His Gangster Princess

#54: Don't Leave Me

Napapikit ako at hinanda ang sarili sa balang dapat tatagos sa may puso ko. Pero nagulat ako ng walang dumating. Agad kong minulat ang mga mata ko at mabilis na kita ang duguang katawan ni Tyler na nakahandusay sa sahig. Napatakip ako ng bibig at napaikak.

Mabilis ko naimulat ang aking mga mata at agad na bumangod. Agad kong naalala kung anong dinnas namin ni Tyler. What the hell? Nasaan na ba ako? Where is Tyler? Nasaan siya? Bigla kong nakita sila mama at papa na nagaalalang lumapit sa akin.

“Where’s Tyler, mom?” nagaalalang tanong ko.

“Rien dear, magpahinga ka muna.” Pagaalalang sabi ni mama at pilit akong hiniga.

Mabilis akong umiling at agad na tinanggal ang DEXTROX na nakakabit sa akin. Nagulat naman sila mama at agad na tinawag ang nurse at doktor.

“Calm down honey.” Sabi ni Papa.

Kunot noo kong tinignan ang aking papa habang nararamdaman na ang ang mainit na luhang nagbabadyang  tumulo sa sulok ng mga mata ko.

“Calm down? How can I calm down when I don’t any idea what the hell happened to Tyler?! I need to see him, dad. I must.” Sabi ko.

Nagkatingin ang magulang ko bago at umiwas ng tingin sa akin. What the fuck? Pilit kong basahin ang galaw nila pero damn it! Masyadong magulo ang

“What’s going on mom? Bakit hindi kayo makatingin sa akin ng diretso? Answer my damn question! Nasaan si Tyler” frustrated kong tanong at hindi na mapiligang umiyak.

Nakita kong napaiyak na rin si mama sa nangyari at napailing. Lumapit naman si papa at mahigpit akong niyakap. Yumakap rin ako kay papa at mas lalo pang umiyak. Can someone tell me what the fuck is going on?

“W-where’s T-tyler?” pagulit ko ng tanong.

“He’s still in the operating room honey. He’s going to be fine.” Sabi ni papa.

Kumalas ako sa pagyakap ni papa at napailing. I can’t calm down. Especially now that Tyler is fighting for his life. He needs me and I need to be there.

“I need to see him.” Giit ko.

“Please Rien, magpalakas ka muna. Bagong tanggal lang ang balang nasa may balikat mo kaya kailangan mong magpahinga.” Sabi ni mama.

Agad namang nagsipasukan ang mga nurse na tinawag ni mama at agad akong pinakalma.

“Ma’am, humiga po kayo.” Sabi ng isang nurse.

Tinulak ko naman siya at mabilis na tumayo.

“I’m totally fine! Walang wala ito sa pinagdadaanan ngayon ni Tyler! Kaya please, dalhin niyo ako sa kanya.” Sabi ko. “Hindi ko kayang kumalma paghindi pa siya nakikita.” Sabi ko at napaluhod na habang umiiyak.