სანაძლეო | K.TH

--8--

- იუნა! შენი აზრით, თეჰიონის შეშლილ ფანს ვგავარ? ან შეღებილ და მოთხუპნილ თოჯინას, რომელიც მას ყველგან დასდევს და მისი დანახვისას ნერწყვებს იწმენდს?

- არადა, მე უკვე შენი ჩემი ფანების სიაში დამატება მინდოდა. - ყურთან ახლოს, ღრმა, ნაცნობი ხმა გაისმა, რამაც ემილის შიშისგან წამოხტომა აიძულა - ძალიან სამწუხაროა, არადა ლამაზი ხარ. - აღნიშნა ბიჭმა.

- ღმერთო, გინდა რომ ინფაქტმა დამარტყას? - გოგონამ უკმაყოფილოდ წამოიყვირა - სულელო, შენ რა, ფიქრობ, რომ ჩვენი სანაძლეოს შესახებ  დამავიწყდა?

- ეჭვიც, არ შემპარვია, რომ ამის შესახებ დაგავიწყდებოდა. - ჩაიცინა თეჰიონმა. აღსანიშნავია ის ფაქტი, რომ პირველი ლექციის შემდეგ თეჰიონი უკეთესად გამოიყურებოდა.

- გამოიძინე?

- რა?

- გეკითხები, გამოიძინე-მეთქი?

- შენ რა მითვალთვალებ?

- რა თქმა უნდა, და კიდევ ჩუმჩუმად ფოტოებსაც გიღებ, ხოლო სახლში მისვლისთანავე მათ კედელზე ვაკრავ და მთელ დღეებს მათ ყურებაში ვატარებ.

- დიახ-დიახ, ჩვენი სახლი სულ შენი ფოტოებითაა გატენილი. - იუნაც დაეთანხმა და დაქალებმა ერთად გაიცინეს.

- ეჰ, მე კი უკვე იმედი მქონდა, რომ... - ბიჭის სახიდან ღიმილი ზედმეტად კმაყოფილი ნატალიას დანახვის შემდეგ სულ მთლად გაქრა. - ამის დედაც. - ბიჭმა ჩუმად შეიგინა და თავდაჯერებულობის ნიღაბი აიკრო, გოგონები კი თავისუფალი მაგიდებისკენ გაემართნენ.

- ყველას ყურადღებას ვითხოვ! მინდა ერთი უმნიშვნელოვანესი განცხადება გავაკეთო! -  ნატალიამ იქ მყოფებთა ყურადღება მალევე მიიქცია. - ყველამ იცით, რომ მე -  ჰანის, სამხრეთ კორეის ერთ-ერთი უდიდესი კომპანიის მემკვიდრე ვარ. და ასევეა კიმ თეჰიონი - კიმების კომპანიის მემკვიდრე. ჩვენმა მშობლებმა გადაწყვიტეს მათი მეგობრობა გაეფართოვებინათ და გაემყარებინათ, ამიტომ, მე და თეჰიონი ახლა დანიშნულები ვართ! - იქ მყოფნი იმწამსვე დადუმდნენ, ხოლო იუნამ და ემილიმ თეჰიონს გაკვირვებული სახეებით გახედეს, რომელთანაც მეგობრები მივიდნენ. ვერავინ ვერაფრის თქმა ვერ მოასწრო, რადგან ძალიან გაბრაზებული თეჰიონი კმაყოფილი ნატალიასკენ გაემართა. მისი თვალებიდან ნაპერწკლები ცვიოდა.