Limang Araw 1 (Short Story)

Confuse

Threatened, huh? I crossed my arms and arched my brow in suprise. Sakanila pa talaga galing. Hah!

"Excuse me?"

"Pasensya kana kung ganito kami kaganda at natatakot ka na maagaw namin yang boyfriend mo."

Ganito ba talaga ka kapal ang mga mukha ng mga 'to?

I couldn't stop myself but laugh. Nakita ko naman ang pagtataka sa buong mukha nila.

"Again, I'm not threatened. Please be aware I'm not threatened by all of you. Alam niyo kung bakit? Kasi you disgust me. In english, nakakadiri kayo."

"Baby, stop it." Si seth.

"You bitch!" Sigaw ng isa.

Bago pa sila makasugod saakin ay humarang na si seth sa harapan ko.

"Hindi ako pumapatol ng bababe, pero pagnalaman kung sinasaktan niyo siya, patawarin na ako ng diyos kung anong magawa ko sainyo. So you better back off."

"O-opo! Sorry...Let's go, let's go, girls! Dali-dali!"

Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaawa sa itsura nila. Hindi rin ako makapaniwala na gagawin talaga ni seth ang bagay na 'yon para saakin.

"Baby, are you okay?" Tanong niya saakin.

I've never seen her worried or anxious before, ngayon lang.

Nangangapa pa ako kung ano ang sasabihin ko sakanya. I'm too stunned and dumbfounded at the same time. I looked at him straight in the eyes. He stared back at me at nakita ko sa mukha ang pag-alala niya saakin. Hindi ko na nakayanan ay ako na mismo ang umiwas.

"I'm okay. Kaya ko naman ang sarili ko, seth."

"No. Bakit ka ba kasi sugod ng sugod? Paano pag may gagawin sila sa'yo at wala ako sa tabi mo?" Ramdam ko sa tono ang pag-alala niya saakin.

Wala ako? Bakit saan ba siya pupunta? I don't quite see what he means. All iknow that he is worried, but he doesn't have to be worried. Dahil kayang-kaya ko naman talaga ang sarili ko.

"Bakit saan ka ba pupunta? Aalis kaba?" Mahinang tanong ko.

"No, I'm not. I'm not going anywhere, baby.."

Para na akong aatakihin sa ginawa niyang ito. Sumasakit nanaman ang dibdib ko dahil sa lakas ng kabog ng puso ko, and I hate him for doing this to me.

"Sa susunod kasi huwag na huwag ka ng lalabas ulit. Kaya ko naman pagbuksan ang sarili ko."

"Pero ito ang gusto ko." He declared

"Pero ayoko nito!"

"Why? It is because of that guy again?"

Kumunot naman ang noo ko sa tanong niya saakin.

"Guy? Sino?"

"That guy, daven. Natatakot ka bang makita niya tayo?" Sabi nito bago umiwas ng tingin saakin. Hindi ko naman maiwasang pagmasdan kung paano umigting ang mga panga niya. Galit ba siya?

Bakit kami napunta kay daven?
Does he thinks na kaya ayaw ko gustong lumabas siya dahil kay daven? Ni hindi ko nga 'yan naisip! Alam niya naman kung bakit ayaw ko.

"It's not about daven, seth."

This time, ay bumalik na ang tingin niya saakin.

"Then what, hmm?"

"Gawin mo nalang kasi ang inuutos ko, fabella." I demanded.

"Bakit nga kasi ayaw mo?"

Hindi ako sumagot at nakatingin lang sa ibang bagay.

"Baby, bakit nga?"

"Kasi ang lagkit ng tingin nila sa'yo!"

That's it. Nasabi ko na. Damn it!

"And?" Simpleng sagot niya lang saakin na sanhi ng pagkainis ko.

Damn you, fabella! Uggh! He's acting like he doesn't care at all. Hindi niya man lang ba narinig ang bulung-bulungan at pagnanasa ng mga babaeng iyon sakanya?

"Kakainis ka talaga! Hindi mo ba sila napansin o narinig man lang, huh? Wala ka ba talagang pakialam?" Napameywang na tanong ko.

Umiling-iling ito sa harapan ko at binigyan ako ng ngiting nakakalusaw.

"Fabe--

"Because I only care for you. I can't see anyone but you, only you."

Hindi ko alam anong sasabihin ko kaya umiwas nalang ako ng tingin. Being stared at can make me feel highly uncomfortable and look away.

"My eyes are only for you, trisha. Kahit anong landi pa nila saakin, hindi nila ako makukuha. Wala akong pakealam sakanila. I only want you, no one else." He said in a deep and serious tone.

I'm so speechless, I'm running out of words to say. I can already feel my lips unmoved and my throat is started to dry.

"I-I have t-to go.." I startled.

Hindi ko na kaya..hindi ko na kayang makausap siya ngayon. Baka anytime ay sasabog na ang puso ko sa sobrang lakas nito.

Slowly, I saw him nooded his head at hindi na nakipagtalo sa gusto ko. Ayoko ng pahabain pa ang usapan at baka kung saan pa mapunta ito. Natatakot din ako sa possibleng masabi ko tungkol sa nararamdaman ko. Natatakot ako at baka hindi ko na mapigilan ang sarili.

"Susunduin kita, so you better wait for me, okay?"

Agad na tumango ako.

"Goodbye, trisha."

"Goodbye, take care, sethrian." I fakely smiled.

Slowly his gaze lifted to my lips, which were curved in a smile. Nangatog naman ang tuhod ko sa pagtitig niya sa labi ko.

"Baby, I badly wanna kiss you right now."

My eyes widened.

"Sethrian!"

"Alright, alright. I was joking okay?" Natatawang sabi niya.

Umirap ako.

Hinintay ko munang pumasok siya sa kotse niya bago ko balak pumasok sa loob ng skwelahan.

Nang tuluyan na siyang mawala sa paningin ko ay bigla nalang akong napangiti sa dimalamang dahilan.
Kahit anong pigil at kagat ko sa labi ay lumalabas parin ang ngiti at saya ko doon. Shit! Nababaliw na ata ako?

I never felt this way before. At kailanman ay hindi ko naranasan ang ngumiti ng ganito, kahit kay daven.

I tried to think na wala lang lahat ng ito, but It realized me something. The feeling when you're feel safe when he's around. It's hard to describe this feeling. It's something he'd been your wall everyday. Like nothing bad can happen to me.

I didn't even noticed I had so much fun sitting together and doing nothing as you would riding a roller coaster together. Or something like that.

I wasn't sure when this started. Ang alam ko lang ay may kakaibang naramdaman na ako sakanya. Isang tulak nalang ay alam kong mahuhulog na talaga ako ng husto sa fabella na iyon.

Ni hindi ko na napansin na tatlong araw na pala kaming magkasama. Ibig sabihin, dalawang araw nalang ang natitira saamin para matapos na ang deal na ito. Parang sumikip naman ang dibdib ko habang iniisip iyon.

Right now, I'm puzzle over my own feelings. I'm terrified because you know you'll eventually hit the ground and probably fall.