MIRACLE IN SKY

BÖLÜM 5

MIRACLE IN SKY 

5.BÖLÜM

"Aynıydı acının tadı,içeride bir yerler sıkışıyordu sanki nefes almak hiç bu kadar zor olmamış gibi hissediyordun..

Şehrine yağan yağmurlar aynıydı hüzünler farklı..

Tehlike kol geziyordu sokaklarında,ufak çocuklar köşe başında umudunu kaybetmeden oyun oynarken..

Bir ses fısıldıyordu uzaklardan nereden geldiğini bilmeden..

Var olmak her şeye rağmen ısrarla hayatta kalmak belki de bu yüzden en iyisi sendin..

Çok şey yaşadın ama hala nefes almak için savaşanlardansın.."

KAİ

Öyle bir an gelir ki bazen her şeyin bittiğini düşünürsün,konuşacak halin kalmaz,suskunluk her zaman ilk tercihin olur.Çok şey kaybedersin artık kaybedecek hiç bir şeyinin kalmadığını bilerek.Sonra bir şeyler olur imkansız dediğin şey birden en mümkün haliyle var olur sonra hiç bitmeyeceğini düşünürsün ama o da her şey gibi seni bırakır ve sen yine yalnızlığında kaybolursun.

Ben kendimi konuşarak ifade edemem bu yüzden küçüklüğümden beri dansın her çeşit kollarına bıraktım kendimi.

İnsanlardan hep korktum ya da korkmak denmezdi buna ben tekrar yalnız kalmaktan korktum.

Hayatım boyunca yanımda sadece bir insan vardı kardeşim diyebilecek kadar çok sevdiğim,güvendiğim ama hiç bir zaman karşılık beklemediğim..

Biz aptal insanların en büyük hatasın da bu değil mi zaten amansızca güveniyoruz.

Hayattan kopmuş yaşardım,kimseyi umursamadan,duygularım vakumlanmış gibi,gülümsemeden,ruhsuz bir şekilde dolanırdım.Bu yüzden diğer insanlar tarafından kabul edilmezdim,beni olduğum gibi seven olmadı diğerleri gibi yapmacık gülücükler savurmam beklendi.Yapmadım.

Sadece dans ederek anlattım kendimi,nerede dans ettiğim çok da mühim değildi.Gözlerimi kapatıp kendimi müziğin sonsuz ritmine bırakmak,mekanı önemsiz kılıyordu benim için.

Ama bu amaçsız ben ilk kez bir şeyi istedim,benim olamayacak kadar çok istedim.Duygularımı bedenimden çekilmiş hissederken adını merak koyduğum şey ele geçirdi bedenimi.

Delicesine merak ettim tanımak istedim onu,onun sessizliğinde kaybolmak,onunla birlikte fısıldamak istedim geceye..Bazen onun gibi hiç bir şey duymamak istedim,karanlığa bürünmüş odalardan gelen zevk seslerini,bedenimi isteyen bir avuç aptalın çıkardığı hayvansı sesleri,acıyla atılan çığlıkları duymak istemedim.Amaçsızca yaşadığım hayatım da o tek amacım haline gelmişti,adım adım onu keşfetmek istiyorum.Evet istiyorum.Onun ruhunu istiyorum.Ama artık çok geç çünkü ben ne istediysem kaybettim ve içimde ki merak bu akşam sonsuzluğa bir adım attı.

..FLASHBACK..

-3 saat önce-

2 yıl önce gördüğüm çocuğa nedense bugün açılmak istiyorum.

İğrenç ve çocukça.Açılmak nedir?Daha önce kimseyle bu şekilde sohbet içinde bulunmadım.Tanrım nasıl bir insan o öyle bildiğim bütün ezberimi bozdu,kararımı verdim ben de bu gece onun ezberini bozacağım.Çok şaşıracağına eminim.

Hissiz zannettiğim ruhumu ele geçiren bu duygu da neyin nesi?Heyecan olmalı,ah kalbim yerinden fırlayacak gibi.Kris telefonda konuşurken duydum bir saat sonra gelecekmiş,onu bugün başka adamların altında olmaktan sonsuza kadar çekip çıkaracağım.Bu gece o benim olacak,her şeyiyle.Bir dakika ya ret ederse?Tanrım o zaman ne yaparım ben.Ah saçmalamaya başladım.Tenim koyu,seksi ve yakışıklıyım,görüntümün dışında ona karşı hazırladığım tarif edemediğim duygularım var küçüğüm beni reddedemez.