"is she alright?" tanong ko kay mark hyung. siya kasi yung kinausap ni doc kanina, dahil pinigilan niya ako nung sasama na sana ako.
"yes, she is."
"ano daw nangyari? bumalik ba ulit yung sakit niya? may naging problem-
"no but- teka, bakit ba kinausap kita? fuck off." tinulak niya ako at nilagpasan. napayuko nalang ako.
do i really deserve this? hindi ko din naman ginusto ang nangyari saamin years ago.
nakita kong papalapit sa direksyon ko sila hyungs- kasama sila noona at mga magulang ni tzuyu.
"jungkook !" salubong saakin nila hyung at niyakap ako. nag-aalala nilang tinignan ang itsura ko ngayon at umiling.
"kook ! kumusta ang lagay ni tzu?" tanong saakin ni momo noona. kumalas muna ako sa yakap nila hyungs at humarap sakanya.
"she's fine. i guess she fainted because of too much stress. sumakit din ang ulo niya kanina dahil sa amnesia niya." sagot ko.
tumama ang mga mata ko kela tita at tito, seryoso ang mga mukha nito at may bahid ng matinding pag-aalala.
"what are you doing here, hijo?" tanong saakin ni tita.
napayuko ako bago tumingin sa mga mata niya, "i- kami po yung huling kasama ni tzuyu bago siya hinimatay." sagot ko.
tumango si tita at lumapit saakin para tignan ang mukha kong puro pasa, "omg- jungkook, hijo anong nangyari sa mukha mo?"
napaiwas nalang ako ng tingin bago sinagot ang tanong ni tita. "m- mark hyung po."
nanatili ang ekspresyon ni tita habang si tito naman ay lumapit lang saakin at tinapik ang balikat ko.
"we're sorry for what our son did to you, hijo. alam mo naman na nag-aalala lang siya para sa kapatid niya. sana maintindihan mo." sabi ni tito kaya tumango lang ako.
"and jeon, hindi kami galit sayo. sana maintindihan mo na ang ginagawa namin ngayon ay dahil sa kagustuhan niya at sinusunod lang namin iyon." paliwanag ni tita.
"and besides, hindi naman kami papayag sa plano mo kung hindi namin alam ang totoong nangyari at ang dahilan mo sa nangyari noon."
tumango lang ako habang umiiyak. lumapit saakin sila noona at hyungs para yakapin muli ako.
nang bumitaw na kami sa yakap ay nagsalita ulit si tito, "nakadepende na kay tzuyu kung kailan ka niya gustong makausap, pero hindi pa yan syempre ngayon dahil kailangan pa muna niyang magpalakas."
"sana maintindihan mo, jungkook."
"may tiwala kami sayo."
"please don't break our trust."
tumango muli ako at ngumiti, "opo, tito at tita."
"mahal na mahal ko po ang anak niyo kaya hindi ko po hahayaan na masaktan ulit siya ng dahil saakin."
"makakaasa po kayo."
