Juna amserĉado per Esperanto

Pensofluo

Almenaŭ horo pasis. Mi devus reveni hejmen nun por ne atendi la sekvan trajnon dum horo. Mi mem tre lacas pro multo da interagoj kun nekonatuloj. Mi ĝisas la instruiston per simpla "dankon pro tiu diskuto", kaj eliras de la drinkejo. Nokte, ĉio en la urbo aspektas tre malsame. Nur la aferoj ĉirkaŭ stratlumiloj videblas. Sabatvespere, eĉ stratvendejoj mallumas. Per Street View, ne eblas elekti la momenton de la tago kiam oni nereale vizitas urbon. Sed mi sufiĉe fidas mian memoron kaj miajn kapablojn pri vojtrovado. Mi senprobleme rekonas mensajn lokindikilon kaj plusekvas la vojon al la trajnstacio.

Mi atingis stratangulon de kie, mi nur devas laŭiri longan straton. Mi lasas mian cerbon libere pensi. Mi ŝategas tiun senton de libereco. Ĝi estas io, kion mi ŝatus neniam perdi. Mi ne scias ĉu aliaj homoj pensas tiom multe kiel mi. Mi kredas ke ne. Ili ofte tenas poŝtelefonon, aŭ ĵurnalon, aŭ parolas kun homoj. Mi demandas min ĉu mi estos malpli libera kiam mi havos kunulon. Miaj pensoj eble ĉiam estos aŭ oftege estos pri ri. Ĉu mi ĉiam devos paroli kiam ri estos apud mi, por ke ri ne enuiĝu? Mi esperas ke ne. Mi esperas ke ri scias (aŭ scios) kontentiĝi de voĉa silento. Mi ofte silentas voĉe, sed ne sente kaj esprime. Pli bonas silenti ol diri ion, kio ne helpas krei ligon de scio, fido aŭ sento.

Mi iom pensas pri ĉio, kio okazis al mi hodiaŭ. Mia cerbo repripensas ĉiujn situaciojn, kaj provas trovi kion mi povis fari pli bone. Mi pensas pri la frazo "Kiel vi fartas?". "Kiel vi fartas?" "Kiel vi fartas?" "Kiel vi fartas?". La instruisto multfoje ripetigis tiun frazon. Mi preskaŭ povas reaŭdi la voĉon de ĉiu lernanto, kaj eĉ de multaj aliaj homoj kiujn mi aŭdis diri tiun frazon antaŭe.

Kiel demando, "Kiel vi fartas?" ofte neutilas. La demando estas tiom kutime, ke la respondoj estas nur sensignifaj kaj aŭtomataj. Malmultaj homoj kuraĝas respondi honeste per "Malbone" al tiu demando. Kiu pretus diri, per tuta normala maniero, ke ili havas problemojn? Kiu pretas diri al homoj preskaŭnekonataj, ke oni estas malfeliĉa, kaj kial oni pensas esti malfeliĉa? Onia alparolato kutime scias preskaŭ nenion pri onia persona vivo, do ri ne vere povas helpi.

Resume, "Kiel vi fartas?" estas tre bona maniero por ekigi neekzistantan aŭ malkomfortigan konversacion. Mi do preferas aliajn postsalutonajn frazojn, kiuj estas malpli kutimaj, kaj kiuj igas homojn pensi pri utilaj kaj interesaj respondoj. Inter miaj plej ŝatataj demandoj troviĝas "Kion novan vi planas fari hodiaŭ?" kaj "Ĉu io bona okazis al vi hodiaŭ?".