Ikatatlong Kabanata: Punishment (Duet)

2 0 0
                                    

Lunch break na pero hindi ko magawang kumain dahil sa nangyari kanina. Hindi ko kayang makaharap o makasalubong man si Zale, nakakahiya.

Muli akong napabuntong hininga dahil sa mga nangyari sa akin ngayong taon. Sinusulit ko rin lang naman dahil malapit na ang graduation at sana makaabot ako dun.

“Zarina, may balak ka pa bang tumayo d’yan?” hindi ko na nagawang tignan pa si Thalen dahil wala akong ganang magsalita ngayon.

“Zarina! Ano ba? Magpapagutom ka ba ha?” sigaw nito sakin pero hindi ako nagpatinag. Hindi ba siya makakain ng wala ako?

“Wala akong ganang kumain. Umalis ka na lang at sumabay sa iba.” Walang buhay na saad ko dito.

Hindi ko na ito narinig na nagsalita at alam kong umalis na ito.

Ako na lamang mag-isa dito sa room, sobrang tahimik at ito ang gusto ko. Pakiramdam ko kasi akin ang mundo, walang iniisip at walang problemang darating.

Kinuha ko ang cellphone ko at headset. Kapag malungkot ako ay musika lamang ang tinatakbuhan ko. I browse my music library and choose my favorite song. Never Enough, sinabayan ko ang musika dahil ito lang naman ang magpapakalma sa akin.

I'm trying to hold my breath
Let it stay this way
Can't let this moment end
You set off a dream in me
Getting louder now
Can you hear it echoing?
Take my hand
Will you share this with me?
'Cause darling without you

All the shine of a thousand spotlights
All the stars we steal from the nightsky
Will never be enough
Never be enough
Towers of gold are still too little
These hands could hold the world but it'll
Never be enough
Never be enough

For me
Never, never
Never, never
Never, for me
For me
Never enough
Never enough
Never enough
For me
For me
For me

All the shine of a thousand spotlights
All the stars we steal from the nightsky
Will never be enough
Never be enough
Towers of gold are still too little
These hands could hold the world but it'll
Never be enough
Never be enough

For me
Never, never
Never, never
Never, for me
For me
Never enough
Never, never
Never enough
Never, never
Never enough
For me
For me
For me

“Hindi ko alam na magaling ka din palang mambulabog ng mga natutulog, Zarina.”

Shit!

Hindi agad ako nakakibo sa boses na ‘yun.

“S-orry. Akala ko mag-isa na l-ang ako di-to” nangangatal na saad ko. Lalo pang lumakas ang tibok ng puso ko ng marinig ko ang yabag nito papalapit sakin.

“Look at me, Zarina” saad nito pero hindi ko ginawa. Godness! Sino ba s’ya para utusan ako at isa si Zale ito.

“Don’t touch me” anggil ko dito ng inaangat niya ang chin ko. Pinagtapat nito ang tingin naming dalawa. Hindi naman ito nakinig dahil mas lalo pa nitong pinaglapit ang mukha naming dalawa. Ang kinaasar ko pa ay ang paraang ng pagtitig nito sakin. Nakangisi ito habang nakatanging sa pagmumukha ko, nang-iinsulto ba siya?

“Sing and dance with me. That’s your punishment for disturbing me from my sleep” Lumabag ba ako?

“What? and FYI hindi tulugan ang room na—”

“Hindi rin ito recording studio para kumanta. Follow my punishment or isusumbong ko ang ginawa mo dito sa parents mo?”

Ngayon ko lang nalaman na may pagkasumbungiro din pala ang lalakeng ito.

“How can you do that Mr. President? Hindi mo naman kilala ang parents ko.” Pagmamayabang ko pa dito.

“I have my source, Zarina.” Agad naming nanlaki ang mata ko ng ipinakita nito ang contact number nina mommy at daddy. Saulo ko ‘yun kaya nagtataka ako kung bakit mayroon siyang number ng parents ko. Well, siya na ang nagsabi na may source nga s’ya pero ganoon ba kalakas ang kapangyarihan ng president namin?

“Well? Tatawagan ko na ba s—”

“Fine! Bakit ba kasi ganito ang gusto mong ipagawa! Kaasar!” inis na turan ko dito tsaka tumayo. Tinawanan lang naman ako nito na lalong kinaasar ko.

“Total ikaw naman ang may gusto nito, ikaw ang pumili ng kanta. ‘Yung maganda dapat ha? Kailangan may minus one din ng ganahan naman ako. Kaasar!” asar na tinitigan ko lang ito pero ang ginawa lang niya ay tumawa then kinuha na nito ang cellphone niya at kinalikot ito.

“Rewrite the star” usal ko ng marinig ang minus one na pinagtugtug nito. Isa ‘yun sa paborito ko kaya alam ko ang lyrics n’yan. Maganda ang napili niya.

Shit!

I know you want me

Nakakagulat naman ito. Bigla na lamang kasi nitong hinablot ang kamay ko at nagsimulang kumanta. Shit! His voice is so manly. Dapat di ako magpatalo. Sinundan ko lang ito kung anong step ang ginagawa niya. Para kasi kaming nag-iinterpretative dance.

It's not a secret I try to hide
I know you want me
So don't keep saying our hands are tied
You claim it's not in the cards
Fate is pulling you miles away
And out of reach from me
But you're here in my heart
So who can stop me if I decide
That you're my destiny?

What if we rewrite the stars?
Say you were made to be mine
Nothing could keep us apart
You'd be the one I was meant to find
It's up to you, and it's up to me
No one can say what we get to be
So why don't we rewrite the stars?
Maybe the world could be ours
Tonight

You think it's easy
You think I don't want to run to you
But there are mountains
And there are doors that we can't walk through
I know you're wondering why
Because we're able to be
Just you and me
Within these walls
But when we go outside
You're going to wake up and see that it was hopeless after all

No one can rewrite the stars
How can you say you'll be mine?
Everything keeps us apart
And I'm not the one you were meant to find
It's not up to you
It's not up to me
When everyone tells us what we can be
How can we rewrite the stars?
Say that the world can be ours
Tonight

All I want is to fly with you
All I want is to fall with you
So just give me all of you

It feels impossible (it's not impossible)
Is it impossible?

Say that it's possible

How do we rewrite the stars?
Say you were made to be mine?
Nothing can keep us apart
'Cause you are the one I was meant to find
It's up to you
And it's up to me
No one can say what we get to be
And why don't we rewrite the stars?
Changing the world to be ours

You know I want you
It's not a secret I try to hide
But I can't have you
We're bound to break and my hands are tied

Agad akong humiwalay kay Zale ng marinig ang mga kaklase naming maiingay pumasok. Uupo na sana ako ng higitin muli ako nito. Hindi na ako nakapalag dahil may iniabot ito sakin.

“Here. Kumain ka muna ng mabilis. Baka mamaya magcollapse ka na lang d’yan and please iwasan mo ang gulo”

Sandwitch?

Hindi ko na ito napasalamatan dahil nawala agad ito sa harap ko. Ayan na naman ang puso ko. Ang bilis bilis daig pa ang nakikipagkarera. Ayaw ko ng ganitong pakiramdam. Mas mabuti sigurong umiwas ako dito dahil ayoko ng lumalim pa ang nararamdaman ko dito.

My NOT Knight And Shining ArmorWhere stories live. Discover now