The boys

De Heer Zwart

De deur vliegt open. 'Neefje, wat doe jij nou weer hier?' De jongen maakt een buiging 'Ik ben alleen gekomen om deze jongedame hier te brengen voor het donker.' De man en de jongen schieten in de lach. De man kijkt me even snel aan. 'Ik ben de heer Zwart, kom verder.' Hij pakt mijn tassen en loopt naar binnen. De jongen grijnst nog even naar me en stapt weer op zijn scooter. Snel volg ik de man naar binnen.

Het huis is enorm en heeft een zwarte tint van buiten. Van binnen is alles prachtig bewerkt met hout. De trappen, de vloer, alles is van hout. Hij brengt me naar boven, de derde verdieping, 'Uw kamer, jongedame.' Hij doet een deur open en wauw. De kamer is groot. Het lijkt wel een klein appartement. De heer Zwart zet mijn tassen neer. 'Om half zeven is het eten klaar.' Hij doet de deur dicht en gaat naar beneden. Een beetje een vreemde man, maar hij heeft ook iets bekends, iets vertrouwds. 

Ik, ik kijk nog steeds me ogen uit. Er is een badkamer, met douche en een bad, een aparte wc. Als je de kamer binnenkomt sta je eigenlijk in een kleine woonkamer, links in de uiterste hoek is een kleine bibliotheek met bureau en rechts staat een bed op een verhoging. Naast me bed, in de verhoging zitten kasten. De verhoging is zeker 1,5 meter hoog en volledig om heen. Bij de trap is het een open kast idee, met meet boeken. 

Snel pak ik me spullen uit, aan de andere kant van het bed staat nog een doos. Er zitten allemaal teken spullen bij, nog goeie kwaliteit ook. Alles gaat tot nu toe goed en ik heb eigenlijk best veel geluk gehad. Iets klopt er niet. Dit huis is fantastisch, deze kamer is gewoon perfect, heb hulp gekregen, ben niet de verkeerde kant op gegaan, ben alleen me flesje water vergeten vanochtend. 

Er achten een mega industriële klok, 6 uur, heb nog een halfuurtje. Wat zal ik gaan doen? Al me kleren zijn al opgeruimd in het de kast, heb de tekenspullen al neer gelegd op het bureau. 'Luna!' Ik loop naar de deur en de jongen staat in de gang. 'Dus die kamer heeft die je gegeven.' Zonder iets te zeggen loopt die de kamer binnen en ploft die meer op de bank. 'Oom Zwart zei dat je een reputatie hebt als ongeluksvogel.' Ik knik en ga op de bank zitten. Wat doet hij hier? Hij kijkt me weer aan met een grijns. 'Alleen De familie Wit kent ongeluk hier. Ja, ik weet het de achternamen hier zijn hilarisch.' Ik snap nog steeds niet wat hij wilt. 'Je praat niet veel of wel Luna?' Hij schuift dichterbij. 'Ik weet dat je kan praten.' Ik schuif naar de hoek van de bank, weg van hem.

'Ik ben Shawn Zwart trouwens.' Hij komt weer dichterbij. 'Oom Zwart moes met spoed naar werk, dus we eten samen vanavond, kom je mee?' Hij staat op en steekt zijn hand uit. Wat is deze jongen aan het doen. Hij is heel charmant en aardig bezig, maar hij heeft iets duisters en houd iets achter. Het geeft me geen fijn gevoel, ik sta op en loop de kamer uit. Ik hoor Shawn zacht lachen 'Dit is me er eentje.' Hij loopt snel achter me aan. 'Hoop dat je niet vegetarisch bent. Heb hamburgers gemaakt.' Op tafel zijn 2 plekken gedekt en er staat een schaal met een paar hamburgers. Als een heer schuift hij mijn stoel naar achter en schuift me weer aan zodra ik ga zitten. Met een tang pakt hij twee burgers en legt deze op me bord. Dan gaat die zelf zitten en pakt een paar burgers.