preferencje bnha

3.

Tamaki Amajiki — Wasze drugie spotkanie odbyło się w bibliotece szkolnej. Od dawna szukałaś jednego tomiku wierszy swojego ulubionego autora oraz książek Agathy Christie, dlatego się tam udałaś, licząc w głębi duszy na ich znalezienie. Jednak gdy dotarłaś na miejsce, nie spodziewałaś się, że spotkasz tam właśnie Tamakiego, który siedział przy jednym ze stolików, czytając "12 prac Herkulesa" Agathy Christie. Ucieszył cię ten widok — będziecie mieli o czym porozmawiać, dlatego bez wahania zbliżyłaś się do niego, klepiąc go lekko po ramieniu w celu zwrócenia na siebie uwagi. Trzecioklasista wzdrygnął się i odwrócił w twoją stronę. Natychmiast trochę się speszył i odwrócił wzrok, lecz chciał podtrzymać rozmowę, co pozytywnie cię zaskoczyło. W ten sposób przegadaliście całą przerwę, a temat książek i wierszy nie mógł się potem od was odczepić przez cały dzień.

Fumikage Tokoyami — Drugi raz spotkałaś go, gdy udałaś się późnym wieczorem na spacer po parku. Stał tam samotnie tuż obok drzewa, z dala od lamp ulicznych, które co jakiś czas migotały, wprawiając cię w lekki niepokój. Gdyby to był ktoś inny, raczej byś go nie rozpoznała, ale on za bardzo się wyróżniał-— nie mogłaś go nie poznać. Podeszłaś do niego pełna nadziei, że cię pamięta, albowiem z każdym krokiem stawałaś się coraz bardziej przerażona. Po cholerę szłaś niemal w nocy na dwór? Pacnęłaś go lekko dłonią w ramię, na co on, będąc dość zestresowany, odwrócił się w twoją stronę gotowy do ataku. Twój widok uspokoił go w trybie natychmiastowym, zaś on przeprosił cię za swoje zachowanie. Porozmawialiście chwilę i wtedy dowiedziałaś się, że też chce udać się do UA. Zaciekawił cię swoim wyglądem oraz zachowaniem, dlatego nie mogłaś doczekać się waszego pierwszego spotkania w szkole.

Dabi — Wasze następne spotkanie było już trochę normalniejsze niż to pierwsze, a na pewno bardziej beztroskie. Miałaś akurat wolne od misji i siedziałaś w bazie, gdy nagle pojawił się on, mówiąc, że również nie musi dzisiaj nic robić. Powiedział to jakby od niechcenia, pragnąc jedynie powiadomić cię o tym fakcie. Raczej nie planował z tobą rozmawiać, ale nie dałaś za wygraną. Korzystając z tej okazji przygotowałaś wam ciepłą herbatę, do której wspólnie zasiedliście i chcąc nie chcąc po prostu z tobą porozmawiał. Wasze tożsamości niezbyt pozwalały wam na udanie się do kawiarni, więc wszystko musieliście zadowolić się tym, co posiadaliście na ten moment.

Himiko Toga-— Prawdę mówiąc, po tej całej sytuacji starałaś się jej zwyczajnie unikać. Liczyłaś, że trochę to potrwa, jednak w końcu nadszedł ten dzień, gdy miałyście wspólną misję. Na początku niezbyt się dogadywałyście, ale w pewnym momencie wspomniałaś przez przypadek coś o kwiatach, co wyraźnie ją zainteresowało. Na jakiś czas jej charakter w pewnym stopniu się zmienił, co dosyć cię dziwiło. Mimo to, nie narzekałaś, bo mogłaś z nią nareszcie normalnie porozmawiać. Chciałaś by ten stan trwał dłużej, bo naprawdę ułatwiało to wam komunikację, lecz pojawił się wróg, którego miałyście wykończyć. Cóż, porozmawiasz z nią po misji i spróbujesz ponownie zapytać ją o kwiaty.

Denki Kaminari — Spotkałaś się z nim w dość krótkim odstępie czasu od poprzedniego spotkania. Niedaleko twojego miejsca zamieszkania odbywał się festyn z okazji końca wakacji, co niezbyt napawało cię radością. Stwierdziłaś, że w sumie nie masz nic do stracenia, dlatego też udałaś się w tamto miejsce. Chociaż trochę rozrywki przed rozpoczęciem nauki. Gdy tylko tam dotarłaś, w oczy rzuciła ci się niesamowita ilość ludzi, która również tu przybyła. Nie zraziłaś się tym i po prostu ruszyłaś na podbój wszystkich możliwych atrakcji, licząc, iż nie zgubisz się w tym wielkim tłumie. W przerwie między szaleńczą zabawą, zdecydowałaś się na zakupienie czegoś do jedzenia, a mianowicie — waty cukrowej. Podczas stania w kolejce, Denki nagle na ciebie wpadł, prawdopodobnie po prostu nie patrząc gdzie idzie. Natychmiast cię rozpoznał i przeprosił, po czym... Dołączył się do ciebie w kolejce. Nie skomentowałaś tego, bo co, miałaś go wyrzucić na koniec? Razem kupiliście watę, a potem do końca dnia korzystaliście z tego, co dawał wam festyn.