AŞK / Hayallerin Ötesinde

6) Küçük Bir Umut

Ertesi gün;

Yorucu bir günün ardından, akşam üzeri, vakit bulup zorda olsa babamla oturup son kez ikna etmeye çalışmıştım onu. Ama vazgeçirememiştim. Sonra da kendisi, "şirketiniz Malezya ile iş anlaşması yapmış galiba" demişti.

+ evet baba. Ve bende bu ekibin içindeyim.

- o ekipten ayrıl.

+ ekipten ayrılmam mümkün değil baba, projede benimde büyük sorumluluklarım var.

- o zaman işten ayrıl.

+ hayır bunu benden isteme ne olur. Sonunda hem maaşı düzgün, hem iş olanakları bu kadar iyi olan bir yer buldum buradan çıkarsam bir daha böyle bir iş yeri bulamam. Üstelik o insanları işler bu raddeye gelmişken, üzerimde sorumluluklarım varken yarı yolda zaten bırakamam. Çıkışımı da kabul etmezler bu şekilde.

- zaten evleneceksin çalışmana gerek yok.

+ baba!! istemiyorum lütfen beni buna zorlamayın yalvarıyorum.. demiştim ağlarken

- bizde senin bu işe karşı çıkmanı istemiyoruz.

Konuşmamıza pardon tartışmamıza! odadaki büyük abimde katılmış, "aklıma bir şey geldi" demişti. Babam abime doğru dönerek,

- neymiş? Demişti

× bence izin verin Malezya'ya gitsin, istediğiniz kişiyle evlenme karşılığında tabi ki!!!

+ abii!! demiştim sertçe.

× sen sus, babamla konuşuyorum ben. Ne diyorsun baba?

- Mantıklı! Söyle bakalım Malezya'ya gitme karşılığında, sessizce Mehmet'le evlenecek misin?

+Eğer işin ucunda evlilik olacaksa Malezya'ya da gitmek istemiyorum. Evlenmeyeceğim, ben buna hazır değilim. Ve zaten o kişi de evlenilecek bir insan değil. İnan o insana güvenebilseydim belki sadece sizi kırmamak adına bunu kabul edebilirdim ama o kişiyle mutlu olabileceğimi zannetmiyorum.

×mutlulukmuş!!! diyip sırıtmıştı abim.

+Ömür boyu mutsuz oldukça size beddua etmemi mi tercih edersiniz yani?

-soruma soruyla cevap verme. Mehmet'le evleneceksin. İstersen Malezya'ya git, istersen de gitme! Döndüğünde evleneceksiniz. Konu burada kapanmıştır. Akşama bir rezillik çıkartmaya kalkarsan olacaklardan ben sorumlu değilim! İsteyecekler ve gidecekler, sen döndükten sonra da hemen nişan olacak, sonra da düğün!!

+baba.... diyebilmiştim sadece. Çünkü gerisini getirecek ne halim kalmıştı nede canım, boğazım düğümlenmiş en sonunda da dayanamayıp kendimden geçmiştim.

Uyandığımda, yatağımdaydım, elinde kolonyayla annem, yanaklarıma hafifçe vurarak beni uyandırmaya çalışıyordu. Gözlerimi tamamen açabildiğimde olanlar tekrardan aklıma gelmiş gözlerimden yaşlar tekrardan boşalmaya başlamıştı. Hızla arkamı dönmüş, yorganımı başımı kapatacak kadar çekip hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Annem;

-Birazdan gelirler, kalk namazını kıl ve hazırlanmaya başla diyerek odanın kapısını sertçe kapatıp çıkmıştı.

Bir süre sonra abimin odaya gelerek beni tehdit etmesiyle denilenleri yapmış. Bu kabus gecenin sonunda ailemin beni sırf çok zengin diye o pisliğe vermesinin,  verdiği o acıyla kalmıştım bir başıma.

~~~~~~~
1 ay sonra;
~~~~~~~

Malezya'ya aradan geçen 9 ayın sonunda tekrardan uçuyordum. Bir an önce oraya varıp Warda'ya sıkıca sarılmak istiyordum. En çok da buna ihtiyacım vardı. Her ne kadar sürekli telefonda görüntülü görüşsek hasret gidersek de yüz yüze gerçekten farklı oluyordu. Üstelik bu durumlar varken.