Chapter 1 : First day of school

41 2 0
                                    

Nicole's POV

Hi ako nga pala si Nicole Evangelista isa akong anak na senekreto nang pamilya ko dahil ayaw nila sa akin,DUH basta ayaw nila sa akin.

A~ May ganun bang magulang na ayaw sa anak?, nagdrugs kayata ate ah WAHAHAHA!

Manahimik ka nga sumisingit singit kapa jan,kita mong moment ko to! PUTA NAMAN OOOH!!!

A~ Sorry foo tao lang, ituloy muna bes mwaaa!

San na nga ba tayo? Amhh, ouy yun na nga hindi nila ako gusto, By the way may kakambal pala ako her name is COLAII EVANGELISTA, she's a model, an artist, and really good in pretending things. Magaling sya sa lahat, magaling syang kumanta, sumayaw, sya ay matalino or in other words she's so perfect, lahat yata nang tao gusto sya, pero ang hindi nila alam ay ang ugala nang demonyong yan!!

Nicoleeeeeeeeee bumangoooon kanaaaaaaaaaa! Yan ang boses na nabungad ko ngayong umaga. Bat ba ang aga aga sumisigaw sigaw pa. Hay nako naman!

Gumising na ako at naligo. Pagkatapos kung maligo,nagsuot ako nang palda at white t shirt at nagpaganda narin bago ako lumabas sa napaka ganda kung kwarto sinuot ko yung white nike shoes ko bago ako bumaba.

Ano ba ma! Bat ba kayo sumisigaw, kita mong natutulog pa ang tao eh. Sabi ko sakanya nang may halong galit. Hindi nya nalamang ako pinansin, at binigay sa akin ang uniform nang ate ko.

Aanohin ko ba to? Nagtataka kung tanong sakanya.

Simula ngayon, mag aaral kana. Pero magpanggap ka bilang si COLAII. Ipangako mo sa akin na walang makakaalam nito, naiintindihan mo? Alam mo naman ang kakambal mo anak, busy sa kanyang pag momodel at pag aartista kaya wala na syang time para jan. Sana maintindihan mo naman anak hah?

Galit ang naramdaman ko sa mga salitang binigkas nya sa akin, hanggang kailan nya ba ako eh tatago? Ma, anak mo ba talaga ako? Oo, naiintindihan ko ma, nabusy sya sa lahat nang mga ginagawa nya, pero ako kailan mo maiintindihan ang nararamdaman ko ? Labing anim na taon mo rin akong itinago, grabe ka rin no? Wala kang puso. Alam mo bang sa mga panahong iyon hindi ako naging masaya ma, kahit kailan hindi ako naging masaya. Kinuha ko yung uniform na binigay nya at tumakbo ako papunta sa kwarto ko.

Kailangan ko bang suotin to? Tanong ko sa sarili ko, habang tinitingnan ang uniform na binigay ni mama sa akin kanina. Habang tinititigan ko ito, may naisip ako, ang papa ko, possible bang itong uniform nato ang daan upang makita ko ang tatay ko sa labas ? Kaya hindi na ako nagdalawang isip pang isinuot ito at bumaba na.

Manong Tara na ! Malelate ako. Sabi ko sa driver naming kanina pa nag iintay sa akin.Habang nasa byahe, todo silip naman ako sa labas, WOW GRABE ang ganda pala talaga sa labas, kasi kahit kailan hindi ko naranasan  makapunta sa labas kahit nung bata ako. Madalas lang talaga nasa bahay ako, Mag isa, minsan nga si yaya nalang ang kalaro ko eh.

Mam, nandito napo tayo! Sabi ni manong na nakatulala na nakatingin sa akin. Sino bang hindi mabibigla sa  ginawa ko? Pinasok ko kasi yung buong katawan ko sa bintana nang sasakyan namin, kaya naman nakuha ko ang ibang atensyon nang mga tao sa campus. Well, hello! Nasa maraming sasakyanan kaya kami, ano bang tawag dun? Yung maraming sasakyan? Duuuh bahala na, basta yun na yun may car!

Agad agad naman akong bumaba sa sasakyan, at inayos ang sarili agad agad. Baka matsismis pa ako, pangalan panaman nang ate ang ginamit ko, pag napahiya ko pangalan nun, I'm sure kakainin ako nang buhay nun! Mukhang aswang panaman yun na may ugaling dragon, Nakakatakot kaya!

HIS ONLY MINE Where stories live. Discover now