Impulse

- 1. Bölüm - How Species are Living ?

Yine sıkıcı bir sabah.Evet rutin bir sabah kahvaltısıyla gunu başlamıştı Piers'ın.Ama bugün her zamankinden daha yorgun uyanmisti.Eve gece geç gelmişti.En yakın arkadaşı John yine muzurluk edip onu Piers'a göre erken bir saatte uyandirmisti.Ama bu sefer gerçekten de sınırı aşmıştı John.

Piers : Ne var !?!

Piers Carter 1.70 boylarinda,saclari ve gözleri kahverengi, atletik vücutlu,kemik gozluk kullanan bi kişiydi.Genellikle uykuya çok duskundü.Piers ayrıca sinir hastasıydı.Geçmişte öfke kontrol merkezlerinde uzun bir süre geçirmiş ve tedavi için ilaç kullanımına başlamıştı.Şu sıralar eskiye nazaran biraz düzelmişti..

John Donovan ise 1.80 boylarinda,gözleri ve saclari siyah bir kişiydi.Saclari kisaydi.Basketbol oynamayı severdi.

Evet East Chicago'da yine bir yaz sabahı idi.Geceleri olduğu kadar sabahları da büyüleyiciydi Chicago.

John : Hey dostum; uyandigina göre okuldaki yaz okulu sınavına gidebilirmiyiz ?

Piers : Hadi ama Johhny.Yaz okulunu çok fazla onemsiyorsun adamım.Herneyse.Üstüme bisey alıyım çıkıyorum.Hazırlan alırım senide evden.

Piers üstüne birşeyler giydigi gibi eline kahvesinin ve donut'unun da içinde bulunduğu çantayi kapti ve doğruca arabasina indi. Bu onun her zaman yaptığı bir şeydi. Sabahlari Kahve içip donut yemekten asla vazgeçmeye niyeti yoktu.

Piers, bir Land Rover Defender 90 2.5'a sahipti. Renkleri de mavi beyazdi ve ilgi çekiciydi. İlgileri üstünde toplamayı severdi fakat bu araba onun göz bebeğiydi. Biricik 'Betty'siydi onun.

Piers kornaya uzun bi süre basılı tuttu.Bundan rahatsız olan John pencereye çıkti.

John : Hey lanet pislik ! Şu kornaya basmayi kesmezsen o kornayi sana monte ederim !

Piers : Hahaha.Hadi ama Johhny,saatlerce seni bekleyemem.Unutma yaz okulu sınavlarıni ne kadar çabuk verirsek, arta kalan zamanda daha çok eğlenebiliriz.

Bu yaz okulu için son şanslarıydı. Aksi halde 3 ay evde derslerine kendileri çalışmak zorunda kalacaklardı.

John aşağı indi ve arabaya bindi.Sinav öglen 5'de basliycakti.Ama saat 4.30'u geçmişti bile.Çaresizlikle birbirlerine bakıyordu iki yakın arkadas.Piers lafa 90'la giris yapti ve sessizliği bozdu.

Piers : Orman yolundan gidelim dostum,kestirme olur.30 dakikalık yolu 15 dakikadan kısa sürede gerimizde bırakıriz.Chicago trafigini biliyosun ahbap.Saatlerce,günlerce burada bekleyebiliriz...

John : Haklisin dostum.Ama o lanet yol beni çok urkutuyor.Sadece durmadan gaza bas ve o yolu çabucak bitirip okula varalım.

Piers son surat patika yolda ilerliyordu.Birden ormanın ortasinda,yere gizlenmis bir kapan aracın 4 lastiğini birden yarmisti.Savrulan araç yoldan çıkmış ve bir ağaca sertçe çarpmıştı.IIkı arkadaşta kazanın etkisiyle bayılmıştı.İlk uyanan Piers oldu.

Piers : Amina koyayım !.LANET OLSUN.HADİ AMA.HANGİ GOTLEK ORMANIN ORTASİNA KAPAN KURAR HA ?

John'da gözlerini açmıştı.Piers'ın kaşında bır açılma vardı.John'un ise dudağı patlamıştı.

John : Sakin ol dostum.Hallolmuycak bi sorun değil.Ondan önce bu lanet ormandan nasıl cikicaz onu düşünmeliyiz.

Piers : Haklisin.Hemen telefonla ambulansı arayalım,buradan ambulansla çıkarız.Ardındanda yol yardımı arayarak Betty'i buradan aldırırız.

Piers telefonunu cikardi,ve o klişe sorun gunyuzune çikti.

Piers : NEDEN BÖYLE YERLERDE TELEFON ÇEKMEZ ?