Ms. Gangster: A Thought To Be Ms. Angel (JulNiel)

Chap 31 - Last Day

********************************************************

Life is a maze in which we make wrong turns even before we learn how to walk.

********************************************************

 

Mara Patrice's POV

Naghahanda na kami para sa start ng Gang Wars mamaya. Actually di lang kami pati na rin sina Koby, well they surely are a major part of it. Hindi ko maitatangging mahigpit din namin silang kalaban pat kahit mahal ko siya kailangan ko siyang matalo. This is for the justice of my mother's death at promise ko na talaga na after ng Gang Wars na toh ay magtatapat na ko sa kanya dahil hindi ko na kayang icarry yung burden na nasa back ko hanggat di ko pa nasasabi sa kanya. Masaya yung relationship na alam mong wala kayong kailangang itago mula sa isa't isa, diba?

LJ: Ready na ba yung props natin mamaya?

MC: Yep.

Ako: Kaya ba handa nang harapin at kalabanin yung mga iniirog niyo?

JD: That I don't know. 

CB: Not sure.

Ako: Guys I'm not asking you to hurt them. Kahit ako lang ayos na, alam niyo naman yung pakay ko eh. Di ko din gustong saktan sila pero what do we know? Di nila tayo kilala kaya I'm sure they won't hold back. It's ok if just get out of their way and let me handle it. If you do that I assure you di ko sila sasaktan.

MC: MP, wag ka ngang magsalita ng ganyan. Ayos lang samin yun.

CB: ayos nga eh parang nagLQ lang kami at nilalabas namin sa kanila yung frustration namin.

LJ: let us handle them and you handle yours, kay?

Ako: If you say so.

I'm really lad to have friends like them. Kahit na serious na yung situation they'll always find a way for funny moments, which is a good thing for me. Too much seriousness is stressful.

We're on our way to class kakatapos lang ng aming overload sweetness na breakfast in which sinubukan akong subuan ni Koby kaya inirapan ko siya at tinarayan. At syempre di mawawala ang pagka isip bata nnung kumag na yun at bigla ba namang nagpout yung parang asong umaasang makalabas ng bahay pero di pinayagan ng amo niya. I gotta say, sowper cute niya mag pout! Pero syempre di ko sinabi yun baka lumaki yung ulo niya. Take note, nanliligaw na siya. Sabi niya.

Nahihirapan nga ako kasi mamayang gabi kami maglalaban tapos ngayon ang sweet sweet namin I mean siya lang pala.

Misty: Ms. Prez!

Remember her? Siya yung secretary ng SC.

Ako: Yes? 

Misty: Naprubahan na po yung request niyo pong excuse absence pati na rin po ng mga kaibigan niyo.

Ako: Ah talaga? Thanks Misty ah.

Misty: Ayos lang po yun. Ah prez... Yung pasulubong ko ah! 

Ako: Oo naman. :)

Misty: Geh prez. Magstastart na yung klase eh. Ingat na lang kayo sa byahe.

Ako: Thanks uli.

Onga pala nagrequest kami ng 1 week absence from school and approved na yun ng parents namin. Ang alam nila sa Hawaii kami pupunta kaya nanghihingi ng pasulubong yan. Yun din ang alam nina Koby kaya uber sweet siya sakin ngayon kasi mamimiss daw niya ko... Hay kung alam lang niya.

Bale last day namin toh before our "vacation". Kailangan naming magtake ng absence kasi sa Korea gaganapin ang Gang Wars. Ang alam ko ganun din ginawa nina Koby di lang niya sinasabi sakin. Di na naman kasi siya nagiisip, ako kaya ang SC president kaya imposibleng di ko alam yung mga ganyan. =.= Ewan ko ba dun.

Pinagiisipan ko pa rin talaga kung pano ko ibabalik sa kanya yung kwintas, alam kong never pa siyang nagkaron ng gang fight na hindi suot yun. Bakit ko alam? Napapanood ko kasi yung mga fights nila at pinag aaralan ko yung bawat moves nila ganun na din sina LJ. Actually, minsan ko lang makita si Koby na makipag away kasi tuwing mainit lang ang ulo niya or talagang mabigat yung kalaban lang siya makipag away.

 

CB: Oh, MP ayos ka na?

ako: Yep. Aalis na lang tayo pagatapos ng klase.

LJ: Malalate na tayo.

ako: Teka. Magisa lang ako kanina ah! San naman kayo sumulpot?

MC: Sowper busy ka lang talaga sa pagiisip diyan ng kung anu ano.

JD: If I know namimiss na naman niya yung love of her life.

ako: Tsk. Malalate na tayo.

 

Pumasok na kami sa room. Binati kami nung mga classmates namin even the boys. Sa halos half of the school year na kasama namin ang boys ng Blue University nagkakasundo na at nasasanay na rin naman ang mga estudyante. Mas lively na ngayon yung school simula na rin nung dumating sila.