အတိတ်​တစ်​ခု၏ ​ခြေရာ​ကောက်​​ကြောင်​း

EP-43

တစ္က်စ္က်စ္ႏွင့္ ေမေမက စုတ္သပ္ေနသည္။

လူႀကီးေတြ သူ႔အေၾကာငး္ေျပာေနတာကို စိတ္မ၀င္စား။ သြားၿဖဲကာ လွမ္းရယ္ျပေနသည့္ ေကာင္ေလးကို ပုိင္စီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ျပန္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။

ဘယ္လိုေကာင္ေလးလဲ၊ က်ပ္မျပည့္ဘူးလား၊ လူပုံစံကိုက အူတူတူ အတတ၊ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္။

နဖူးတ၀က္ ဆံရစ္အ၀ိုင္း ဆံပင္ေက၊ ဂ်ီးအေၾကာငး္လိုက္ တင္ေနေသာ ပါးေဖာင္းေဖာင္း၊ မုိ႔အစ္ေနသည့္ မ်က္ခြံ၊ စုတ္ျပတ္ေပေရေနသည့္ အက်ႌႏွင့္ ေဘာငး္ဘီ၊ မန္က်ည္းခြံေရာင္ အသားညိဳညဳိမွာ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္မႈ ႔မ႐ွိ ဂ်ီးထူေသး၊ မည္းမည္းသဲသဲလို႔ပဲ ပုိင္စီးျမင္သည္။

ဒီၾကားထဲ လက္ေမာင္းသားႀကီး ႏွစ္ဖက္က တုတ္ခဲၿပီး ကုိယ္ျပားျပားခႏၶာကုိယ္ႀကီးက အ၀လြန္ေသာေၾကာင့္ ေယာက္်ားျဖစ္ေသာ္ျငား ႏို႔ဆူေနသေယာင္ေယာင္။

ထုိင္ခုံေအာက္ ပက္လက္ ဦးေခါင္းေအာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ထိုးယွက္ၿပီး ဇာက္ေစာင္း လွဲအိပ္ေနေသာ သူ႔ကုိ သေဘာက်ေနသည့္ထင္။

စေတြ႔တည္းက အသံတိတ္ သြားႀကီးၿဖဲ ရယ္ကာျပေနေသာေၾကာင့္ ပုိင္စီးေနေတာင္ မေနတတ္ေတာ့။ မေညာငး္မညာ ရယ္ျပေနေသာ သူ႔ကို အားနာပါးနာ ျပန္ရယ္ျပသင့္သလား။

အေဖမေန႔ညက ေျပာေသာ ဒီေန႔ေရာက္လာမည့္ မႏၲေလးက ၿခံေစာင့္အလုပ္သမား သားအဖႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ ဒါေတြပဲျဖစ္ရမည္။

"ကဲပါေလ .. ကၽြန္မ ေယာက္်ားက မႏၱေလးကေန သားအဖႏွစ္ေယာက္လုံး ေခၚလာမွေတာ့ အဓိကက ၿခံေစာင့္ေပးဖို႔ပါပဲ၊ ကၽြန္မနဲ႔ကၽြန္မေယာက္်ားက အျပင္စီးပြားေရးေတြ႐ွိလို႔ အိမ္မွာသိပ္မကပ္ဘူး၊ သားငယ္တစ္ေယာက္ပဲ အိမ္မွာ ၿမဲတယ္၊ သားႀကီးက ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္တယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္မွ ျပန္လာေလ့႐ွိတယ္၊ ၿခံထဲက ပန္းပင္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ ေပါင္းတင္ဖို႔နဲ႔ လုံၿခံဳေရးအတြက္ပါပဲ၊ ဒီၾကားထဲ မိုးဥာဏ္က ကားေမာင္းတတ္တယ္ဆိုေတာ့ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ကားဒ႐ိုင္ဘာလည္း လုပ္ေပးေပါ့၊ စည္းကမ္းပုိင္းအရေတာ့ အေရးအေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ ဒီအိမ္မႀကီးကုိ မလာပါနဲ႔၊ အလုပ္သမား တန္းလ်ားမွာ ေဒၚသိမ့္ ေနရာခ်ေပးလိမ့္မယ္"