Gökyüzünün yalnızlığı (GY)

1. Eve dönüş

Jan 13, 2019*

Herkese merhaba! İlk bölüm hakkında fikirlerinizi mutlaka iletin❤️ Bekliyor olacağım. Meraktan çıldırtmayın beni zalım okurlar :D vote ve bol bol yorum istiyorum.

İyi okumalar!

Havaalanının çıkışında elinde valizi ile öylece duruyordu. Boş gözlerle etrafı, yanından geçen insanları, birilerini karşılamaya gelen insanların tatlı telaşlarını boş gözlerle izliyordu.

Ne gerek vardı bu kadar tantana yapmaya?! Zaten hasret gidermek diye tanımladıkları o anlardan belki de bir kaç saat sonra aynı tatlı telaşlı insanlar aldıkları haberler yüzünden sinirlenecek, kavga edecek hatta küseceklerdi.

Bavulunu alıp taksiye doğru ilerledi. Hangi adresi vereceğini bilmiyordu. Cebinden telefonunu çıkarıp "Mehmet ben geldim. Otele gidiyorum." diye mesaj attı.

Aklına Batu'yla son konuşması geldi.

2 hafta önce..

"Bak ben sana sonuna kadar destekçiyim biliyorsun sadece para konusunda değil tüm konularda destekçinim. Ama ne zamana kadar böyle yaşayacaksın. Üniversite de bitti. Seni Amerikaya ne bağlıyor ki. Dön gel buraya. Kendine iş kur. Yardım kampanyalarını da devam ettirelim. Söz kamplara daha sık sık gitmeni sağlarım. Ev konusunu da hall ettin sayılır. Annen senin kendini bir oraya bir buraya sürüklemeni kabul etmezdi."

Anne lafını duyunca kalbi sıkışmıştı adeta.

"Nefret ediyorum o adama. Allah kahretsin. Hayatımız çok farklı ola bilirdi. Şimdi her defasında karşıma çıkıp aynı hikayeleri anlatıyor bana!"

Batu oturduğu koltuktan kalkıp Arina'nın yanına geldi ve elini omuzuna koydu.

"Ne olur güzel kardeşim benim artık kendin için bir şeyler yap."

Bir kaç saniye düşünüp "Ama ben ev aramayı sevmiyorum ki." dedi sessizce.

"Buldum bile."

"Ama eğer bir gün yine gidersem kızma bana."

Batu yüzündeki zafer gülüşü eşliğinde "inan kaçmayı düşünecek zaman bırakmayacağım sana." dedi ve ona bir kağıt uzattı.

"Bu ne?"

"Bu numarayı ara ve sadece aklındaki evi anlat. Senin aramanı bekliyor zaten."

Batu'nun numarasını çevirip telefonu kulağına götürdü.

"Arina?"

"Merhaba Batu ağabey. Nasılsın?"

"Ben iyiyim esas sen nasılsın?"

Batu'nun bu kadar erken döndüğü için şaşkınlık içinde olduğunu anlamıştı sesinden.

"İdare eder. Biliyorum şaşırdın. Bu kadar erken döneceğimi düşünmemiştin. Ama söylemiştim sana verdiğim sözü tutacağım."

"Çok mutlu oldum abicim."

"Ev hazır mı? Yoksa tadilat devam mı ediyor?"

"Sen geç dönersin diye işleri hızlandırmayı düşünmedim açıkcası. Ama en son kontrol ettiğimde çok az iş kalmıştı. Ve en önemlisi eşyalar."

"Ben gerekli olan her şeyi sipariş ettim zaten. Almam gereken bazı eşyalar var. Onları kendim gider alırım."

"Bana kalsa benim evime gel derim ama sana nasıl rahatsa öyle yap. En geç yarın evine gide bilirsin."