"Mommy nanaginip ka nanaman po ba?" Paulit ulit negrereplay ang araw na yon saakin. Isang taon na simula ng umalis ulit kami sa Pilipinas. Sinisisi ko pa rin ang sarili ko sa nangyaring yun, pagtapos non ng stable na si James umalis na ulit kami. Ako ang may kasalanan kung bakit muntikan siya mawala sakin. Ayoko mangyari yon kaya ako nalang ulit ang umalis. Nasaktan ko siya.
"Yes baby but mommy is alright." Sabi ko at hinalikan ang noo ng kambal.
4 am palang pala dito sa Amsterdam. Pinatulog ko muna ang kambal tsaka lumabas sa veranda. Kamusta kaya si James? napagago ko talaga ng araw na yon. Stressed lang din siguro ako nung araw na yon, nagalala din ako kung saan sila napunta. It hurts to let him go pero yun ang mas makabubuti sa kanya. Bumalik na ako sa pagkakahiga ko.
----------------------------
James's POV
"Hi babe, tired?" napangiti nalang ako. 5 months na kami ni Zia, siya yung naging nurse ko noong naospital ako. Sino ba naman di mahuhulog sa katulad niya? Siya sumalo saakin noong panahong sakit na sakit na ako sa buhay ko.
"Yeah, tapusin ko lang to then lets eat out." sabi ko sa kanya. Pero although andito si Zia sometimes naiisip ko pa din si Nadine. Kamusta na kaya siya? I did not have any concrete reason din kung bakit siya umalis, kung bakit niya ko iniwan ulit. And also the fact na miss ko na ang dalawa kong anghel.
"Mom why?" Dahil biglang pumasok si mommy sa office ko. Di sila sang ayon kay Zia. Lalo na wala kaming proper closure ni Nadine. Siguro pag okay na, matatangap rin nila. Tumingin siya kay Zia at sensnyasan ko muna ito na lumabas.
"Nalulugi ang kompanya, kailangan natin ibalik dito di Nadine. Alam mo naman magaling siya sa accounts and finacial stuffs James. Is it okay with you?" Di ko alam bakit may sakit at saya pa din akong nararamdaman ng malaman ko yon.
"Its okay mom, its just plain work tho." Napangiti ng malungkot si mommy. Alam ko they still want us back together. Pero I think its not gonna happen anymore.
"Zia, babe lets go kain na tayo ng dinner." Sabi ko at hinalikan ito sa noo.
-----
Nadine's POV
"Ma, bakit ko pa kailangan umuwi para tulungan sila James? Cant I do it online?" sabi ko kay mama while nasa skype kami. Mahirap umuwi don lalo na ngayong alam ko na wala na kaming babalikan.
"Nak consider this for your tita Krizette. They need you." Napatango naman ako. Napabuntong hininga ako while booking our flight to Manila.
"Yaay mommy are we gonna see daddy again??" tanong ni Jeane ngumiti lang ako ng mapakla. Di ko alam kung paano eexplain sakanila.
"Yes baby, but its not the same situation anymore okay? Daddy has a new girlfriend." Sabi ko napakasakit pala no? The words cutted into my heart. Nakita ko naman nalungkot ang dalawa.
"Why mommy, di niya na ba tayo love?" Sabi ni Nathan at nagigilid na ang mga luha niya.
"Love kayo ni Daddy, its just... you're too young to understand Nathan and Jeane but I promise when you grow older, mommy will explain it to you. And di na naman kayo pagbabawalan ni mommy sumama kay daddy niyo minsan." Napangiti naman ang dalawa pero halata mo pa din ang lungkot nila.
Nageempake na ako ng gamit namin ng makita ko ang engagement ring namin ni James. Napangiti ulit ako maya maya ay may lumabas na luha sa mga mata ko agad ko iyong pinunansan at baka makita pa ako ng kambal na umiiyak.
Nasa sasakyan na kami papuntang airport, sobrang excited ng dalawa makita ulit ang daddy nila, hindi ko nga lang alam if their dad feels the same way too.
James's POV
Nasa airport ni Zia. Ihahatid ko kase siya papuntang Cebu, nagkasakit ang mommy niya at kailangan niyang alagaan doon.
"James, I need to tell you something. I hope you wont get mad for me at this." Napakunot ang noo ko at napahinto kami sa paglalakad.
"Whats that?" Sabi ko.
"James i'm sorry but i'm enggaged with someone else kaya din ako pupunta ng Cebu. James minahal naman kita eh promise--" Di ko na siya pinatapos at niyakap ko siya. Bakit ganon may sakit pero hindi sobrang sakit alam niyo yon?
"Its okay Zia, I think we're not really meant for each other but we can still stay as good friends." Sabi ko and then we bid goodbye to each other. She's special to me pero siguro hindi like Nadine. Speaking of Nadine, nakita ko ang isang bulto ng babae na may hawak na dalawang bata. Malayo palang ay kilala ko na yon. Si Nadine yon.
Nadine's POV
"Kids wag kayo makulit nahihirapan na si mommy oh!!" sabi ko sa dalawa pano ba naman kasi ang ligalig nilang dalawa sobrang excited na nila. I grabbed my phone from my pocket at magbobook na sana ng Grab.
"Nathan!!Jeane!!" It was James. Excited silang tumakbo papunta sa daddy nila at niyakap nila. Wow habang ako hirap na hirap dito. Joke.
"Daddy we missed you so much." Naiiyak iyak pa ang dalawa. Kinuha niya ang pushcart na may laman na gamit namin. Nakakahiya naman baka ay susunduin niya ang girlfriend niya dito tas makikisabay kami.
"Di na James, mag Grab nalang kami nila Nathan at Jeane. Tinuloy niya lang ang pgkuha niya ng gamit namin ng di umiimik. I know him pag ganon it means na ayaw niya so I did go with the flow nalang.
Agad pumasok si Jeane and Nathan sa backseat. Sumama ako sa backseat.
"Nadine are you gonna make me look like a driver??" Agad naman akong napalipat sa shotgun seat. Oo nga pala ayaw niya ng ganon. Silang mag-aama lang ang naguusap tahimik lang akong nakatingin sa labas. Namiss ko din kase ang Pinas kahit isang taon palang ako nawala sa Pinas. Pinikit ko muna ang nga mata ko pagod din ako sa byahe.
