကိုယ္ နာရာ့ကို ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာေလ..."
နာရာျပံဳးလိုက္သည္။ " အဲ့တာမေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲေနာ္...အခ်ိန္ေတြက သိပ္မၾကာလိုက္သလိုပဲ...နာရာ ဒီလိုေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ မေမ်ွာ္လင့္ဖူးဘူး "
" အခုေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္လို႔ရပါၿပီနာရာရဲ႕...မျကာ ခင္ပဲ ကိုယ္တို႔ မိဘေတြဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ယူၿပီးရင္ တရားဝင္တြဲလို႔ရၿပီ ေလ..."
" ဟင္...ဒါဆို ဂြၽန္ေဆာမိဘေတြဆီကေရာ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းဘူးလား...."
" ကိုယ္က မိဘမဲ့ေလ...."
" ဟင္..တကယ္လား...နာရာ..နာရာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ နာရာမသိလို႔..."
" ရပါတယ္ နာရာရယ္ အဲ့တာမဆန္းပါဘူး "
ဂြၽန္ေဆာ၏ အျပံဳးပန္းမ်ားက နာရာ့ရင္ကို ေအးျမေစသည္။
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
ဂြၽန္ေဆာႏွင့္နာရာတို႔ နာရာ့အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ေရာက္လာၾကသည္။ မခန္းနားမႀကီးက်ယ္လွေသာ္လည္း သန္႔႐ွင့္သပ္ရပ္ၿပီး ေနခ်င္စဖြယ္အိမ္ကေလးျဖစ္သည္။ ျခံဝင္းကလည္းအေတာ္အတန္ က်ယ္ဝန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ နာရာတို႔အိမ္သည္ ကမ္းေျခႏွင့္မနီးမေဝး ပင္႐ွိ၍ ပင္လယ္ႀကီး၏အလွကို ၾကည့္႐ႈႏိုင္သည္။ ဂြၽန္ေဆာ နာရာ့၏ မနီးမေဝးမွေန၍ ေနာက္ကကပ္ပါလာသည္။ နာရာက အိမ္တံခါးကို ဖြင့္ၿပီးေ႐ွ႕ကဝင္သြားသည္။ ဂြၽန္ေဆာကို ေနာက္မွအေျခအေနၾကည့္ၿပီးဝင္လာခို္င္းသည္။
" အေမ....."
နာရာ တစ္လွမ္းခ်င္း အိမ္ထဲကိုၾကည့္ၿပီးဝင္သြားသည္။ " ဟင္....သမီးေလး..နာရာလား..နာရာ...ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္"
" ဟုတ္ပါတယ္အေမရဲ႕...သမီးနာရာပါ.."
" သမီးရယ္ အိမ္ကထြက္သြားၿပီးကတည္းကတစ္ေခါက္ေတာင္ျပန္မလာဘူး..ျပန္လာမယ္ဆိုလည္း ဖုန္းေလးဘာေလးဆက္ပါလား"
" ေအာ္...အဲ့တာက သမီးကိစၥေလးေတြနည္းနညး္႐ွိလို႔ပါ အေမရဲ႕...အေဖေရာ"
"သမီးအေဖက အျပင္သြားတယ္"
" ဒါနဲ႔အေမ သမီး..သမီးရဲ႕...."
"မဂၤလာပါခင္ဗ် ကြၽန္ေတာ္ ကင္ဂြၽန္ေဆာလို႔ေခၚပါတယ္"
နာရာေျပာလို႔မဆံုးခင္မွာပင္ ဂြၽန္ေဆာက ဝင္လာၿပီး နာရာ့အေမကိုမိတ္ဆက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ နာရာ့ရဲ႕ခ်စ္သူပါ...ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမလက္ခံ မယ္လို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္"
နာရာ့အေမမွာေတာ့ မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ နာရာ့ႏွင့္ ဂြၽန္ေဆာ ကို တစ္လွည္စ့ီၾကည့္ေနရံုမွအပ.........
-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Part 9 ended
YOU ARE READING
THE ACTOR I LOVE
Romanceနာမည္ႀကီးရုပ္ရွင္မင္းသားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိတဲ့ စာေရးဆရာမေပါက္စေလးတစ္ေယာက္..... ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ စာေရးဆရာမေလးကိုမွ ခ်စ္မိသြားတဲ့ နာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္ေယာက္.... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္လိ...
