STAJER//5SOS l.h.

3.bölüm

Luke ile göz göze geldiğimizde sanki asırlardır bakışıyormuşuz gibi hissetmiştim.Adam onları tanrıya şükür başka bir tarafa çekiştirdi ve makyajları yapılmaya başlandı.Ben tam yerden çöpleri toplamıştım ki makyöz beni yardıma çağırdı.

Ash'in makyajı yapılıyordu.Makyöz ışığı Ashton'ın yüzüne tutmamı istedi.Tanrım iyi ki ben böyle bir ışığa maruz kalmıoyrdum çünkü yüzündeki en ufak kusuru bile gösteriyordu.Utanç verici!

Tam kollarım ağırmaya başlamıştı ki arkamda hissettiğim el ile yerimden sıçradım ve ışığı düşürdüm.Arkamı dönmemle bana şaşkınlıkla bakan Luke ile karşılaştım.Aceleyle yere ışığı almaya eğildiğimde o da eğilmişti ve kafalarımız tokuştu.Ah ne sert kafan var senin çocuk? Sanırım o aynı şeyi düşünmüyordu çünkü gülüyordu.Sinirle;

+'Ne gülüyosun ya?Komik bişey var sanki.Senin yüzünden işimden olucam'dedim.

Fakat makyöz Luke ve bana bakarak güldü ve zaten işinin bittiğini söyledi.Bende sinirle arkamı döndüm ve...E şimdi ne yapıcam?

Çok düşünmeme gerek kalmadı çünkü Adam beni bir odaya çekiştirdi.Kapının ardında binlerce kıyafet vardı.Adam bana bir kot şort,top ayakkabı ve bere uzatırken ona 'oğlum ne ayaksın?'bakışları atıyordum.Yani daha doğrusu o benim patronum olduğu için 'Bunlar ne için efendim?'bakışları...

Oflayarak beni başka bir odaya soktu ve;

-'Klipte oynayacak bir kız gelemedi.Onun için sen oynayacaksın.Sadece onlarla çok eğleniyormuş gibi yapacaksın.Sen bile yapabilirsin.Çok da yetenek gerektirmiyor'dedi ve gitti.

Söyledikleri o an kafama dank etti.Kendi kendime söylenerek kıyafetleri üzerime geçirdim.Oğlum bu şort mu şimdi?Popomu zor kapatıyo bu ya!

Adam'ı sinirlendirmek istemediğim için daha fazla oyalanmadan çıktım ve beni süzerek;

-'Neyse ki elimizde sen vardın.Benimle gel.'dedi. Emriniz olur! Allahım ya stajer diye bi insan bu kadar ezilmez ki!

Beni az önce Ash'in oturduğu koltuğa oturttu ve gözüme gelen ani ışıkla gözlerimi kapatarak yüzümü buruşturdum.Valla başka bi şey isteseydim olacakmış yani! Daha doğrusu istemeseydim, az önce iyi ki orada oturan ben değilim diyordum.

Makyöz aniden yüzüme doğru salladığı fırçayla;

-'Tatlım yüzünü buruşturunca çok çirkin oluyorsun lütfen çalışacağım yüzde kırışıklık olsun istemiyorum'dedi ve yüzüme bir krem sürmeye başladı.Sensin lan çirkin.Bu gün de gelen bana giden bana ne Nicole'muşum ya...

Makyajım yapıldığında aynaya kısacık bir an bakabilmiştim ve karşımdaki kesinlikle ben değildim.Karşımdaki 18 yaşında güzel bir vücüdü ve bebek gibi bir yüzü olan genç bir kadındı.Ama kıyafetlerime bakılırsa sokak tarzıydı.Özellikle bir noktaya odaklandım.Benim böyle güzel elmacık kemiklerim mi vardı?İşte makyajın sihri dedikleri şey buydu heralde!

Adam gelip ellerini önümde salladı;

-'Eğer kendini süzmen bittiyse küçük hanım kameranın karşısına geç.'

Beni utandırmak için kasten mi yapıyordu? Uyuz herif.

Sahneye girdim.Çocuklar çoktan yerlerini almıştı.Luke arabanın üzerinde elinde gitarı ile rahat bi şekilde oturuyordu.

Gözlerimiz kenetlendiğinde ağzının bir süre açık kaldığına yemin edebilirdim.Beni beğenmişti.Beğenmişti :D Kulağa saçma geliyor ama öyleydi işte.

Yönetmen olduğunu tahmin ettiğim adam beni hafifçe ittirerek -Adam gibi hayvan değildi.Demek sanat dünyasına gerçek insanlar da vardı-arabaya yaklaştırdı ve üstüne çıkmamı söylemişti.