ဒီေန႔နဲ႔ဆို ဂြၽန္ေဆာ သတိေမ့ေနတာ ၄ ရက္႐ွိၿပီ...ခြဲစိတ္မႈမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္မ်ား႐ွိလာႏိုင္သည္ဟု ဆရာဝန္ကေျပာသည္။ ေဆးရံုကုတင္ေပၚတြင္ အျပစ္ကင္းမဲ့စြာ လွဲေလ်ာင္းေနေသာ ဂြၽန္ေဆာ ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို နာရာ ကိုင္ၾကည့္မိသည္။ ေနေရာင္ရဲ႕အလင္းေၾကာင့္ ဂြၽန္ေဆာရဲ႕ ျဖဴေဖြးေခ်ာေမာေသာ မ်က္ႏွာကို နာရာျမင္ရသည္။ ဒီလိုလူတစ္ေယာက္က ငါ့အတြက္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရတာတဲ့လား...။
" ျမန္ျမန္ျပန္ထလာပါေတာ့ ဂြၽန္ေဆာရယ္...ဂြၽန္ေဆာသတိေမ့ေနတဲ့ရက္ေတြက နာရာ့အတြက္ငရဲနဲ႔မျခားပါဘူး...ဂြၽန္ေဆာ က်န္းက်န္းမာမာ ႐ွိေနတာကိုပဲ နာရာျမင္ခ်င္တယ္...ဂြၽန္ေဆာသာ ျပန္ႏိုးလာမယ္ဆိုရင္ နာရာ ဂြၽန္ေဆာ ေတာင္းဆိုတာမွန္သမ်ွကို လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္"
" တကယ္ေျပာတာလား နာရာ...."
" ဟင္...ဂ်ြန္ေဆာ..ဂြၽန္ေဆာျပန္သတိရလာၿပီ..ေနဦးေနာ္ ဆရာဝန္ေခၚလိုက္ဦးမယ္ "
" ေနပါဦးနာရာ... နာရာ မသြားပါနဲ႔ဦး.."
ဂြၽန္ေဆာ..နာရာလက္ကိုလွမ္းဆြဲထားလိုက္သည္ ။
" မသြားပါနဲ႔ဦး နာရာ...တစ္စကၠန္႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ နာရာနဲ႔အတူ႐ွိေနခ်င္လို႔ပါ..."
" ဂြၽန္ေဆာ ဒီလိုမ်ိဳးျပန္ထလာေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
" နာရာ...ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ...ကိုယ္ျပန္သတိရလာတာ ေပ်ာ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား..."
" နာရာ..ဝမ္းသာလြန္းလို႔ပါ..ဂြၽန္ေဆာရယ္..တကယ္ကိုဝမ္းသာလို႔ပါ..."
ကမၻာေပၚတြင္အလွဆံုး အျပံဳးပုိင္႐ွင္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လ်က္...
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
" ဂြၽန္ေဆာ..နာရာ ဆန္ျပဳတ္ဝယ္လာတယ္ "
ေဆးရံုကုတင္ေပၚတြင္ စာအုပ္ဖတ္ေနေသာ ဂြၽန္ေဆာက နာရာ့ကို အျပံဳးႏွင့္ဆီးႀကိဳလိုက္သည္။
" ဂြၽန္ေဆာ...ေခါင္းကဒဏ္ရာက သိပ္မက်က္ေသးဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ စာအုပ္ေတြဖတ္ေနတာလဲ...အာရံုစိုက္ေနရမွာေပါ့..."
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးနာရာရဲ႕..."
" ဘာမွမျဖစ္လဲ အဲ့ဒီ့စာအုပ္ႀကီးခ်ထားလိုက္ဦး...ဆန္ျပဳတ္ေလး အရင္ေသာက္လိုက္"
နာရာ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို ဂြၽန္ေဆာေ႐ွ႕တြင္ခ်ေပးလိုက္သည္။
" အား...ပူတယ္..ပူတယ္ "
" ေအာ္...ဘာလို႔အျမန္ေတြေသာက္ေနတာလဲ ဘယ္သူက လုစားမွာမို႔လို႔လဲ..."
" အဲ့တာဆိုရင္လည္း လာခြံ႔ေကြၽးေလ...ေဘးကေနထိုင္ၿပီးေတာ့ပဲ ပြစိပြစိလုပ္ေနတယ္"
နာရာ ဂြၽန္ေဆာကိုမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။
" ဆန္ျပဳတ္ဆိုတာ ဒီလိုျဖည္းျဖည္းေလးမႈတ္ၿပီးေသာက္ရတယ္ ဟ..."
ဂြၽန္ေဆာက နာရာ့ကို ျပံဳးႀပီးၾကည့္ေနသည္။
" ဟာ...ပါးစပ္ဟပါဆို ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ"
" နာရာ ေဆးရံုတက္ရတုန္းက အခ်ိန္ကို သတိရမိလို႔ပါ...အဲ့ဒီ့တုန္းကလည္း တကယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တာ.."
နာရာလည္း ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ျပံဳးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာျပန္ညိဳွးသြားသည္။
" နာရာ...ဘယ္လိုျဖစ္လို႔မ်က္ႏွာက ညိဳွးသြားတာလဲ..."
" ဟင္.....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး "
" အဲ့တာဆိုရင္လည္း ဆန္ျပဳတ္ေကြၽးေတာ့ေလ ကိုယ္ဘယ္ေတာ့ စားရမွာလဲ..."
ဂြၽန္ေဆာက ျပံဳးၿပီးေျပာလိုက္သည္။
ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို ျပံဳးရယ္ေနေသာ ဂြၽန္ေဆာကို နာရာက မၾကာခင္ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကိုျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ဘယ္လိုေျပာထြက္မွာလဲ....။
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
" ဟာ....ႏွင္းေတြက်ေနတယ္.....ဂြၽန္ေဆာ..ဒီမွာၾကည့္ ႏွင္းေတြက်ေနၿပီ " ျပတင္းတံခါးေပါက္ေဘးကေန နာရာ ဂြၽန္ေဆာကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွ ဂြၽန္ေဆာက အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္းျပံဳးလိုက္သည္။
" ဒီႏွစ္ႏွင္းက်တာ ေစာသားပဲ...ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆံုရလို႔ ကမၻာႀကီးကေပ်ာ္ၿပီး ႏွင္းေတြအေစာႀကီးက်တာနဲ႔တူတယ္ "
ဂြၽန္ေဆာ၏ စကားေၾကာင့္ နာရာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။ ဒီလိုဆံုရေပမဲ့ မၾကာခင္ျပန္ေဝးရေတာ့မယ္ဆိုတာ ဂြၽန္ေဆာမွမသိတာ...။
နာရာ ဂြၽန္ေဆာမျမင္ခင္ မ်က္ရည္မ်ားကို အျမန္သုတ္လိုက္သည္။
" ဂြၽန္ေဆာ...အျပင္ထြက္ၾကည့္ခ်င္လား "
ဂြၽန္ေဆာမ်က္ႏွာ ဝင္းကနဲလက္သြားသည္ကို နာရာျမင္လိုက္ရသည္။ တကယ့္ကေလးေလး အတိုင္းပါပဲလားဂြၽန္ေဆာရယ္....။
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
နာရာ ႏွင့္ ဂြၽန္ေဆာ ေဆးရံုအျပင္သို႔ထြက္လာၾကသည္။
" ဆရာဝန္ကေတာ့ သိပ္အၾကာႀကီးမေနနဲ႔လို႔ေျပာတယ္ေနာ္...ခဏပဲေနၿပီး ျပန္ဝင္ရေအာင္"
" အင္းပါနာရာရဲ႕..."
နာရာကႏွင္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္းေျပာသည္။
" ႏွင္းေလးေတြက ဂြၽန္ေဆာနဲ႔ တူတယ္....ျဖဴစင္တယ္ ေအးျမတယ္....ၿပီးေတာ့...ႏွင္းေတြက နာရာ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးေလ "
" နာရာကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးပါပဲ "
ဂြၽန္ေဆာက နာရာ့ပခံုးကို ကိုင္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
" ကိုယ္တို႔ ဒီတစ္သက္မခြဲေတာ့ဘူးေနာ္ နာရာ...နာရာလည္း ကိုယ့္ကိုမခြဲႏိုင္ဘူးမလား.."
" နာရာ ဂြၽန္ေဆာကို မခြဲႏိုင္ပါဘူး..ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးရင္ေတာ့လည္း ခြဲရင္ခြဲရမွာပဲ ဂြၽန္ေဆာ.."
"ဟင္..နာရာ..အဲ့ဒါဘာကိုဆိုလိုတာလဲ...နာရာက ကိုယ့္ေဘးကေန ထြက္သြားဦးမလို႔လား "
" အျပင္မွာေအးတယ္ ဂြၽန္ေဆာ အထဲဝင္ရေအာင္"
" ေနဦးနာရာ...နာရာ ဘာေျပာခ်င္တာလဲ နာရာ ကိုယ့္ကိုခြဲသြားဦးမွာလားလို႔....."
" ဂြၽန္ေဆာ...နာရာ....နာရာ ဂ်ယ္ဂ်ဴး ကိုျပန္ေတာ့မယ္ "
" နာရာ အဲ့ဒါဘာေျပာတာလဲ အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူးနာရာ..နာရာကိုယ့္ဆီကေန ထပ္ၿပီးထြက္မသြားပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္...နာရာကိုယ့္အသည္းကိုထပ္မခြဲပါနဲ႔ေတာ့..."
" ဆိုလ္းမွာ နာရာ ဆက္ေနရင္ ဂြၽန္ေဆာအတြက္လဲ ထိခိုက္မယ္...နာရာ့အတြက္လည္းထိခိုက္မယ္...နာရာ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကိုျပန္တာ နာရာ့တို႔ႏွစ္ေယာကိစလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးပါ...."
" ကိုယ့္မွာ နာရာ့ကိုဆံုး႐ွံုးရတာထက္ ထပ္ၿပီး ထိခိုက္စရာမရွိေတာ့ဘူးနာရာ....တကယ္လို႔နာရာ ဂ်ယ္ဂ်ဴးကို သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ကိုပါလိုက္ခဲ့မယ္..."
" မျဖစ္ဘူး ဂြၽန္ေဆာ...ဂြၽန္ေဆာ နာရာ နဲ႔အတူလိုက္လာရင္ ဂြၽန္ေဆာ အနာဂတ္ေတြပ်က္စီးကုန္မွာေပါ့ "
" နာရာ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေရာခ်စ္ရဲ႕လား...."
" ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ဂြၽန္ေဆာရယ္ ခ်စ္တာေပါ့...ကမၻာေပၚမွာ ႐ွိတဲ့အရာေတြအားလံုးထက္ဂြၽန္ေဆာကိုခ်စ္တယ္ "
" အဲ့တာဆို ေနာက္ထပ္ ကိုယ့္ကိုခြဲသြားဖို႔အေၾကာင္းမေျပာပါနဲ႔ေနာ္...ကိုယ္ေတာင္းဆိုတာပါ...နာရာ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုခြဲမသြားရဘးူ "
" နာရာ ဂြၽန္ေဆာကို ခ်စ္တယ္ "
" ကိုယ္လဲ နာရာ့ကိုခ်စ္ပါတယ္...."
နာရာ့မွာ ဂြၽန္ေဆာကို သနားေသာ္လည္း ဂြၽန္ေဆာရဲ႕ အနာဂတ္က မိမိလက္ထဲမွာ ႐ွိေနသည္ပင္.......
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Part 8 end
![](https://img.wattpad.com/cover/179895442-288-k254470.jpg)
CITEȘTI
THE ACTOR I LOVE
Dragosteနာမည္ႀကီးရုပ္ရွင္မင္းသားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိတဲ့ စာေရးဆရာမေပါက္စေလးတစ္ေယာက္..... ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ စာေရးဆရာမေလးကိုမွ ခ်စ္မိသြားတဲ့ နာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္ေယာက္.... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္လိ...