Κεφαλαιο 11

2.9K 110 5
                                    


Η Ώρα πλησιάζει. Ξεκινάω πιο νωρίς για να δω αν μου έχει ξεφύγει κάτι.

Έχει νυχτώσει πλέον. Βγαίνω στον δρόμο φοράω την μαύρη κουκούλα από την ζακέτα μου και περνώ τον δρόμο για το δασάκι.

Υπάρχει απόλυτη ησυχία το μόνο που ακούγεται είναι ήχοι από διαφορά ζώα και τα φύλλα από το έδαφος.

Μπαίνω στο ξύλινο σπιτακι. Ανάβω το τζάκι και φοράω κάτι πιο ελκυστικό. Πάνω στο τραπέζι έχω τοποθέτηση φαγητό, κρίμα που δεν θα προλάβει να δοκιμάσει.

Ακούω βήματα από έξω και κοιτάω από το παραθυράκι. Είναι τα πάντα σκοτεινά αχνό φαίνεται  μια μαύρη σκιά.

Η πόρτα χτυπάει και μόλις την ανοίγω βλέπω την βρομοφατσα του. Του χαμογελάω .

«Καλός τον»
«Οο ωραίο μέρος»
«Θες να καθίσουμε να φάμε ;»
«Ναι έφερα και ένα κρασί»

Καθόμαστε στο τραπέζι και αυτός κοιτάει τριγύρω.
«Σου αρέσει;»
«Ναι ωραια είναι εδώ, εδώ  μένεις ;!»
«Όχι ας πούμε ότι εδώ χαλαρώνω»
Όσο αυτός δεν με κοιτάει βρίσκω την ευκαιρία να ρίξω στο ποτό του το όπλο μου.

«Ορίστε» του λεω χαμογελώντας και δίνοντας του το ποτήρι με το κρασί.
«Είσαι γκαυλα» μου λέει καθώς κοιτάει επίμονα του ακάλυπτα πόδια μου σαν λιγουρης.
Εγώ δεν λεω κάτι απλά χαμογελάω.

Μέσα σε 10 λεπτά άρχισε να κουνιέται και να μην μπορεί να μιλήσει.

Προσπαθούσε να πάρει ανάσες αλλά δεν μπορούσε. Εγώ απλά τον κοιτούσα και του χαμογελούσα.

Μετά από 5 λεπτά σταμάτησε.

Τον ξάπλωσα στο κρεβάτι. Αυτός το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να ανοιγοκλείνει τα μάτια του.
«Πως νιώθεις ;;»
«Πως ειναι να θες να φύγεις αλλά να μην μπορείς ;»
«Άσε με να σου πω εγώ»
«Θυμάσαι ένα κοριτσάκι πριν 8 χρόνια που προσπάθησε να ξεφύγει από εσάς ;; Ένα μικρό 18χρονο κορίτσι με όλη την ζωή μπροστά του. Απλά θέλησε να φύγει να γλυτώσει όσο ήταν ακόμα καθαρή.»
«Σίγουρα το θυμάσαι. Ήσουν εσυ. Που με γάμουσες με όλη σου την δύναμη. Που δεν σταμάτησες ακόμα και όταν ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω. Ήσουν αυτός που σκότωσε την Τζούλια.» Του έλεγα καθώς είχα στο χέρι μου μια λεπίδα και την κουνούσα μπροστά του.

Ζούσα για να δω αυτόν τον φόβο στα μάτια του.

«Γλυκέ μου» του είπα καθώς τον χαιδευα με την λεπίδα.
«Μην νιώθεις αδικημένος. Όλοι οι άλλοι θα πληρώσουν το ίδιο μην στεναχωριέσαι»

~•Η ΠΟΡΝΗ•~Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz