Bi süre koltukta öylece oturdum, sonra sessizliği bozan Barış oldu:
-"Sende sıkıldın di mi?"
-"Evet yaa..."
-"Hani sen sahile gitmeyi istiyodun ya, işte şimdi hala istiyosan gidebiliriz..."
-"Oluuur!"
-"Tamam o zaman, ben arabayı hazırlıyorum, sende kapının önümde beklersin beni..."
-"Tamam."
Barışla arabaya bindik, yol boyu telefonla konuştu, bişeyler planlıyodu, ben de bişey demedwn öylece oturdum... Sahilden başka biyere gidiyoduk, şehir merkezine bile gelmiş olabiliriz...
-"Eveeet, vardık... Gözlerini kapat!"
-"P-peki..." dedim şaşırmış bi sesle. Beni bi iki adım ileri getirdi:
-"Açabilirsin!"
Açtığımda şok oldum...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-"Buranın adı YAPBAR sokak..."
O an dilim tutulmuştu, hiçbişey diyemiyodum, o an aklıma sadece sarılmak geldi ve galibabiraz fazla sıkı sarılmış olcam ki dağ gibi çocuk gözümün önönde telef oluyodu...
Eve geldiğimizde saat 23:54 dü, ben ve Barış çok yorulmuştuk, anında yatağa yatıp uyuduk...
Sabah biraz erken uyanmıştım, merak etmeyin merak etmeyin, kahvaltı hazırlamiycam... Ben televizyon izlerken Barış da kısa sürede yanıma gelmişti:
-"Maraşa gidelim mi?"
-"Aa nerden çıktı ki?"
-"Bilmem, öyle, içimden geldi..."
-"E, tamam o zaman..."
Barışın bu isteği, beni çok şaşırtmıştı ama napalım, istemiş bi kere...
-"Tamam o zaman, ben akşam uçağına biletleri alıyorum, sen valizleri hazırlarsın..." dedi.
-"Şimdi mi?"
-"Eveet!"
-"A-ama Barış..."
-"Noldu?"
-"Ya da y-yok bi şey..."
-"Yaprak var bişey söyle..."
-"Hevesini de kırmak istemiyorum aslında ama..."
-"Amaağaa?"
-"Şey, ben 1. Sınavdan 32 almıştım, ama öyle sınıfta kalıyomuşum, hoca bana:
Flashback
-"Yaprak, senin bu puanla sınıftan geçmen imkansız!"
-"A-ama hocam napıcam ben?!"
-"Bi yolu var... Eğer istersen, bana istediğin bi şehri her özellikleriyle sunum yaparsan seni bırak sınıftan geçirmeyi, sınıf 1. Si yaparım..."
Flashback Son...
-"İşte aynen böyle dedi, bende tamam dedim..."
-"T-tamam o zaman sorun yok..." hevesi kırılmış gibiydi, ben kırmıştım, kırk yılda bir bişey istemişti benden, onu bile yerine getirememiştim, bi yarım saat sonra odasına gittim:
-"Barış?"
-"Efendim Yaprak?" Dedi yapmacık olduğu 1 km öteden bile anlaşılan bi gülümsemeyle...
-"Yaa, ben gerçekten özür dilerim..."
-"BUNUN ÖZÜRDİLERİMİ MÖZÜRDİLERİMİ YOK YAPRAK! YA SENDEN KIRK YILDA BİR BİŞEY İSTEMİŞTİM ONU DA BERBED ETTİN, ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM YAPRAK!?"
-"B-barış ben gerçekte-"
-"YAPRAK GİT EVİMDEN!"
-"T-tamam peki..."
Barışa çok kırılmıştım ve nerde olduğumu bilmeden yola çıktım, saat daha 18:26 ydı... Sahile gittim ve biraz oturdum, düşündüm, düşündüm, ama bi şey bulamadım, en son aklıma bi süre bişey düşünmemek geldi, bende öyle yaptım... Oturduğum banktan kalktım, yine nereye gittiğimi bilmiyodum... Tama arkamı döndüğümde nerdeyse kulağımı sağar edecek anlamsız bi ses geldi, oraya dönmek için kafamı çevirdim, ama çevirdiğim anda suratıma bişey çarptı, uzun süre nefes alamadım, sonrasını hatırlamıyorum...
