Angel soul

Κεφαλαιο 1 : Η Αρχη

Για άλλη μια φορά το ίδιο συναίσθημα. Αυτό το βάρος στο στήθος αυτή η δύσπνοια...

<<Μαρίνα!!! Τελείωσες το διάβασμα>> να εχω την αδελφή μου να μου φωνάζει αν τελείωσα, για να με εξετάσει. Η δύσπνοια ανέβαινε ... Αύριο είχαμε διαγώνισμα στην ιστορία και θα έγραφα το πρώτο μου διαγώνισμα στα αρχαία .

<<Ναι τελείωσα>> φώναξα απεγνωσμένα λόγο έλλειψης αέρα..
Μετά απο δύο λεπτά μπαίνει στο δωμάτιο μου και μου έδωσε μια κολα χαρτί , όπου έπρεπε να γράψω απαντήσεις... Πππφφφφ.... Είναι τοσες πολλές... Ειναι γνωστό οτι βαριόμουν να γράφω. Αλλα τέλος πάντων ας συνεχίσω. Αλλα ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν....

Μόλις άνοιξα τα ματια μου στεκόμουν στο προαύλιο του Δημοτικού σχολείου όπου πήγαινα... Μια γκρίζα ομίχλη γύρω γύρω μου προκάλεσε άγχος. Ωσπου ένιωσα ενα περίεργο κάλεσμα μέσα απο το κτίριο. Κατι με τραβούσε, και χωρίς το σώμα μού να μπορεί να αντισταθεί άρχισα να τρέχω προς τα μέσα.
Πρώτη φορά έβλεπα αυτό το σχολείο τόσο σκοτεινό, μέχρι που σκόνταψα πανω σε ενα άγαλμα.... Με δυσκολία κατάλαβα οτι ήταν μια σειρά απο Μαρμαρωμένος ανθρώπους "Παναγία μου" κοίταξα γύρω μου παντού υπήρχε μια περίεργη σκόνη σαν πούδρα και στάχτη! Δεξιά και αριστερά πρόσεξα αναδιαστήματα, εμφανίζονταν απο πίσω μού , γκολεμ με κόκκινα μάτια "τι στο διάολο συμβαίνει εδώ" ειπα μέσα απο την σκέψη μου καθώς μια βοή ακούστηκε να προέρχεται κάτω απο το έδαφος.
Ενας μικρός σεισμός ακούστηκε και εγω άρον - άρον χάθηκα μέσα σε μια τεράστια σκοτεινή αίθουσα... Αδειά. Κοίταξα γύρω μού μπάς και μπορούσα να διακρίνω τίποτα, ώσπου στο βάθος παρατήρησα μια μικρή λάμψη.
Κοίταξα έκπληκτη μια νεραιδουλα πάνω απο ενα ασημένιο ξίφος...
<<θα το χρειαστείς >> μου είπε χαμηλόφωνα και πήρα το ξίφος στά χέρια μού. Οι σεισμικές δονήσεις συνεχίστηκαν. "Αυτό ήταν ! Ο,τι και αν είναι θα το κυνηγήσω ! Δεν με νοιάζει τι! " είπα στον εαυτό μου και προχώρησα ολο ευθεία. Εκεί που με κατεύθυναν οι δονήσεις. Ωσπου πέφτω μπροστά σε μία κόκκινη λάμψη.. Ενα μυωδες ανθρωπόμορφο τερας με κεφάλι ταύρου δέρμα φιδιού, κέρατα και φτερά νυχτερίδας εμφανίστηκε μπροστά μου γελώντας σαν τρελό ανάμεσα στις φλόγες ... Αμέσως κατάλαβα τι ήταν ή ποιός ήταν....

<<κοίτα ποια ήρθε>> γέλασε σατανικά ενω εγω έσφιξα στα χέρια μου το ξίφος που βρήκα. Γεμάτη θυμό περνώντας στάση επίθεσης, κοίταξα το τέρας μέσα στά μάτια .

<< θέλω να αφήσεις τούς φίλους μου ελεύθερους !>> του φώναξα με θυμό και οργή. Ειδα τον εαυτό μου πιο ψηλό, πιο λεπτό με τέλειο δέρμα και σφιγμένα χείλη... Εμοιαζα τέλεια, ενω το τέρας γελούσε..

<<Γιατί? Τι θα μου κάνεις >> με ρώτησε γελώντας αλλά απάντηση δεν πηρε. Ερτρεξα πρός το μέρος του, κάνοντας ενα τεράστιο άλμα και κόβοντας τον στην μεση κάθετα...

<<Αααααααααααααα>> έβγαλα μια στριγγλια καθώς ξύπνησα στο γραφείο... Είδα μια κουβέρτα πάνω και κατάλαβα πώς ειχα αποκοιμηθεί.

Είδα την αδελφή μου δίπλα μου <<είσαι καλα; >> με ρώτησε. Τι να της πώ είδα τον διάβολο στο Υπνο μου; θα φρικάρει... Πήρα μια βαθιά ανάσα από μέσα και την κοίταξα χαμογελώντας .
<<όλα καλά >> της είπα << απλώς είδα ενα άσχημο όνειρο. Τίποτα άλλο >> τις χαμογέλασα παλι προσπαθώντας να δειξω ήρεμη...
<<ωραία γιατί σε μιάμιση ώρα πρέπει να είσαι στο σχολείο... Θέλεις ζέστη σοκολάτα, να στήν φτιάξω όσο ντύνεσαι ;>> με ρώτησε και εγω έγνεψα καταφατικά λέγοντας απο μέσα μού... Μισώ το σχολείο!

  Εβαλα τα ρούχα μου,  ενα μαυρι τζιν,  μια μπλε μπλούζα με το περίγραμμα μιας γατούλες,  σχεδιασμένο απο πούλιες...  Ναι πάντα είχα τρέλα με τίς γάτες . Και τέλος τα αθλητικά...  Το παπούτσι το οποίο συχαινομουν τελείως,  αλλα ειναι απαραίτητο.

<<αααχχ,  τι ωραία>> αναφώνησα μύρισε το σπίτι σοκολάτα.  Η αδελφή μου πάντα είχε και έχει μανία με τα ροφήματα. Μακάρι η μαμά να προλάβαινε αυτήν τη μυρωδιά αλλα λείπει για το γραφείο απο τίς έξι τό πρωί ... Εκλεισα το φώς του δωματίου μου και μπήκα μέσα στην κουζίνα . <<να ξέρεις οτι θα είναι εξαφανιστεί σε ένα λεπτό! >> σχολίασα στην αδελφή του με ενα ύφος μεταξύ σοβαρού και αστείου,  με αποτέλεσμα να γελάσει ...

<<μπισκότα;>> μου έκανε δείχνοντας μου ενα πακέτο με cookies με σοκολάτα και κάθησε δίπλα μου.
<<γιατί όχι ; >> απάντησα και αρχίσαμε να τρώμε αυτό το υπεργλυκο πρωινό... 

Αλλα κατι μέσα μου με έκαιγε...  Γιατί να δώ τέτοιο όνειρο ; ...