Dışarıdaki enfes yemek kokuları beni yemek yemeye zorluyordu.
Saatin kaç olduğunu hatırlamıyorum ama akşam olduğu kesindi. Annemin beni yemeğe çağırmasıyla adımlarımı sıklaştırarak mutfağa doğru yol aldım .Henüz yemekte ne olduğuna dair fikrim yoktu ama yinede tahmin etmeye bayılıyordum. Annemin mantarlı sote yaptığını görünce iştahım kaçmıştı. Küçüklüğümden beri mantara karşı önyargılıydım. Sakince çatalı mantar parçacıklarına batırarak çıkan tuhaf sesi kulaklarımda hissettim taki annem yemekle oynadığım için beni azarlayana kadar .Tabağı önümden aldı ve yemeği tencereye geri boşalttı.
-mantarı sevmediğini biliyorum fakat bu babanın sevmediği anlamına gelmez dedi yumuşak bir sesle ,bu tabak babana ait .
-"bilmiyordum " dedim kısık bir sesle ve ufak bir gülümsemeyle
-babanı çağırmaya ne dersin ?
Babamı çağırmak için odasına doğru yöneldim.Babam bu aralar çok yoğundu sürekli birşeyin planını yapıp duruyordu anlam veremediğimi anladı ve bir açıklama yapma gereği duydu .
-son zamanlarda kanadaya işçi alımları var oraya gitme planları kurmaya başladım dedi kendinden gururlu bir şekilde.
(Ben ise hala şok içindeydim ve bunu annemin bilip bana söylemediğini biliyordum)
-şokolmuş bir şekilde : k-ka-na-da dedim
-(babam gülmeye başladı) yeni bir dil yeni arkadaşlar senin için daha iyi olacağını düşündüm ayrıca bir abin de var hayallerini gerçekleştirmesi için bazı şeyleri bizim tamamlamamız gerekiyor , dedi.
Aslında mutlu olmuştum yeni şeyleri düşünürek ama geride bıraktıklarımız peki ya onlara ne olacaktı?
