Buddy | •SOPE•

♧12♧

İki düşünce de olmadı.
Birbirlerinin gözlerinin içine baktılar sadece. Uzun bir süre hiç ayırmadan gözlerini birbirlerine baktılar.
Evet yine konuşmuyorlardı. Ama sanırım birazdan Hoseok'un gözleri bozacaktı işi.

Hoseok yavaşça gözlerini, kahvenin bütün tonlarını barındıran gözlerden, ince renksiz olan dudaklarına indirdi.
Yoon Gi onun bakışlarını takip ederken dudaklarına baktığını anlayınca biraz kızardı.

Beklemiyordu bu yaşananları hatta aklına en son gelebilecek kişiydi Hoseok.

Ama ayrı bir şey de vardı. Sanırım en iyi yer Hoseok'du. En güvenilir yer, en huzur dolu yer ve en rahat edebileceği yer Hoseok'un yanıydı. Uzakta ararken o hisleri, hemen yanında bulmuştu.
En yakınında.

Bunları düşünürken Hoseok'un ona yaklaştığını fark etti. Aralarında az bir santim kala kapattı gözlerini. Bunu gören Hoseok'da aynı şekilde göz kapaklarını indirdi.

Ah,evet o beklenilen son olmuştu.
Buluşmuştu dudakları.
Yoon Gi karşılık verme konusunda biraz çekinse de çok geçmeden vermişti.
Nefessiz kalana kadar öpüşmüşlerdi.
Ve bu ikisine de çok güzel hissettiriyordu.
Ayrıldıklarında ikiside birbirine bakamıyordu, utanmışlardı.

Çok geçmeden Yoon Gi gözlerini denizde gezdirirken konuştu;

-Hoseok artık eve gitsek iyi olacak.

-Evet Hyung haklısın..

Ayağa kalktılar ve yürümeye başladılar. Bu sefer ilk atağı yapan Yoon Gi olmuştu. Elini Hoseok'un elinin içine yerleştirmişti ve sıkıca kavramıştı. Bunu fark edince Hoseok Yoon Gi'ye döndü ve gülümsedi.

Yoon Gi fark etti ki Hoseok'un gülüşü onun zaafı olmaya başladı.