Το χρώμα του θανάτου

21

Το τράβηξε από την τσέπη του κι αφού έριξε μια ματιά στον αριθμό που τον καλούσε απάντησε γρήγορα.

-Ναι, τι έγινε; Φτάσατε;

-γουίλιαμ, εδώ Τζέισον.

-ναι, σε κατάλαβα, πες μου.

-δεν είναι στη φίλη της. Είμαστε σίγουροι. Η γυναίκα έχει να τη δει πάνω από μια εβδομάδα και μάλιστα μας είπε πως αυτό την παραξένεψε γιατί κάτι τέτοιο δε συμβαίνει συχνά. Την έψαχνε και η ίδια μάλιστα.

-ναι κατάλαβα.

-Λοιπόν, τι κάνουμε τώρα;

-Πηγαίνετε στο σπίτι της κι έρχομαι κι εγώ αμέσως. Δε θα κάνετε τίποτα αν δεν έρθω κι εγώ πρώτα.

-σύμφωνοι, φεύγουμε αμέσως.

Ο Γουίλιαμ έχωσε το τηλέφωνο στην τσέπη του και στράφηκε προς το μέρος του καθηγητή.

-δεν είναι στην ΑΜέλια. Τώρα θα φύγω αλλά θα σε παρακαλέσω να μείνεις εδώ ώσπου να ξαναμιλήσουμε.

Ο Πρέστον έδειχνε ακόμη ταραγμένος αλλά το χρώμα του είχε αρχίσει να επιστρέφει στο κανονικό και πάλι.

-Θα ήθελα να έρθω

Κι εγώ μαζί σας. -λυπάμαι, αλλά αυτό δε μπορεί να γίνει.

Ο γουίλιαμ στράφηκε προς την πόρτα της βιβλιοθήκης.

-θα τη συλλάβετε, έτσι δεν είναι;

-Νομίζω πως ξέρεις την απάντηση.

Ο γουίλιαμ βγήκε βιαστικά από το δωμάτιο κι ο καθηγητής τον συνόδευσε ξανά πίσω στο χολ.

-εντάξει, θα μείνω εδώ όπως μου το ζήτησες, αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι...

-ναι, θα το κάνω. Θα μιλήσουμε ξανά οπωσδήποτε.

Ο αστυνομικός τον χαιρέτισε με ένα κούνημα του κεφαλιού και βγήκε από το σπίτι. Περπάτησε γρήγορα ώσπου έφτασε στο αυτοκίνητο και μπήκε.

Ξεκίνησε κι αυτή τη φορά δεν έβαλε μουσική. Τα πάντα ήταν πολύ καθαρά τώρα, κάτι του έλεγε πως η Τζέιν Κάρλσον ήταν στο σπίτι της. Η ιστορία αυτή ήταν απίστευτη, σκληρή και παράλογη.

Τότε άρχισε να κουδουνίζει και πάλι το τηλέφωνο.

-Ναι; Φτάσατε;

-γουίλιαμ, εγώ είμαι.

-α, γεια σου, Λόρι. Τι συμβαίνει;

-Εσύ θα μου πεις, μόλις μίλησα με τη Ρόμπιν.

-τότε ξέρεις τι συμβαίνει.

-ναι, εντάξει, δε χρειάζεται να μου φωνάζεις ωστόσο. Πήρα να ρωτήσω αν χρειάζεσαι κάτι και να σου πω πως πηγαίνω στο γραφείο.