Chapter 18- His first club attendance

60 7 0
                                    

Chrim's PoV






"So everyone, bago tayo magsimula sa totoong ipagagawa ko, I want you to make a three-sentence story." Panimula ko nang makitang kumpleto na kami.

"THREE SENTENCES?" gulat na tanong ni Jona at Kuya Louie.

"Yes, got a problem with that?" I asked.

"W-wala naman. Pero posible ba 'yon?" Kuya Louie asked.

"Three sentence story, ang dapat ko lang namang makita ay introduction, the body or the problem itself and the conclusion or the resolution. Madalas sa mga contests na may mga limit ang words or sentences per paragraphs at iyon ang gusto kong unang sanayin sa inyo. Do you get my point?"

"Ahh, okey?" Medyo nagdadalawang isip pang sabi ni Jona.

"Let me give you an example na lang. Once there was a blind boy in class who's asked to read a certain paragraph from a story. The other students laugh at the thought that he was blind and was asked to read but all of them shut their mouths as he speaks, "I am blind so you can see because I am the God of sight, I can determine everything without seeing it," and sat down. Everyone bowed their heads as they apologize and thank him. It's not actually a good one but I guess you already got my point. Start writing and pass it to me after 20 minutes. I'll just grab some foods at the cafeteria. May magpapabili ba?"

Walang umimik at nagsikuha na sila ng papel. I shrugged and went to the cafeteria. I bought a cup of ube ice chrim and sat down.

Ipinatong ko ang ice chrim sa table pati narin ang mga kamay ko bago ko ipatong ang baba ko sa likod ng palad ko at tinitigan ang ice chrim. Napabuntong hininga na lang ako.

Yung likod nung lalaki, pamilyar pero hindi ko mafigure out kung sino. Inilipat ko ang tingin ko sa glass door kung saan may naglalabas pasok na mga estudyante, hoping na makita ko ulit ang likod na iyon pero ilang minuto na akong nakatingin sa glass door ay hindi ko pa rin ito nakikita. Iniubob ko na lang ang ulo ko sa lamesa. Ano bang gagawin ko? Paano kung may patayin nanaman siya? Pumasok ang mga estudyante ditong 200 sila, pero lalabas na kulang.

Kinuha ko na lang ang laptop ko at nag-edit ng manuscript na ipapasa ko sa mga publishing house. Nangangalahati na ako pero parang ang layo layo pa.

"Tunaw na." Napalingon ako sa nagsalita and saw kuya Christian.

"Kuya.." bati ko na lang.

"Uminom ka na ba ng gamot mo? Kumakain ka nanaman ng ice cream, ang putla ng labi mo." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Kuya. Shit, I forgot my medicine!

"Damn, Chris! Hindi ka pa umiinom?" Bakas ang galit sa mukha ni Kuya. Umiling ako at napayuko. Naiinis ako, bakit ba masyado akong dependent sa gamot ko? Namumutla na agad ako.

"Wag kang aalis dito, kukunin ko lang." Tumango na lang ako. I waited for him to arrive at uminom muna ng gamot. I saw how Chrissa ate my ice chrim. Bawal kasi akong kumain after ko uminom ng gamot, dapat 30 mins after.

"Balik muna ako sa club room, Kuya." Sabi ko bago naglakad patungo doon. I checked their works and pointed out some things na I guess makakatulong naman sa kanila.

"Now, I want you to--," I was cut off by a knock on the door.

"Pre!" Kuya Louie shouted.

"Hey. Sorry I'm late. Can I... still join?" He asked.

"Sure. Come here." Sabi ko bago umiwas ng tingin at ibinalik sa kumpulan ng iba pang club members.

"Try niyo na gumawa ng Prologue. Sabi sa amin sa program, let your prologue leave a question mark to your readers na mageencourage sa kanila na basahin ang susunod na parte ng kwento mo. Let it attract your readers. Hindi lang puro tanong, you can describe your characters but the most effective prologue I know is yung one of the most thrilling scene ng kwento mo. Scene of your story best attracts readers ayon sa speaker sa program. So, can you guys do it?" I asked.

"GAME!" They shouted.

"Ok, wala munang limit. Bahala kayo kung gaano kahaba. Cliffhangers are best in prologue." Dugtong ko pa bago tumayo papunta sa pinto ng club room.

"You can pass it to me tomorrow. Is that enough?" Tumango naman ang mga ito.

"Ok, I gotta go." Sabi ko at dumiretso na sa dorm ko. I feel so sleepy. Side effect nung gamot. Haist.

...

Christian's PoV







"He's talking to Chris." Sabi ko kay Clara.

"Hindi ba delikado ito para sa kondisyon niya? She might blame herself you know. It can lead to depression, her symptom--," I cut her off.

"That's why we need to stop this shit as soon as we can nang hindi na siya mag-isip pa." I said with finality.

I need to find that jerk and stop him from doing shits even if it cost my money or my life.

...

A/N: Heyoooo! Dapat bukas pa 'to pero baka d ako makapag-update tomorrow dahil busy ako maghapon at magdamag so I tried my best na makapag-update ngayon. Medyo sabaw nga lang. Hehe 😅

See you next chappie na laaang!
Mwamwa!

Wattpad AcademyΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα