~•Η ΠΟΡΝΗ•~

Κεφαλαιο 35

Με έχουν δεμένη σε μια καρέκλα και το μόνο φως που υπάρχει είναι από μια λάμπα η οποία είναι πάνω από το κεφάλι μου.

Πονάει όλο μου το σωμα. Για το μόνο που φοβάμαι είναι το μωρό.

Πλησιαζω το χέρι μου στο πόδι και ευτυχώς το μαχαίρι είναι ακόμα εκεί.

Η πόρτα ανοίγει και δυο φουσκωτοί τύποι μπαίνουν μέσα.

«Ξύπνησες πριγκίπισσα;»  Με ρωτάει ειρωνικά ο ένας από τους δυο.
«Όχι ακόμα κοιμάμαι» του απαντάω επίσης ειρωνικά.

Με πλησιάζει και μου αρπάζει με δυνάμη το σαγόνι ενώ το πρόσωπο του απέχει ελάχιστα εκατοστά από το δικό μου.

«Αν θέλω σε βάζω τώρα κάτω και σου κόβω κάθε ειρωνία που έχει μείνει μέσα σου» μου λέει απειλητικά.

Εικόνες από τον βιασμό της Τζουλιας ερχονται στο μυαλό μου.

«Έτσι κλειστό θέλω να το βλέπω αυτό το στοματάκι...για την ώρα» λέει με πονηρό βλέμμα.

Τινάζω το κεφάλι μου για να μην με ακουμπάει και φεύγει μαζί με τον άλλον. Δεν μου αρέσει να δείχνω αδυναμία, αλλά τώρα με την εγκυμοσύνη, μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου.

•~JAKE'S POV ~•

Φευγουμε από το σπίτι του και είμαι έτοιμος να σκοτώσω άνθρωπο.

Φτάνουμε στην αποθήκη και εκεί είναι ο Γιώργος. Ο Γιώργος είναι ο χάκερ της ομάδας μας.

«Λοιπόν θέλω να εντοπίσεις το τηλέφωνο της Στεφανη» τον διατάζω.
«Το έχω εντοπίσει ήδη» μου λέει χαμογελαστός.

Ξερει οτι είναι ο καλύτερος για αυτό είναι και αλαζόνας.

Μου δίνει την διεύθυνση και καθόμαστε ολοι για να καταστρώσουμε σχέδιο.

............

Έχουν περάσει 3 ώρες και ακόμα δεν έχουμε βγάλει άκρη.

Τελικά αποφασίζουμε απλά να πάμε εκεί και οποίος βρεθεί μπροστά μας να τρώει σφαίρα στο κεφάλι.

Έχει νυχτώσει το αφήσαμε για αύριο ξημερώματα.

Όλοι κοιμούνται. Έχω ξαπλώσει στο κρεβάτι αλλά δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου.

~Στεφανη~

Έχω πιαστεί σε αυτή τη γαμημενη καρέκλα. Η πόρτα τρίζει και βήματα ακούγονται. Είναι σκοτεινά και δεν μπορώ να δω τίποτα.