Nikt nie widzi, nikt nie wie.
Jesteśmy sekretem, który nie może wyjść na jaw.
Tak to jest, tak to działa,
Daleko od innych, bliżej siebie nawzajem...
To nie jest zwykła miłość. Ta miłość nie miała prawa się zrodzić. Pochodzą z dwóch różnych światów...
Nikt nie widzi, nikt nie wie. Jesteśmy sekretem, który nie może wyjść na jaw. Tak to jest, tak to działa, Daleko od innych, bliżej siebie nawzajem
W świetle dziennym, w świetle dziennym kiedy słońce świeci Późną nocą, późną nocą Kiedy księżyc oślepia. Na widoku, na widoku Jak gwiazdy w ukryciu Ty i ja płoniemy.
Dołóż dwa i razem, na zawsze To nigdy się nie zmieni. Dwoje już zawsze To nigdy się nie zmieni.
Nikt nie widzi, nikt nie wie. Jesteśmy sekretem , który nie może wyjść na jaw. Tak to jest, tak to działa, Daleko od innych, bliżej siebie nawzajem Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci. Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci.
Mój azyl, mój azyl. Jest w Twoich ramionach. Gdy świat daje ciężkie brzemiona Mogę to ścierpieć tysiąc razy Na Twoim ramieniu, na Twoim ramieniu Mogę sięgnąć końca nieba Czuję się jak w raju.
Dołóż dwa i razem, na zawsze To nigdy się nie zmieni. Dwoje już zawsze To nigdy się nie zmieni.
Nikt nie widzi, nikt nie wie. Jesteśmy sekretem, który nie może wyjść na jaw. Tak to jest, tak to działa, Daleko od innych, bliżej siebie nawzajem. Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci. Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci.
Moglibyśmy stworzyć Wszechświat właśnie tutaj, Cały świat mógłby zniknąć, Nie zauważyłabym, nie przejmowałabym się Moglibyśmy stworzyć Wszechświat właśnie tutaj, Świat mógłby zniknąć, Ja tylko potrzebuję Cię blisko.
Nikt nie widzi , nikt nie wie. Jesteśmy sekretem, który nie może wyjść na jaw. Tak to jest, tak to działa, Daleko od innych, bliżej siebie nawzajem Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci. Wtedy jesteśmy odkryci, okryci, okryci. Wtedy jesteśmy odkryci.
Zara Larsson : Uncover
-Rose! Rosalie! Matko święta co ty.. co ty robisz ?!- pyta moja mama wchodząc do pokoju i patrząc na panujący w nim aktualnie porządek.
No co ? Nie zrozumcie mnie źle ale czasami jestem za leniwa aby posprzątać. Ale teraz robie bałagan w szczytym celu!
Postanowiłam pozbyć się starych i niepotrzebnych rzeczy których nie nosze i oddać je potrzebujacym. A że przy tym każdą rzecz przymierzam i sortuje na gromatki "oddać " , " może " oraz " zostaje " przez to wszystko trwa 3 razy dłużej.
-Sortuje mamo. Co się stało? - pytam.
-Tata dzwonił i prosił abyś odebrała jego samochód z warsztatu. On nie może a ja zaraz wychodzę do pracy.- tłumaczy.
-Ale ja przecież nie wiem jaki warsztat - patrze na nią.
-Mam adres, masz tylko tam iść po to auto. Zapłacone jest- mówi.
-Dobrze. Dokończę to później - wstaje otrzepując spodnie.
